Hoogtijden van de HEER

De hoogtijden van de HEER zijn de bijzondere acht hoogtijdagen die worden vermeld in Lev. 23 en op andere plaatsen in de Bijbel. Deze hoogtijden tonen Gods wegen in genade, verlossing en zegening. De eerste hoogtijd (de sabbat) is wekelijks, de overige zijn jaarlijks. Beschouwing van de acht hoogtijden brengt ons onder de indruk van de grote omvang en betekenis van Gods heilsplan, zowel ten aanzien van de gemeente als van Israël.

De hoogtijden worden in de volgende tabel schematisch weergegeven:

	Tijd	Kenmerk	Historische betekenis	Profetische betekenis	Toepassing voor christenen
1. Sabbat	7e dag van de week	Rust	Schepping en bevrijding uit de slavenarbeid in Egypte	Rust van Gods volk	Rusten in het volbrachte heilswerk van Christus en tijdelijke rust van ons werk voor de Heer (vgl. Opb. 14:13).
2. Pascha	1e maand, 14e dag	Slachten en eten van het paaslam (Ex. 12:1-14)	Bevrijding uit Egypte	Verlossing door Christus	Ons Pascha, Christus, is geslacht (1 Kor. 5:7; Openb. 5:6-10; 1 Petr. 1:19). Persoonlijk geloof: schuilen achter het bloed
3. Feest van de Ongezuurde broden	1e maand 15e dag; 7 dagen (volkomen tijd)	Geen zuurdeeg	Heiligheid. 'Brood der verdrukking'.	Een heilig volk	Afzondering van het kwaad (1 Kor. 5:8). Zeven dagen = volkomen tijd = hele leven
4. Feest van de Eerstelingen	Begin van de oogst, de dag na de sabbat	Bewegen van de garf van de eerstelingen	Dank bij het begin van de oogst	Opstanding van Christus, de Eersteling	Opstanding van Christus de Eersteling (1 Kor. 15:20, 23a).
5. Wekenfeest of Pinksterfeest	Zeven weken of 50 dagen later, dag na sabbat (3e maand)	Twee gezuurde broden	Oogst van de eerstelingen	Komst van de Heilige Geest (Hand. 2). Eerstelingen uit Israël en de volken.	Komst van de Heilige Geest om woning in de gemeente en in de gelovige te maken. Wij zijn eerstelingen (2 Th 2:13). Wij hebben de eerstelingen van de Geest (Ro 8:23).
Tussentijd	Geen feest in de 4e, 5e en 6e maand.			Israël terzijde gesteld en een smaad onder de volken.	Bijeenvergadering van de Gemeente van Christus, uit Israel en de volken.
6. Dag van het geklank	7e maand 1e dag	Blazen van de bazuin	Een heilige samenkomst	Ontwaken of bijeenvergadering van Israël (Amos 9:11; Zach. 10:6-12).	Opname van de gelovigen. 'Onze bijeenvergadering tot Hem' (2 Th 2:1)
7. De Grote Verzoendag	7e maand 10e dag	Verzoening (Hebr. 9:14).	Verootmoediging	Bekering en berouw van Israël	Openbaring voor de rechterstoel van Christus. Zelfoordeel leidt tot diepere kennis.
8. Loofhuttenfeest	7e maand 15e dag; zeven dagen.	Vreugdevol wonen in loofhutten	Einde van de oogst	Het duizendjarig vrederijk. Herstelling van alle dingen (Hand. 3:21).	Heersen met Christus. Woestijnreis door deze wereld is voorbij. Blijdschap in en gemeenschap met de Heer.

Grafische weergaven (Engels):

De zevenarmige menora als geheugensteun om de zeven jaarlijkse hoogtijden te onthouden: 3 lentefeesten links, 1 zomerfeest (Pinksteren) in het midden, 3 herstfeesten rechts. De menora links duidt de vervulling van de hoogtijden aan; de herfstfeesten wacht de profetische vervulling bij de wederkomst van Jezus Christus.

De eerste reeks van vier feesten, bestaande uit het Pascha, dat van de Ongezuurde Broden, de Eerstelingen en Pinksteren, begon op de veertiende dag van de eerste maand en eindigde bij het einde van de volle oogst.

