Noodzakelijkheid van de Bijbel

De Heilige Schrift is niet alleen nuttig, maar bepaald noodzakelijk voor Gods volk hier op aarde, 2 Petr. 1 :15,19; Rom. 4 :3, 2 Tim. 3 :16. Het heeft Gode behaagd, door de Heer Jezus en zijn apostelen en profeten, de weg der zaligheid bekend te maken. De beschrijving van deze weg is ons overgeleverd in de Bijbel. Zonder de Bijbel zou de kennis der waarheid Gods onmogelijk onder de mensen zuiver bewaard kunnen blijven.

De leiding van de Heer met Zijn volk bewijst bovendien de noodzakelijkheid van de Heilige Schrift. In de eeuwen vóór Mozes, in de patriarchale tijden, toen door het cultuurleven van de volken het zuiver houden der overlevering nog niet onmogelijk was geworden, moge er alleen een onbeschreven Woord van God zijn geweest, Israël heeft geleefd bij de Schrift, die eerst alleen de boeken van Mozes bevatte, maar langzamerhand grotere omvang verkreeg.

De gemeente van de Heer Jezus Christus is bij de Schrift groot geworden; zij had eerst alleen het Oude Testament en het onderwijs van de apostelen (waarin de leerlingen volhardden, Hand 4) en kreeg daarna in de Brieven en Evangeliën langzamerhand een reeks van Nieuw-Testamentische geschriften.

Door Rome wordt, om de noodzakelijkheid van de Kérk te beter te kunnen staande houden, de noodzakelijkheid van de Schrift ontkend.

Bronnen

C. Lindeboom, Bijbelgids, of Handleiding tot het verkrijgen van Bijbelkennis (Middelburg: Stichting de Gihonbron, 2009; bewerking door J. Pluimers van de uitgave uit 1929), blz. 25. Hieruit is, onder toestemming, op 12 nov. 2012 tekst gebruikt.