Recente pagina's

Bewerk
pagina

Nieuwe
pagina

Print
pagina
Laatst aangepast op 07:30, 9 apr 2016 door Kees Langeveld
5
Pagina notificaties Uit
Christipedia.nl > Artikelen > A > Abortus

Abortus

Van $1

    Deze pagina is overgezet naar een nieuw softwaresysteem en kan in de
    laatste versie worden bekeken en verder worden bewerkt op:
     
    https://christipedia.miraheze.org/wiki/Abortus

    Het woord abortus wordt meestal gebruikt voor het door menselijk ingrijpen voortijdig afbreken van een zwangerschap. De (Latijnse) vakterm voor deze opzettelijke vruchtafdrijving is abortus provocatus (Lat. aboriri = vergaan of verloren gaan; Lat. provocare = oproepen; Engels: induced abortion = opgewekte abortus). Bij abortus provocatus wordt de vrucht (embryo, foetus) in de moederschoot gedood. In 2010 gebeurde dat in Nederland bijna 31 duizend maal. In België vonden in 2007 ruim 18 duizend officieel aangegeven abortussen plaats.

    Een niet-opzettelijke vruchtafdrijving, waarbij het lichaam van de vrouw de vrucht afstoot, heet miskraam of spontane abortus. Dit artikel handelt over opzettelijke zwangerschapsonderbreking van de onvoldragen vrucht (abortus provocatus).

    Paragrafen:

    1. 1. Praktijk
      1. 1.1. Cijfers
      2. 1.2. Motieven
      3. 1.3. Uitvoering en middelen
    2. 2. Moraal, wet en recht
    3. 3. Oorzaken
    4. 4. Gevolg
    5. 5. Beoordeling
      1. 5.1. Beoordeling van het achterliggende denken
      2. 5.2. Beoordeling van de praktijk
    6. 6. Alternatieven
    7. 7. Tegenacties
    8. 8. Organisaties 
      1. 8.1. In Nederland
      2. 8.2. In België
      3. 8.3. In Frankrijk
    9. 9. Meer informatie
    10. 10. Voetnoten

    Waarschuwing: Deze pagina bevat een schokkende foto van een geaborteerde foetus.

    Praktijk

    Cijfers

    Vaakst. Abortus is de vaakst uitgevoerde medische ingreep. 

     
    Abortusteller (www.poodwaddle.com)
    Elke tik wordt een abortus uitgevoerd.
    De teller is begonnen op 1 januari en
    gaat uit van 46 miljoen abortussen per jaar.

    Wereldwijd worden dagelijks gemiddeld 115.000 ongeboren kindjes gedood, dat is jaarlijks 42 miljoen (stand 2003)[2]. In 1995 bedroeg het aantal abortussen nog bijna 46 miljoen. Eén op de vijf zwangerschappen in de wereld eindigt in een abortus. Op elke duizend vrouwen in de leeftijd van 15 tot 44 jaar hebben 29 vrouwen een abortus (stand 2003). De meeste abortussen vinden plaatsen in ontwikkelingslanden: 35 miljoen per jaar, dat is vijf maal zoveel als in de  ontwikkelde landen, waar jaarlijks 7 miljoen abortussen voorkomen (stand 2003). 

    In het westerse land Canada is abortus toegestaan tijdens alle 9 maanden van de zwangerschap (anno 2013). 

    Europa. In Europa is abortus de eerste doodsoorzaak. Er vonden in 2003 4,3 miljoen abortussen plaats (7,7 miljoen in 1995). Op elke duizend vrouwen in de leeftijd van 15 tot 44 jaar hebben in Europa 28 vrouwen een abortus (stand 2003; 48 per 1000 vrouwen in 1995). In Oost-Europa waren in 2003 meer abortussen dan geboorten: 105 abortussen op 100 geboorten [12]. Dat is wereldwijd gezien een uitzonderlijk slechte situatie. West-Europa kent verhoudingsgewijs het minste aantal abortussen ter wereld: 12 op de 1000 vrouwen in de leeftijd van 15-44 jaar (stand 2003). Dat neemt niet weg dat er in 2003 gemiddeld elke 7 seconden een abortus plaatsvond, dat is gemiddeld 491 opzettelijke zwangerschapsafbrekingen per uur[14]. 

    Nederland. Gemiddeld worden in Nederland dagelijks bijna 100 ongeborenen geëlimineerd, 32 tot 33 duizend paar jaar (jaren 2000- 2009). Van 1975 tot 2009 steeg het aantal abortussen in Nederland van 15.500 tot 32.427. De meeste geaborteerde vrouwen zijn in Nederland woonachtig, in 2009 bijv. 28.319. Van 1980 tot 2009 hebben in Nederland tenminste een half miljoen vrouwen hun kindje door abortus verloren, zijn meer dan een half miljoen kinderen geaborteerd en zijn er een half miljoen mannen die vader zijn van een kindje dat in de moederschoot gedood werd. In de periode 1990-2009 steeg het gemiddeld aantal abortussen van 5,2 tot 8,8 per 1000 vrouwen van 15-44 jaar. Abortus wordt relatief het meest gepleegd bij vrouwen van 20 tot 39 jaar. In de jaren 2007 - 2009 was een kwart van de geaborteerde vrouwen 20 tot 24 jaar. In deze periode ondergingen zo'n 66% van de geaborteerde vrouwen een eerste abortus provocatus, 23% een tweede abortus, bijna 7% een derde abortus en 2% een vierde abortus.

    ... als zij ... in onmacht zinken, als de verslagenen;
    als zich hun ziel uitschudt in de schoot van hun moeder.

    (Klaagliederen 2:12, aangepaste Statenvertaling. De tekst verwijst naar het ellendige einde van de kinderen van Jeruzalem)

    België. In België steeg het aantal abortussen van 13.582 in 1998 tot 18.705 in 2007[13]. In Vlaanderen zijn vijf abortusklinieken (anno 2014). 