Bedevaartsfeesten

Drie van de zeven hoogtijden zijn feesten, tot welker viering de mannelijke Israëlieten jaarlijks moesten opgaan naar de hoofdstad Jeruzalen (Ex. 23:14): Ongezuurde Broden, Wekenfeest en Loofhuttenfeest. Deze feesten worden wel 'bedevaartsfeesten' of 'pelgrimsfeesten' genoemd.

De ouders van Jezus waren gewoon jaarlijks naar het Paasfeest op te gaan. De maaltijd van Pascha viel samen met het begin van Ongezuurde Broden, op de 15e dag van de eerste maand (Abib).

Lu 2:41 En zijn ouders gingen jaarlijks naar Jeruzalem op het feest van het pascha. Lu 2:42 En toen Hij twaalf jaar was geworden en zij volgens de gewoonte van het feest waren opgegaan Lu 2:43 en de dagen hadden voleindigd, bleef het kind Jezus, toen zij terugkeerden, in Jeruzalem achter en zijn ouders wisten het niet. Lu 2:44 In de mening nu dat Hij bij het reisgezelschap was, gingen zij een dagreis ver en zochten Hem onder hun bloedverwanten en hun bekenden; Lu 2:45 en toen zij Hem niet vonden, keerden zij naar Jeruzalem terug, op zoek naar Hem. (TELOS)

Sabbat

De dag van de sabbat, de zevende dag van de week, is een hoogtijd van God. Zie art. Sabbat voor het hoofdarikel over het onderwerp.

Pascha

Het Pascha (Lev. 23:5) opent, historisch gezien, de weg tot de bevrijding van Israel uit de slavernij in Egypte. Het is het begin van Israëls volksbestaan. Het stelt profetisch de dood van Christus voor (1 Kor. 5:7b). Het typeert de verlossing van hen die leven in de bedeling der genade. De heerlijkheid van het duizendjarige koninkrijk van Christus en het geluk van de verlosten in de eeuwige toestand vinden hun grondslag in de door de dood van Christus bewerkte verlossing en verzoening.

Feest van de ongezuurde broden

Het feest van de Ongezuurde Broden (Lev. 23:6-8) is in de tijd, doch ook typologisch, nauw met het Pascha verbonden. Want het gevolg van de verlossing is praktische heiliging van hart en leven (1 Kor. 5:8). Geen heiliging zonder rechtvaardiging, en geen rechtvaardiging zonder de dood van Christus. Op de nauwe verbinding tussen het Pascha en het feest van de ongezuurde broden wordt door de Schrift nog de nadruk gelegd door de weglating van de woorden: "En de Here sprak tot Mozes... ", die gewoonlijk worden gebruikt bij de instelling van een volgend feest.

Feest der Eerstelingen

Het feest der Eerstelingen (Lev. 23:9-14) ziet op de eerste vruchten van de verlossing. Uit het graf van Christus verrijst nieuw leven. Christus is de Eersteling uit de doden (1 Kor. 15:20).

Wekenfeest of Pinksterfeest

Het Wekenfeest of Pinksterfeest stelt de bijeenvergadering van de gemeente van Christus op aarde voor (vgl. 1 Kor. 12:13). Als er een eersteling is, Christus, dan zijn er ook die volgen. Ook tussen de onder 3 en 4 genoemde feesten worden de woorden: “En de Here sprak tot Mozes…” weggelaten, daar deze twee feesten eveneens nauw met elkaar zijn verbonden.

Voor het hoofdartikel over dit onderwerp, zie Wekenfeest.

Feestloze periode voor Israël

Na de eerste vier hoogtijden was er een tussentijd tot de eerste dag van de zevende maand, waarin geen feesten waren; er is geen feest in de 4e, 5e of 6e maand van Israëls godsdienstige kalender. Deze lange tijd zonder hoogtijden, tussen het Pinksterfeest en het feest van het Geklank, schijnt profetisch de tijd te zijn dat Israel een smaad is en verstrooid is, terwijl tegelijkertijd de bijeenvergadering van de gemeente plaatsvindt. De feestloze tussentijd is een beeld van de periode waarin God Zich niet met het volk Israël inlaat, de tijd van de tijdelijke terzijdestelling van dit volk. Het is tevens een beeld van de tijd van de genade waarin de gemeente wordt gevormd, welke vorming is begonnen na het laatste Israëlitische pinksterfeest waarvan de Schrift spreekt (Hand. 2).

