Algerije
Algerije is een presidentiële republiek in het noordwesten van Afrika, met voornamelijk een mengbevolking, bijna 34,9 miljoen mensen (2010). De hoofdstad is Algiers; andere groten steden zijn Oran, Constantine, Annaba, Sidi-Bel-Abbès en Sétif. De officiële taal is het Arabisch; Frans is de belangrijkste handelstaal.
De officiële naam is :al-Jumhuriya al-Jaza’iriya ad-Dimuqratiya ash-Shabiya, kortweg al-Jaza’ir (lett.: de eilanden). Frans: Algérie.
Het land is 57 maal zo groot als Nederland en 78 maal de oppervlakte van België.
Algerije heeft voornamelijk een gemengde bevolking. In de berglanden wonen Berbers en Kabylen, in het zuiden negride volken.
De nationale feestdagen zijn 5 juli, Onafhankelijkheidsdag en 1 november, Dag van de Revolutie.
Munteenheid is de dinar (DA), verdeeld in 100 centimes.
De internetlandcode (TLD) is dz; de Algerijnse websites eindigen op .dz
De voornaamste godsdienst is de islam, de staatsgodsdienst. Er zijn daarnaast kleine groepen christenen (rooms-katholieken, protestanten). In Algerije geldt een strenge godsdienstwet.
Het aantal christenen beloopt naar schatting 99.200 (stand 2010), dat is 0,3% van de bevolking. Ze ondervinden verdrukking van de zijde van de staat en van familie. Op de ranglijst christenvervolging van Open Doors stonden ze in 2010 op plaats 22, in 2009 op plaats 25. De Kerk kent weinig vrijheid. De Algerijnse overheid is bezorgd (anno 2010) over de groeiende hoeveelheid christenen in het land. Evangelisatie onder moslims is verboden en dus strafbaar.
Evangelische groepen actief storen zich niet aan het verbod om te verkondigen. Zij richten zich vooral tot Berbers en Kabyliërs. Volgens officiële gegevens worden er door de evangelische gelovigen dagelijks zes mensen bekeerd tot het christendom[1].
In Algerije werden in 2010 twee christenmannen opgepakt omdat ze in het openbaar aten en dronken tijdens de Ramadan, de Islamitische vastenmaand. Sympathisanten verzamelden zich bij het gerechtshof. De twee mannen werden vrijgesproken. (Video: 2 minuten, Engels gesproken, auteur: Reuters, bron: Youtube.)
Het aantal Joden is zeer gering, ca. 100 in 2004[2]. In 1955 woonden er 140.000 Joden in Algerije[2]. Van 1948 tot 2001 emigreren meer dan 25.000 Algerijnse Joden naar Israël. Na de invoering van de nationaliteitenwet in 1963, die Joden uitsluit van Algerijns staatsburgerschap, zijn bijna 130.000 Joden, die het Franse staatsburgerschap hadden, geëmigreerd naar Frankrijk.
Geschiedenis
In de oudheid stond het gebied onder invloed van Egypte en Carthago.
c. 586 v.Chr.: Vanaf deze tijd zijn er Joden in het gebied.
Onder de Romeinen werd de kuststeek een welvarende provincie in het Romeinse rijk.
Vanaf de 5e eeuw na Chr. is het gebied achtereenvolgens veroverd door de Vandalen, de Byzantijnen, de Arabieren en de Turken
1830: Algiers wordt door Frankrijk veroverd. Vanaf de Franse kolonisatie worden de Algerijnse Joden geleidelijk verfranst.
1841: De Algerijnse joden vallen onder het Franse rechtssysteem
1845: Franse Joden worden in Algerije als hoofdrabijnen aangesteld.
1847: Frankrijk verovert ook het binnenland.
De Fransen hielden christendom en islam gescheiden: het principe was de islam voor de Algerijnen en het christendom voor de Fransen[1].
1865: Vanaf dit jaar kunnen Algerijnse Joden en moslims het Franse staatsburgerschap aanvragen.
1870 - Alle Algerijnse Joden krijgen het Franse staatsburgerschap, met als doel hen de Franse cultuur en beschaving bij te brengen. Deze toekenning gebeurt onder druk van prominente Franse Joden. De Algerijnse Joden verfransten binnen één generatie.
