Lollarden

Uit Christipedia

Lollarden of Lollharden is de naam van een godsdienstige vereniging van mensen die zich wijdden aan de zorg voor zieken en gestorvenen. Zij traden ook op bij het begraven van doden in dagen van besmettelijke ziekten.

Oorsprong. De vereniging werd gesticht te Antwerpen in 1300.

Benamingen. De leden werden om hun eenvoudige levenswijze en hun behoeftig voorkomen Malemans genoemd en naar hun beschermheilige Alexisbroeders. Cellieten worden ze soms genoemd om hun wonen in cellen, maar hun meest voorkomende naam is die van Lollarden, afkomstig van het Nederduitse werkwoord lallen of lollen, d.w.z. zacht zingen. Bij het begraven van doden zongen zij op treurige toon hun ernstige liederen.

Verdrukking. Door de bedelmonniken werden ze op een lijn gesteld met de Begijnen (of Beghynen) en Begarden (of Begharden), en daarom werden zij een tijd lang vervolgd, maar Johannes XII liet hen in 1318 onder zekere voorwaarden bestaan.

Engeland. In Engeland heeft men sedert 1382 de aanhangers van John Wyclif Lollarden genoemd, omdat deze de gebreken van paus en 'geestelijkheid' durfden aan te tonen. Een van die Engelse Lollarden was de edelman John Oldcastle, die in 1417 als ketter werd veroordeeld, opgehangen en verbrand.

Bron

F. W. Grosheide, J.H. Landwehr, C. Lindeboom, J.C. Rullmann, Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche volk. Kampen: J.H. Kok, 1925-1931. Zes delen. Tekst van het lemma 'Lollarden' is onder wijziging verwerkt op 23 jan. 2022.