Dat er in Leviticus 23 geen woord over deze tussentijd wordt gezegd, is volkomen in overeenstemming met de telkens door de apostel Paulus in het licht gestelde waarheid dat de gemeente een verborgenheid was, waarover de oudtestamentische Schriften niet gesproken hebben (Rom. 16:25; Kol. 1:26; Ef. 3:5). Als de gemeente is "ingezameld", opgenomen in de hemel, dan is die tussentijd ten einde en knoopt God de verbinding met Israël weer aan. Dan volgt, profetisch gezien met het oog op Israël, de tweede reeks van drie feesten, namelijk het feest van het Geklank, de Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest.

De profetische vervulling van de eerste vier hoogtijden is verleden tijd: ze zijn vervuld bij de eerste komst van Christus. De profetische vervulling van de laatste drie hoogtijden is toekomende tijd: ze worden vervuld bij de wederkomst van Christus.

Dag van het Geklank

De dag van het geklank vinden wij in Lev. 23: 23-25. Profetische betekenis: na de opname van de Gemeente van Christus in de hemel zal een overblijfsel uit alle stammen van Israël ontwaken. Het evangelie van het koninkrijk zal weerklinken. Het overblijfsel zal worden aangenomen om de zegening van het koninkrijk van Christus deelachtig te worden.

Voor het hoofdartikel over dit onderwerp, zie Dag van het geklank.

De Grote Verzoendag

De Grote Verzoendag (Lev. 23:26-32). Voor het overblijfsel van Israël komt dan, profetisch gezien, in de weg van verootmoediging in waarheid de verzoendag, in het bijzonder van de twee stammen, die schuldig staan aan de verwerping van de Messias.

Het Loofhuttenfeest

Het Loofhuttenfeest (Lev. 23:33-36 en 39-43) verwijst profetisch naar "de tijd van de herstelling van alle dingen", nl. in het duizendjarig rijk (Hand. 3:21). Dan zal Israël, gerekend van de aanvang van zijn volksbestaan (zie Pascha), niet op een woestijnreis van 40 jaar, maar op een geschiedenis van 40 eeuwen (afgerond) terugzien.

Meer informatie

De zeven feesten des Heren, powerpointpresentatie. Datum en auteur onbekend. Te downloaden van OudeSporen.nl. http://www.oudesporen.nl/Download/OS1324.ppt

R. Been, De feesten des Heren in Israël. Apeldoorn: Medema, 1979. ISBN 90 6353 022 6. Aantal pagina's: 73.

M.M. van Campen, De schatkist van Jezus Christus; de zeven Joodse feesten en de betekenis voor ons vandaag. Boekenfonds Reformatorisch Appèl, 2014. Aantal pagina's: 118.

Dato Steenhuis, De feesttijden des Heren. Acht bijbellezingen gehouden te Emmen, 2008-2009. Te downloaden van GroeienInGeloof.com. http://www.groeieningeloof.com/feesten%20des%20Heren.htm

Jb. Klein Haneveld, Gods feestkalender; profetische betekenis van de feesten van Israël. Bodegraven: Stichting "Het Morgenrood", 1975. Aantal pagina's: 40.

Gods Kalender: Amir Tsarfati. Youtube.com: Behold Israel, 14 feb. 2023. Duur: 45 min. 11 sec. Amir Tsarfatie spreekt over de feesten en hun vervulling.

Bronnen

In dit artikel is in september 2010 gebruik gemaakt van tekst van het artikel De zeven feesten des Heren op OudeSporen.nl. Auteur en jaar van de oorspronkelijke uitgave zijn onbekend. Voor het gebruik van de tekst heeft Oude Sporen toestemming verleend.