    Motieven

    Welke motieven hebben vrouwen om hun zwangerschap te laten afbreken? Ze geven veel verschillende redenen op voor een abortus. 'Te weing geld' en 'geen kinderwens' zijn de twee meest genoemde redenen in Nederland (ca. jaar 2005). Volgens een evaluatie van de Wet Afbreking Zwangerschap uit 2006[19]: Te weinig geld, in 46,7 % van de gevallen. Geen kinderwens in 31,8 % van de gevallen. Geen energie 26,7 %. Geen goede woonruimte 26,3 %. Te jong 25,1 %. Gezin is al compleet 23,9 %. Geen goede opleiding 23,1 %. Risico op gezondheidsproblemen bij de baby 16,5 %. Relatie te kort 16,5 %. Relatie is verbroken 16,1 %. Partner wil zwangerschap niet 15,3 %. Niet te combineren met werk 14,5 %. Nog niet getrouwd 12,9 %. Gevaar voor eigen gezondheid 11,4 %. Geen partner 10,6 %. Ouders gaan niet akkoord met de zwangerschap <10 %. Relatieproblemen <10 %. Psychische problemen <10 %. Vrouw is zwanger door seksueel geweld <10 %. Partner (waarschijnlijk) niet de vader <10 %. Vluchtelingenstatus <10 %. Familie wil zwangerschap niet <10 %. Te oud <10 %. Andere redenen <10 % . 

    Gebreken. Van de kinderen met een open ruggetje wordt 80% na een twintigwekenecho geaborteerd (stand 2011)[15]. Als een ongeborene het syndroom van Down blijkt te hebben, vindt in 90% van de gevallen abortus plaats (stand 2015)[35].

    Uitvoering en middelen

    De Nederlandse rijksoverheid deelt op haar site mee (2012)[20]: 

    Als een vrouw ongewenst zwanger is, kan zij kiezen voor een abortus. Deze behandeling kan plaatsvinden tot uiterlijk 24 weken zwangerschap, dus vóór het moment waarop een vrucht buiten de baarmoeder levensvatbaar is. Een abortus mag alleen worden uitgevoerd in klinieken en ziekenhuizen die daarvoor een vergunning hebben. Er zijn in Nederland 16 abortusklinieken en 92 ziekenhuizen die zwangerschapsafbrekingen mogen uitvoeren.

    Verreweg de meeste abortussen (95%) in Nederland vinden plaats voor de twaalfde week[9]. In 2009 gebeurden 5.257 abortussen na 13 weken zwangerschap, in 2010 was dat aantal 5.338[21]. In 2010 vonden in Nederland 1484 abortussen plaats bij vrouwen die 20 tot 23 weken zwanger waren.

    Foetus_20_weken.jpg

    Afbeelding[22]: Foetus van 20 weken. In Nederland werden in het jaar 2010 1484 foetussen van 20 tot 23 weken geaborteerd[23].

    De volgende video met tekeningen illustreert een abortus van een kindje van 23 weken:

    Get Adobe Flash player


    Illustratie van de abortus van een kindje van 23 weken. Door Secret of the Rosary Films. Duur: 2 min. 51 sec. Engels gesproken. Bron: Youtube.com. Upload 13 april 2009. 

    De methoden van opzettelijke vruchtafdrijving zijn uiteraard altijd levensgevaarlijk voor het ongeboren kindje, doch ze verschillen in levensgevaar voor de moeder. Bij het gebruik van breinaalden, kruidendrankjes of 'de val van de trap' is de kans 1 op 300 dat de moeder sterft. Bij zogenaamde 'veilige abortussen' in abortusklinieken is de sterftekans van de moeder 1 op 500.000 (half miljoen)[8]. 

    Wereldwijd wordt anno 2011 bijna de helft van alle abortussen onveilig voor de moeder uitgevoerd[16]. In 1995 werd 44 procent van de abortussen uitgevoerd onder voor de moeder gevaarlijke omstandigheden; in 2008 lag dat percentage op 49 procent. In Afrika en Zuid-Amerika is bijna geen enkele abortus veilig voor de moeder; ze worden gedaan onder slechte omstandigheden of door iemand die er niet voor is opgeleid. De ingreep kan leiden tot bloedingen, infecties, onvruchtbaarheid of de dood van de moeder. Abortus is uit de aard der zaak in alle gevallen onveilig voor het ongeboren kindje. 

    Er zijn in Nederland zestien abortusklinieken en 92 ziekenhuizen die zwangerschapsafbrekingen mogen uitvoeren (2012). In de abortuskliniek wordt de vrouw gerustgesteld: het is een kleine ingreep, waarna ze gewoon weer verder kan. Helaas geven de huisarts en de abortuskliniek niet alle informatie over wat een abortus inhoudt en wat de zedelijke, lichamelijke en psychische gevolgen kunnen zijn: schuld, depressie e.d.

    De Nederlandse stichting Women on Waves heeft een varende abortuskliniek, bekend als de 'abortusboot'. Op deze boot zijn alle faciliteiten en instrumenten aanwezig om op een voor de moeder veilige manier een abortus uit te voeren. Er vinden (anno 2012) mogelijk honderden abortussen per dag plaats. Waar abortus verboden is, blijft de boot in internationale wateren om juridische vervolging te voorkomen. Women on Waves zorgt er echter voor dat vrouwen van de wal naar het schip gebracht kunnen worden.

    Sinds 2000 is er de abortuspil, die door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is goedgekeurd. Door middel van de pil kan de zwangerschap worden afgebroken tot negen weken na de bevruchting. 

