k
→Wonderen na de apostolische eeuw (na 100 v.C.)
k (→Engelstalig) |
|||
Regel 157:
[[Augustinus]] (gestorven 430) vermeldt in zijn werk „De Civitate Dei” (De Stad Gods) twee en twintig wonderen die in zijn eigen woonplaats zijn geschied<ref>Wonderen die te danken zouden zijn aan de voorspraak van de eerste christelijke martelaar [[Stefanus]]. Dit moet als bijgeloof worden aangemerkt. </ref>. In zijn werk der „Retractaties” zegt hij, van zó verscheidene wonderen getuige te zijn geweest, dat hij ze onmogelijk alle zou kunnen opnoemen.
Zo gaat het alle eeuwen door. ledere eeuw heeft haar wonderen en wonderdoeners<ref>Th. F. Bensdorp, ''Apologetica''. Verzameld en ingeleid door M. Stoks. Derde deel. (Amsterdam: N.V. de R.K. Boek-Centrale, 1922), blz. 24v. verhaalt verscheidene van zulke wonderen.</ref>.
Vele Protestanten echter beperken de wonderen tot de tijd van de apostelen en beweren dat er na dit tijdperk geen wonderen meer gebeurd kunnen zijn. De Roomskatholieke kerk stelt daarentegen dat er nog steeds wonderen gebeuren<ref>Th.F. Bensdorp, ''Apologetica''. Verzameld en ingeleid door M. Stoks. Derde deel. Amsterdam: N.V. de R.K. Boek-Centrale, 1922. Blz. 166. Volgens deze rooms-katholieke apologeet komen de wondergaven nog altijd voor. </ref>.
== God doet wonderen ==
| |||