1885 - de grote synagoge van Algiers wordt gebouwd.
1934: In Constantine vinden anti-Joodse rellen plaats, met 25 doden tot gevolg.
1942: invase van de geallieerden
1948: in het jaar van de stichting van de staat Israël wonen naar schatting 140.000 Joden in Algerije. Van 1948 tot 2001 emigreren meer dan 25.000 Algerijnse Joden naar Israël.
1954: het Front de Libération National (nationaal bevrijdingsfront; FLN) wordt opgericht en de strijd tegen Frankrijk breekt uit. Achtergrond vormt de opmars van het nationalisme in Noord-Afrika.
1958 – Ferhat Abbas wordt president van een voorlopige regering.
1960: In het Franse leger in Algerije breekt een opstand uit, omdat generaal de Gaulle het land onafhankelijkheid wil verlenen. De opstand wordt snel onderdrukt. Op 11 december dringen anti-Franse Arabieren de grote synagoge van Algiers binnen en richten vernielingen aan
1962: Na een lange vrijheidsstrijd tegen Frankrijk wordt Algerije op 3 juli onafhankelijk. Ferhat Abbas wordt president. De Joden wordt hun economische rechten ontnomen.
1963: Premier Ben Bella wordt president. De nationaliteitenwet wordt aangenomen, die niet-moslims, dus ook christenen en Joden, uitsluit van Algerijns staatsburgerschap. Bijna 130.000 Joden, die het Franse staatsburgerschap hebben, emigreren daarop naar Frankrijk.
1965: President Ben Bella wordt afgezet door generaal Boumédienne, vroeger opperbevelhebber van het FLN.
1967: Algerije is een van de Arabische staten die de oorlog aan Israel verklaart. Het Algerijnse leger mengt zich echter niet in de strijd.
Tot 1988 is het land een eenpartijstaat, geregeerd door het socialistische Nationaal Bevrijdingsfront (FLN).
1988: Vanaf 1988 vindt een liberalisering, die ruimte geeft aan islamitische organisaties.
1992 - in januari grijpt het leger de macht, aangezien het Islamitisch Heilsfront (FIS) de verkiezingen dreigt te winnen. Er breekt een burgeroorlog uit, waarbij de Gewapende Islamitische Groepen (GIA), de AIS (gewapende arm van het FIS), de veiligheidsdiensten en burgermilities veel geweld gebruiken.
1994: de terroristische Gewapende Islamitische Groep (GIA) verklaart voornemens te zijn de Joden uit Algerije te verdrijven. Daarop verlaten vele Joden het land. De enig overgebleven synagoge wordt verlaten. Alle andere synagogen waren al eerder als moskeeën in gebruik genomen.
1999: Een politiek van verzoening wordt ingezet, die het geweld sterk doet afnemen.
2008: een wet wordt aangenomen die het christenen verbiedt om hun geloof in het openbaar te verkondigen.
2011 – In januari ontstaat onrust, nadat in Tunesië veel mensen de straat op gingen en de Tunesische president zich vanwege de protesten genoodzaakt zag te vluchten. Algerijnen zijn boos over de hoge voedselprijzen en de werkloosheid.
Meer informatie
- Over de christenen in Algerije bericht Open Doors
- Over de geschiedenis van de Joden in Algerije, zie artikel op Wikipedia
- Mitchell Bard, The Jews of Algeria, artikel op JewischVirtualLibrary.org (2011). Over de geschiedenis van de Joden in Algerije.
Bronnen
- Microsoft Encarta Winkler Prins Encyclopedie 2007 s.v. Algerije
- A.F. Wyers (red.), GP encyclopedie s.v. Algerije. Amsterdam: De Geïllustreerde Pers, 1968.
- Open Doors. Informatie over christenen in Algerije.
- www.Israel-Palestina.info . Informatie over Joodse emigratie uit Algerije.
- Mitchell Bard, The Jews of Algeria.
Voetnoten
- ↑ 1,0 1,1 Nieuwsartikel Heropbloei van Algerijnse kerk, op Kerknet.be dd. 31 okt .2010.
- ↑ 2,0 2,1 Mitchell Bard, The Jews of Algeria, artikel op JewishVirtualLibrary.org (2011).