Maanzieke

Uit Christipedia

Een maanzieke (Lat. Lunaticus, van luna = maan; Eng. lunatic) is iemand die maanziek (of maanzuchtig, Du. mondsüchtig) is, d.w.z. aan toevallen lijdt, zoals bij epilepsie ('vallende ziekte') en bezetenheid. De benaming stamt uit de oudheid en berust op de onderstelling dat de toevallen terugkeren en toenemen met het wassen van de maan

De Heer Jezus genas maanzieken.
Mattheüs 17:15  Heer, erbarm U over mijn zoon, want hij is maanziek en heeft veel te lijden, want dikwijls valt hij in het vuur en dikwijls in het water. (TELOS)
Mattheüs 4:24 En het gerucht van Hem ging uit tot in heel Syrie; en zij brachten bij Hem alle lijdenden die bevangen waren door allerlei ziekten en pijnen, bezetenen, maanzieken en verlamden; en Hij genas hen. (TELOS)
Alleen in deze twee plaatsen in het Nieuwe Testament is sprake van 'maanzieke'.   Een vader bracht zijn maanzieke zoon bij Jezus, omdat diens leerlingen de jongen niet konden genezen (Matth. 17:14vv). Deze maanzieke jongen had zijn toevallen (geheel, mede of vooral) te wijten aan een inwonende demon. De Heer genas de jongen, terwijl hij de demon uitdreef.
Mt 17:18 En Jezus bestrafte hem, en de demon ging van hem uit, en het kind was genezen van dat uur af. (TELOS)