    Eén van de drie meest voorkomende methoden van vruchtafdrijving is zuigcurretage, die wordt toegepast tot 12/14 weken van de zwangerschap. Uit de folder van een abortuskliniek over de methode:

    De abortus geschiedt door middel van een zgn. zuigcurettage. Allereerst wordt een eendenbek ingebracht. Daarna wordt de baarmoedermond geopend en zo nodig wordt de opening wat opgerekt; Daarna wordt door een smal buisje de baarmoeder leeggezogen.[30] 

    In de volgende video vertelt Frank Pavone (van Priests for Life) over de werking van zuigcurretage: video (Youtube, Engels, 3 minuten).

     abortus_2.jpg 
    Abortus in de 10e week. Het muntstuk dient om een indruk van de grootte van de foetus te geven. Bron: www.AbortionNO.org

    Moraal, wet en recht

    Abortus wordt door voorstanders gerechtvaardigd door een beroep op het 'zelfbeschikkingsrecht' van de vrouw. Wanneer een vrouw onvrijwillig zwanger is, heeft ze het recht de vrucht te doden. 

    De praktijk van abortus in een abortuskliniek wordt gerechtvaardigd door te wijzen op de risico's van voor de vrouw onveilige methoden van vruchtafdrijving: 'beter met zuigcurretage dan met de breinaald'. Abortusartsen rechtvaardigen hun handelen door te wijzen op het belang van de vrouw. Sommige artsen rechtvaardigen hun daden door de gedachte dat het voor het kind beter is te sterven dan ongewenst te zijn. 

    Abortus na 24 weken

    Uit een nieuwsbericht:

    De jury achtte bewezen dat de arts in 21 gevallen een abortus uitvoerde bij vrouwen die langer dan 24 weken zwanger waren. Net als in Nederland is dat in de Amerikaanse staat Pennsylvania verboden. De zaak draaide vooral om de vraag of in zulke gevallen sprake is van een illegale abortus of van moord.

    Getuigen hebben verklaard dat meerdere baby's na de geboorte ademden, bewogen en geluiden maakten. De arts maakte een einde aan hun leven door hun ruggenmerg door te snijden. 

    Bron: Abortusarts VS schuldig aan babymoord, Nu.nl, nieuwsbericht van 14 mei 2103.

    Op 18 december 1980, op de laatste vergaderingdag voor het kerstreces, werd de Wet Afbreking Zwangerschap (WAZ) met slechts twee stemmen meerderheid in de Nederlandse Tweede Kamer aangenomen. Ruim vier maanden later, op 28 April 1981 werd de wet met één stem meerderheid aangenomen in de Eerste Kamer. De wet trad in werking op 1 november 1984. Abortus was gelegaliseerd. In Nederland mogen ongeboren kinderen tot een leeftijd van 24 weken worden gedood, mits in een kliniek. Een latere abortus mag, mits het kind niet levensvatbaar is of als het leven van de moeder ernstig in gevaar is. In België, Frankrijk en Duitsland is abortus is toegestaan tot 12 weken (stand 2015). 

    In België werd in 1990 een abortuswet aangenomen. Abortus is toegestaan tot 12 weken. Koning Boudewijn van België (1930-1993), in zijn geweten bezwaard, weigerde zijn handtekening te zetten onder de in Kamer en Senaat gestemde wet Lallemand-Michielsens (depenalisering van abortus). Zelfs als de paus hem zou vragen de wet te ondertekenen, zou de katholiek-gelovige Boudewijn toch weigeren. Om de wet erdoor te krijgen werd hij voor 36 uur van zijn functie ontheven. Ook Boudewijns vrouw, koningin Fabiola (1928-2014), was tegen de abortuswet. Zij had enkele miskramen gehad en was helaas kinderloos, doch de gelovige vorstin zei eens daarover: 'God heeft ons doen inzien dat eigenlijk alle kinderen onze kinderen moeten zijn.'[31]. Ze streed tegen kinderarmoede. 

    In 1962 overwoog koning Boudewijn, fel tegenstander van abortus, een abortus toe te staan op zijn vrouw, die volgens artsen in levensgevaar verkeerde[32]. Hij wilde Fabiola behouden. De koningin wees de suggestie van de medici echter resoluut van de hand. Een zwangerschapsonderbreking zou voor haar het einde van het huwelijk betekenen, zei ze, en ze zou zich terugtrekken in een klooster[34]. Enkele weken later had de geboorte plaats, vijf maanden te vroeg. Het kind kwam dood ter wereld. 

    Opvallend is een passage in Nederlandse burgerlijk wetboek, die de bescherming van het ongeboren kind beoogt: "Het kind waarvan een vrouw zwanger is wordt als reeds geboren aangemerkt, zo dikwijls zijn belang dit vordert." (boek 1, titel 1, artikel 2). 

    In ongeveer 400 voor Christus liet de Griekse arts Hippocrates zijn leerlingen een belofte afleggen, waarin abortus wordt afgewezen: 'Nooit zal ik een vrouw een instrument voorschrijven om een miskraam op te wekken.' In de artseneed van de orde der geneesheren van België staan de woorden: 'Ik zal het menselijk leven van bevruchting af eerbiedigen.'

    Sommige tegenstanders van abortus doen, ter bescherming van ongeborenen, een beroep op nationale of internationale rechten. Nadat in de Tweede Wereldoorlog onder meer zes miljoen niet-gewenste joodse burgers waren omgekomen, werd in 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens opgesteld en getekend. Volgens deze verklaring heeft ieder mens en dus ook een kind recht op bescherming van zijn leven. 

    Artikel 2
    Een ieder heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden, in deze Verklaring opgesomd, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.
    Verder zal geen onderscheid worden gemaakt naar de politieke, juridische of internationale status van het land of gebied, waartoe iemand behoort, onverschillig of het een onafhankelijk, trust-, of niet-zelfbesturend gebied betreft, dan wel of er een andere beperking van de soevereiniteit bestaat.

    Artikel 3
    Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.

    Als een ongeboren kind ook een mens is, kan, aldus sommige tegenstanders van abortus, abortus worden aangemerkt als schending van deze rechten.

    De Nederlandse grondwet zegt dat niemand mag worden gediscrimineerd. Aangezien ongeboren kinderen mogen worden gedood op grond van hun leeftijd (tot 24 weken), zou abortus kunnen worden aangemerkt als discriminatie.

    Artikel 1 lid 1
    Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook is niet toegestaan.

    De meeste mensen zullen echter de toepassing van genoemde artikelen op ongeborenen afwijzen, daar (1) de artikelen alleen met het oog op geborenen zijn opgesteld, en/of (2) ongeborenen geen kinderen zijn. Onder de ethische discussie tussen voor- en tegenstanders van abortus gaat vaak een verschil in mensbeschouwing schuil.

    In onze maatschappij is de pasgeborene door de wet beschermd en levensbeëindiging van een baby wordt als moord beschouwd. "In een park in Alkmaar is een dode baby gevonden. Het gaat waarschijnlijk om een pasgeboren baby. Er werken zo'n twintig rechercheurs aan de zaak," aldus een nieuwsbericht uit 4 dec. 2014[33]. 

    Merkwaardig is dat onze maatschappij walwissen, olifanten en andere bedreigde dieren waard vindt om beschermd te worden, terwijl zij massale abortus (de doding van vele ongeboren mensen) geaccepteerd heeft. De volgende video stelt dit aan de kaak: video (Youtube, 4 minuten, Engels). 

    Oorzaken

    De oorzaken van de huidige abortuspraktijk zijn velerlei. Eén oorzaak is dat de abortuspraktijk in het verborgene is. Op de tv zijn allerlei operaties en medische handelingen te zien - behalve abortus. Abortus is onzichtbaar. Abortus gebeurt in de beslotenheid van abortusklinieken en ziekenhuizen. 

    Een andere oorzaak is dat de ongeborene een onzichtbaar wezen is. "Uw ogen zagen mijn vormeloos begin," zegt de psalmdichter tot God (Ps. 139:16), maar wij mensen zien het, afgezien van een enkele echografie, niet. Wat onzichtbaar is, wordt makkelijker kwaad berokkend.   

    Een andere oorzaak is de morele overtuiging dat de vrouw over het prille leven in haar schoot mag beschikken ten goede (koesteren en baren) of ten kwade (doden).

    Een andere oorzaak is de zienswijze dat de ongeboren vrucht geen (volwaardig) mens is. De vrucht is nog maar een klompje cellen, een stukje weefsel, een foetus. Zo'n zienswijze maakt abortus meer aanvaardbaar. Een niet-menselijke zienswijze (het ongeboren kind als niet-mens) kan leiden tot een onmenselijke behandeling, namelijk doding.
    Trouwens, ook de onder-waardering van een bepaalde klasse van geboren mensen kan leiden tot achterstelling en zelfs moord. Zo werden in het nationaal-socialistische Duitsland Joden, zigeuners, Slavische volkeren, Aziaten, homofielen en mensen met een aangeboren handicap beschouwd als "ondermensen". Mede als gevolg van deze zienswijze werden tijdens het zogenaamde T-4-euthanasieprogramma eerst de gehandicapten op grote schaal vermoord en daarna tijdens de holocaust meer dan zes miljoen Joden, Roma, Sinti en homoseksuelen. Een bepaalde categorie mensen als vóór-mensen of ónder-mensen (onvolwaardige mensen) of beesten ('varkens', 'apen', 'ratten') benoemen en beschouwen, maakt moord op zulke mensen aanvaardbaarder. 

    Een andere oorzaak is de druk die door de omgeving (vriend, man, familie, werkgever) wordt uitgeoefend. Volgens een studie voelden 64% van de Amerikaanse vrouwen zich onder druk gezet om een abortus te ondergaan (2004)[11].

    Een andere oorzaak is gebrekkige voorlichting. Volgens een studie waren 84% van de Amerikaanse vrouwen die een abortus ondergingen vooraf onvoldoende geinformeerd (2004)[25].

    Gevolg

    Abortus heeft dikwijls psychische schade voor de moeder tot gevolg. Veel vrouwen krijgen later spijt van hun beslissing en lijden aan schuldgevoelens, depressies en andere psychische problemen. De medische wetenschap erkent het 'post-abortus syndroom'. Volgens een onderzoek heeft één op de vijf vrouwen en één op de twintig mannen zeven jaar na de ingrijpende beslissing nog altijd symptomen van traumatische stress[5]. Een hulpverleningsorganisatie zegt dat daarentegen niet één van de circa 25.000 vrouwen die - dankzij haar inspanning - afzagen van een abortus, ooit spijt heeft gehad van deze beslissing[1].

    Uit de Bijbel kan men opmaken dat op vergieten van onschuldig bloed Gods oordeel volgt.

    Beoordeling

    Beoordeling van het achterliggende denken

    Het zelfbeschikkingsrecht op grond waarvan abortus door de voorstanders wordt gerechtvaardigd is een product van een humanistische beschouwing, waarin de mens centraal staat, soeverein is en de maat der dingen is. De mens is echter niet soeverein, maar heeft met de hoogste overheid (God) van doen. God beschikt over leven en dood. 

    Het verregaande zelfsbeschikkingsrecht maakt de ongeborene vogelvrij en onbeschermd. 

    Abortus_ongeborene_en_anderen.jpg

    Afbeelding[24]: Waarom is de ongeborene vogelvrij en zijn de anderen beschermwaardig? 

    Tegen de verregaande toepassing van het zelfbeschikkingsrecht kan worden aangevoerd, dat het lichaam van het ongeboren kind niet van de moeder is, maar van het kind. In haar schoot groeit het lichaam van een ander mens. Weliswaar is het kind met de moeder verbonden en daarvan voor zijn leven en ontwikkeling afhankelijk is, maar evengoed is het een ander wezen. Zelfbeschikking in de vorm van abortus overschrijdt de grenzen van het zelf en verderft het leven van een (kleine) ander. Wie door abortus een ander doodt, beschikt niet over zichzelf, maar over een ander.

    Ter vergelijking: Is het geoorloofd een ongewenste huurder te doden met een beroep op het recht van de huiseigenaar om vrij over zijn huis te beschikken?

    Abortus_cartoon.jpg

    Striptekening: "Zekere dingen die wij nimmer zouden accepteren... Dit is mijn huis | Dit is mijn auto |
    Dit is mijn boot | En toch ... dit is mijn lichaam."

    De abortusoverlevende Gianna Jessen heeft opgemerkt: "Het is voor mensen makkelijker om over abortus te denken als een politieke beslissing, of een recht. Maar ik ben niet een recht. Ik ben een menselijk wezen"[36]. 

    Voorstanders van abortus hebben dikwijls een lage dunk van het ongeboren leven in de moederschoot: 'een stukje weefsel', 'slechts een foetus', 'klompje cellen'. Zij maken verschil tussen de waarde van een geboren mens en een ongeboren mens.

    Christenen zijn over het algemeen tegen abortus omdat zij ervan overtuigd zijn dat het menselijk leven door God geformeerd wordt en vanaf de bevruchting geëerbiedigd moet worden. Bij abortus gaat het niet om een stukje (minderwaardig) weefsel dat wordt weggenomen, maar om een mens die in zijn vroege ontwikkelingsfase wordt omgebracht.

    Ps 139:13 Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven.
    Ps 139:14 Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; een wonder zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed.
    Ps 139:15 Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in het diepste van de aarde.
    Ps 139:16 Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien, de dagen dat het gevormd zou worden, toen er nog niets van bestond; alles was in Uw boek beschreven.

    De volgende video toont dat de foetus niet slechts een stukje (minderwaardig) weefsel is: video (Youtube, 3 min., Engels)

    Christenen maken geen principieel verschil tussen menselijk leven voor of na de geboorte, noch tussen een ongeborene met een handicap of zonder een handicap.
     

    Welk kind? 

    Op een dag ging een bezorgde vrouw naar haar gynaecoloog en zei: “Dokter ik heb een serieus probleem en heb wanhopig uw hulp nodig! Mijn baby is nog niet eens 1 jaar oud en nu ben ik alweer zwanger. Ik wil helemaal niet dat de kinderen zo snel na elkaar komen.”

    De dokter zei: “Ok ik begrijp wat je bedoelt en wat wil je dat ik nu doe?”

    Ze zei: “Ik wil mijn zwangerschap beëindigen en ik reken daarbij op uw hulp.”

    De dokter dacht hierover na en na enige stilte zei hij tegen de vrouw: “Ik denk dat ik een goede oplossing heb voor uw probleem, die bovendien ook nog minder gevaarlijk voor u is.”

    De vrouw glimlachte, nu ze dacht dat de arts haar verzoek accepteerde. Daarna ging de arts verder: “De oplossing dat u niet de zorg hoeft te dragen voor twee baby’s op hetzelfde moment, is degene die nu in je armen is te vermoorden. Op die manier heeft u nog een aantal weken rust voordat de andere is geboren. Want als het besluit is om er een te doden, dan maakt het niet uit welke dat is. Bovendien is er geen gevaar voor je eigen lichaam als je kiest voor de baby in je armen.”

    De vrouw was zeer geschokt en zei: “Nee dokter! Dat is verschrikkelijk! Het is een misdaad om een kind te doden!”

    “Ik ben het met je eens” antwoordde de dokter. “Maar omdat ik dacht dat u er op voor was, dacht ik dat dit misschien de beste oplossing was.”

    De arts glimlachte, zich realiserend dat hij zijn punt had gemaakt. Hij overtuigde de moeder dat er geen verschil is in het doden van een kind dat al geboren is en een die nog in de baarmoeder is. De misdaad blijft hetzelfde!

    (Fictieve illustratie. Uit het Engels vertaald door Jan Pieter van de Giessen, 2011[27])

    Ruimte bieden

    "Het aborteren van kinderen met het syndroom van Down is langzamerhand vanzelfsprekend geworden. Dit laat zich niet eenvoudig beantwoorden met de opmerking dat dit de persoonlijke vrijheid van vrouwen is. Er staat namelijk iets veel groters op het spel. Zijn wij nog bereid onvoorwaardelijk ruimte te bieden in ons leven en in onze samenleving voor kinderen die aan onze zorg worden toevertrouwd? Of moeten kinderen eerst de test goed doorstaan voordat zij geboren mogen worden?" 


    Carla Dik-Faber (2013), lid van het Nederlandse parlement[26] 

    Beoordeling van de praktijk

    moeder_theresa_met_kind2.jpg

    Abortus is moord op een ongeboren kindje en daarom zedelijk kwaad. Het is waarschijnlijk een gruwel, iets afschuwelijks in de ogen van God, omdat blijkens de Schrift ook het offeren van kinderen Hem een gruwel is. De bekende theoloog Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) noemde abortus "gewoon moord"[17]. Wijlen 'moeder' Teresa (zie foto), bekend door haar werk onder de allerarmsten in India, heeft gezegd: 

    "Abortus is moord in de baarmoeder... Een kind is een geschenk van God. Als u dit kind niet wilt, geef het dan aan mij."
    "De grootste bedreiging voor de vrede is abortus. Als een moeder in staat is haar eigen kind te doden, wat houdt er mij dan tegen om u te doden en u mij? Niets!"
    "Het is jammerlijk te beslissen een kind te laten sterven, zodat u kan leven zoals u dat wenst."[18] 

    De roomskatholieke paus Francis zei: "Het is verschrikkelijk om ook maar eraan te denken dat er kinderen zijn, slachtoffers van abortus, die nooit het daglicht zullen zien"[28]. 

    Volgens de Rooms-Katholieke kerk, de grootste christelijke kerk ter wereld, is abortus toegestaan wanneer de moeder in levensgevaar verkeert. Een levensgevaarlijke ziekte van een moeder moet genezen kunnen worden, aldus het Vaticaan, zelfs als dat leidt tot de dood van haar ongeboren kind[4].

    Alternatieven

    Alternatieven voor afdrijving van de ongeborene zijn:

    1. opvang van moeder en kind
    2. het kind afstaan ter adoptie

    Tegenacties

    De abortuspraktijk wordt bestreden en abortussen worden voorkomen door gebed, protestmarsen, waken bij abortusklinieken, steun aan prolife-organisaties, bewust maken het kwaad, weigeren aan abortus mee te werken en het aanbieden van alternatieven voor abortus. 

    In Nederland worden bij abortusklinieken het hele jaar door dag- en nachtwaken gehouden.
     

    "Abortus is toegestaan:
    - in België: tot 12 weken
    - in Frankrijk: tot 12 weken
    - in Duitsland: tot 12 weken
    - in Nederland: tot 24 weken !!!
    Geen wonder dat we voor de abortuskliniek in Leiden Franse, Duitse ... vrouwen ontmoetten. Vanwege de afstand geldt voor hen dan een half uurtje bedenktijd in plaats van de 5 dagen! Een jonge Franse vrouw stond gedurende die bedenktijd afgelopen donderdag te huilen voor de abortuskliniek, maar ging daarna toch naar binnen. De beruchte Nederlandse drugshops in de grensstreek zijn tegenwoordig gesloten voor de buitenlanders, de abortusklinieken zetten hun deuren wagenwijd voor hen open! Roept Nederland het oordeel over zich??" 

    (Bron: Facebookpagina van een d    eelnemer aan een wake bij de abortuskliniek in Leiden, oktober 2013)

    Elke decembermaand - de maand dat in 1980 de abortuswet werd aangenomen - wordt in Amsterdam (de nationale hoofdstad) of Den Haag (de bestuurlijke hoofdstad) een 'mars voor het leven' gehouden, een stille tocht ter nagedachtenis aan de ongeboren slachtoffers van abortus en gericht tegen de abortuspraktijk. 

    mars_voor_het_leven_amsterdam (1).jpg

    Voor enkele slachtoffers van zinloos geweld worden soms stille tochten gehouden. En velen zijn terecht verontwaardigd als een man zijn gezin uitmoordt. Maar de doorlopende slachting van vele ongeboren baby's roept in Nederland nog relatief zeer weinig verontwaardiging en verzet op. 

    In Nederland heeft de christelijke zorgverzekeraar Pro Life een 'schone polis', die geen vergoeding voor abortus geeft. De oprichting van Pro Life in 1986 was een antwoord op de abortuswet die in 1984 in werking trad. 

    In België wordt jaarlijks een Mars voor het leven gehouden. 

    Op Youtube plaatsen christenen video's tegen abortus[7].
     

    Verzet door ziekenhuispersoneel

    Honderden medewerkers van ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede verzetten zich tegen de beslissing van de raad van bestuur om abortus mogelijk te maken voor ouders die een kind verwachten met het syndroom van Down. (...) Het ziekenhuis baseert haar normen en waarden op de christelijke traditie maar zegt na zorgvuldige afweging tot deze verruiming van het beleid te hebben besloten.
    (Bron: Nu.nl, nieuwsbericht 6 maart 2013)

    Spanjaarden betogen tegen nieuwe abortuswet

    In Madrid hebben tienduizenden mensen betoogd tegen versoepeling van de abortuswetgeving in Spanje. Onder het motto 'Er is geen recht om te doden, alleen een recht op leven' eisten ze dat de voorgenomen nieuwe abortusregeling niet doorgaat.
    De socialistische regering van premier Zapatero wil abortus tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap legaliseren. Nu is onderbreking van de zwangerschap in Spanje alleen toegestaan na verkrachting, als de foetus ernstig gehandicapt is of als de gezondheid van de moeder in gevaar is.
    De Rooms-Katholieke Kerk in Spanje voert fel campagne tegen de voorgestelde wetswijziging. Daarin vergelijkt ze abortus met terrorisme.
    (Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 29 maart 2009)

    Protest tegen Ierse abortuskliniek

    In Noord-Ierland hebben enkele honderden mensen geprotesteerd bij de eerste abortuskliniek op het eiland. Vrouwen kunnen sinds donderdag onder strikte voorwaarden terecht bij de kliniek in Belfast. Zwangeren kunnen er tot negen weken terecht als hun leven gevaar loopt. Voor de ingang van de praktijk stonden zo'n vierhonderd demonstranten. Zij vrezen dat de kliniek een springplank is naar verdere versoepeling van abortus. De kliniek zegt zich aan de wetgeving te houden.
    (Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 19 oktober 2012)

    In het overwegend katholieke Italië weigert een ruime meerderheid van de gynaecologen een abortus uit te voeren wegens gewetensbezwaren[3].

    In de Verenigde Staten, waar relatief veel christenen wonen, is veel ijver tegen de abortuspraktijk. Onderstaand bord op een druk kruispunt in de plaats Marinette trok in 2010 de aandacht.

    anti-abortus-bord.jpg
    Het zwangere meisje op het affiche zegt bevreesd: Mijn mama gaat me vermoorden.
    Vele vrouwen laten hun ongeboren baby weghalen onder druk van de sociale omgeving.
    De ongeboren baby zegt bevreesd: Mijn mama gaat mij écht vermoorden.
    De organisatie achter dit bord, Lifecore, is tegen abortus, maar biedt ook hulp aan moeder én kind[10].

    Organisaties 

    "Het leven is een gave van God. Daarom verdient ieder mensenleven - ongeboren of hoogbejaard, ziek of gezond - bescherming". 

    Nederlandse Patiëntenvereniging, 2014[29]. 

    In Nederland

    De volgende Nederlandse organisaties zijn gekant tegen abortus, ijveren voor de bescherming van het ongeboren kind en/of bieden hulp aan moeder en kind. 

    Vrouwen (én personen in hun omgeving) kunnen bij o.a. een ongewenste zwangerschap om hulp vragen. Dat kunnen hele praktische hulpvragen zijn of emotionele en complexe hulpvragen. Enkele van de bovengenoemde organisaties verlenen hulp.

    Siriz is een algemene Nederlandse stichting die hulp, voorlichting en opvang biedt bij onbedoelde zwangerschap. Siriz helpt in de volgende situaties: (1) een keuze maken, (2) na prenatale screening, (3) tijdens en na een zwangerschap, (4) na een abortus.

    Siriz begeleidt jaarlijks ruim 2.500 hulpvragen, geeft voorlichtingslessen aan circa 20.000 jongeren en vangt circa 20 (aanstaande) jonge moeders op. Er zijn in het land 13 hulpposten zodat hulpvragers in eigen regio begeleidt kunnen worden.[6]
    Siriz is opgericht in oktober 2010 en is de werkorganisatie die financieel wordt ondersteund door de ledenorganisatie VBOK. De VBOK werd in 1971 in Amsterdam door een aantal artsen en andere betrokkenen opgericht onder de naam 'Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind'. 

     
    Er is hulp, een onderdeel van de stichting Schreeuw om leven, verleent hulp aan meiden en vrouwen die ongewenst zwanger zijn of problemen hebben bij de verwerking van hun abortus, zie www.erishulp.nl .

    In België

    • Pro Vita biedt hulp aan vrouwen. Ook vrouwen die een abortus hebben gehad, kunnen bij Pro Vita terecht.
    • Levensadem: actief bij abortusklinieken, hulp aan vrouwen.  
    • Jongeren Info Life (JIL) komt op voor de beschermwaardigheid van het ongeboren menselijk leven vanaf de bevruchting en biedt hulp aan meisjes en vrouwen die ongewenst of ongepland zwanger zijn geraakt en na zwangerschapsverlies. Zie ook OngeplandZwanger.be. 

    In Frankrijk

    Meer informatie

    • Afbeeldingen op het pinterestbord 'Abortus' van Christipedia
    • Mariëtte Oosterhoff (red.), Nooit meer hetzelfde; leven na een abortus. Ervaringen van vrouwen en mannen met abortus. Pagina's: 63. Hilversum: St. Schreeuw om leven, 2003. 
    • Shaver Jessica Renshaw, Gianna- Het wonderlijke verhaal van een abortus-overlevende. Aalsmeer: Exchange, 2015. Pagina's: 207. Gianna Jessen overleefde in 1977 een mislukte abortus poging in de schoot van haar moeder. De toegepaste abortusmethode was injectie met een saline-oplossing. Desondanks kwam zij in 30e week van de zwangerschap van haar 17-jarige moeder in 1977 levend ter wereld, twee maanden te vroeg geboren. De abortus-overlevende werd een jonge vrouw die strijdt voor het ongeboren leven. "Door bovennatuurlijk ingrijpen was ik voorbestemd om abortus te overleven voor een speciale missie. Daarom lukte het hen niet om mij te doden!"
    • Abby Johnson, Ongepland. Apeldoorn: De Banier, 2012. Autobiografisch boek van Abby Brannam-Johnson, die zich opwerkte tot directeur van een abortus­kliniek van de prochoice organisatie Planned Parenthood, maar na een gewetensconflict koos voor de prolifebeweging.
    • Pro Life nieuws door LifeNews.com
    • Over het ontstaan en de ontwikkeling van menselijk leven in de moederschoot, een filmpje van Provita (België): video (3 minuten, Youtube)
    • Een 7-jarig jongetje legt uit (in het Engels) waarom hij pro-life is: video (1 minuut, Engels met nederlandse ondertiteling, Youtube)
    • Een 12-jarig meisje pleit welsprekend voor de rechten van ongeborenen: filmpje
    • Over marsen voor het leven, zie Mars voor het leven.
    • Het Amerikaanse Elliot Institute heeft een website met veel informatie over de gevolgen van abortus: http://www.afterabortion.org/

    Voetnoten

    1. ↑ Israëlische stichting Efrat, http://www.friendsofefrat.org/
    2. ↑ Artikel 'Facts on induced abortion worldwide' van het Guttmacher Institute, okt. 2007, pdf-document op WHO.int. Zie ook Artikel Abortion Facts, op AbortionNo.org.
    3. ↑ Artikel Steeds meer Italiaanse gynaecologen tegen abortus, KatholiekNederland.nl, nieuwsbericht van 23 april 2008.
    4. ↑ Artikel Abortus toegestaan bij gevaar moeder, op Nd.nl, nieuwsbericht 25 maart 2009. 
    5. ↑ Artikel Abortus is mentaal moeilijk te verwerken, op Hulporganisatie.be
    6. ↑ VBOK-gegevens uit 2009.
    7. ↑ Zie bijvoorbeeld: video (Youtube)
    8. ↑. Artikel 'Abortus is normale medische ingreep' in Metro d.d. 30 juli 2009. Cijfers van de directeur van de pro-abortus organisatie Women on Waves. 
    9. ↑. Artikel 'Abortus is normale medische ingreep' in Metro d.d. 30 juli 2009. Percentage genoemd door de directeur van de pro-abortus organisatie Women on Waves.
    10. ↑. Foto ontleend aan een video van Fox, 5 oktober 2010.
    Bron: http://www.fox11online.com/dpp/news/local/north_counties/anti-abortion-billboard-turning-heads
    11. ↑     Elliot Institute, 'Forced Abortion in America', 2010, pagina 2.  
    http://www.theunchoice.com/pdf/FactSheets/ForcedAbortions.pdf
    Het Elliot Institute is een pro-life instelling. Verwezen wordt naar een studie uit 2004. 
    12. ↑ Artikel 'Facts on induced abortion worldwide' van het Guttmacher Institute, okt. 2007, pdf-document op WHO.int. Zie ook Artikel Abortion Facts, op AbortionNo.org.
    13. ↑ Pro Vita, Gezin & Leven, 11 febr. 2009. Bronpagina op Provita.be. 
    14. ↑ Een jaar heeft 60 seconden x 60 minuten x 24 uur x 365  dagen = 31.536.000 seconden. Dit getal gedeeld door 4.300.000, het aantal abortussen in 2003, levert de uitkomst van 7,3 seconden. Een jaar heeft 365 dagen x 24 uur = 8.760 uur. 4.300.000 abortussen gedeeld door 8.760 uur = gemiddeld 490,9 abortussen per uur. 
    15. ↑ Bron: Esmé Wiegman, lid van de Tweed Kamer in Nederland, zie Herman Veenhof, 'Perfectionisme,dat is pas zorgwekkend', Nederlands Dagblad, 10 okt. 2011.  
    16. ↑ Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 19 jan. 2012. De percentages blijken uit onderzoek van de Wereld Gezondheids Organisatie. 
    17. ↑ In het Duits "schlicht Mord". Aangehaald in Mehr Einsatz für Tierschutz als für ungeborene Kinder? Nieuwsbericht op Idea.de, 7 april 2012.
    18. ↑ Meer uitspraken van haar: http://www.youtube.com/watch?v=Y02q8EDsXTM (toespraak in het Engels); http://www.youtube.com/watch?v=0NifZmfhCO8 (Engelse citaten)
    19. ↑ Bron: Redenen voor een abortus, pagina op Seksualiteit.nl. Deze site ontleent de gegevens aan Visser, M.R.M. et al., Evaluatie Wet afbreking Zwangerschap. Enschede: ZonMw, 2006. 
    20. ↑ De tekst dateert van 1 dec. 2012, ontleend aan: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/abortus, 
    21. ↑ Inspectie van de Volkgezondheid, jaarrapportage 2010. 
    22. ↑ Afbeelding ontleend aan een video van Babycenter (www.Babycenter.com). Deze organisatie heeft niets met abortus te maken.
    23. ↑ Inspectie van de Volkgezondheid, jaarrapportage 2010. 
    24. ↑ Afbeelding op 26 maart 2011 met toestemming genomen van http://www.marchforlife.be/ 
    25. ↑ Elliot Institute, 'Forced Abortion in America', 2010, pagina 2. http://www.theunchoice.com/pdf/FactSheets/ForcedAbortions.pdf Het Elliot Institute is een pro-life instelling. Verwezen wordt naar een studie uit 2004. 
    26. ↑ Carla Dik-Faber, Mogen kinderen met Down nog geboren worden? Column op Christenunie.nl, 16 maart 2013.
    27. ↑ Bron: Jan Pieter van de Giessen, Gedachten over abortus, www.Bijbelaantekeningen.nl 15 okt. 2011.
    28. ↑ Dit heeft paus Franciscus gezegd tijdens de nieuwjaarsreceptie 2014 voor het corps diplomatique.  
    29. ↑ Bron:     een flyer bij de NPV-brief van 21 jan. 2014. 
    30. ↑     Bron: Abortus met zuigcuretage, folder van de abortuskliniek te Armhem. Geraadpleegd 30 nov. 2014. Opvallend is dat in de folder elke verwijzing naar 'kindje', 'baby', 'foetus', 'embryo' of iets dergelijks ontbreekt. Het is alsof er geen menselijk leven is. Het wordt in de aanloop tot de ingreep, in de voorafgaande voorlichting, al 'doodgezwegen'. 
    31. ↑ Fabiola: de koningin die herinnerd zal worden zoals ze niet helemaal was, Knack.be, 5 dec. 2014.
    32. ↑ Koning Boudewijn overwoog abortus, nieuwbericht op Trouw.nl, 11 jan. 1996.
    33. ↑ Dode baby gevonden in park Alkmaar, nieuwsbericht op RTLnieuws.nl, 4 dec. 2014.   
    34. ↑ Bron: tv-uitzending over het leven van Fabiola, Nieuws.vtm.be, 5 dec. 2014.
    35. ↑ Wilmar Karels, Strijd tegen abortus hoogst actueel, op www.RefDag.nl, 10 dec. 2015.
    36. ↑     "It's more comfortable for people to think of abortion as a political decision, or a right. But I am not a right. I am a human being". Aangehaald in Gianna Jessen, Engelstalig artikel op Wikipedia, geraadpleegd 1 jan. 2016.  

    Labels: (Bewerk labels)
    Voeg bestand of afbeelding toe
    Bestanden (5)
    Reacties (1)
    Bekijkt 1 van de 1 reacties: bekijk alles
    #1
    Roelof Dijkstra zegt:
    Het onderwerp noem ik altijd MOORD op ongeborenen of MOORD in de moederschoot en gebruik niet de verzachtende uitdrukking 'abortus'.
    Geplaatst 20:45, 22 jul 2013
    Bekijkt 1 van de 1 reacties: bekijk alles
    U moet inloggen om een reactie te geven.

     
    Powered by MindTouch Core
    Verrijk Christipedia door informatie toe te voegen.
    Help mee de tekst te verbeteren. Zie Meedoen.