Onderhuidse chip

RFID-chip los liggend op een hand

Implanteren van de microchip (foto 2009), hier in de linkerhand.

Een onderhuidse chip of microchip-implantaat is een microchip die onder de huid van een mens of dier wordt aangebracht. De chip bevat gegevens waarmee het makkelijk wordt om de drager te identificeren, deuren te openen, financiële transacties te verrichten of andere voordelen te behalen. Als de chip een gps-functie heeft, kunnen de dragers worden gevolgd. De onderhuidse chip is wellicht een voorloper van het merkteken van het Beest.

Techniek

Röntgenfoto van hand met RFID-chip

De onderhuidse chip is gebaseerd op radio-frequency identification (RFID). Hij wordt verpakt in een omhulsel van silicaatglas en geïmplanteerd in het menselijk lichaam. Dit soort onderhuidse implantaten kunnen worden gebruikt voor het opslaan van informatie in de vorm van contactgegevens en gegevens over persoonlijke identiteit, medische geschiedenis en medicatie.

De chip bevat veel minder elektronica dan de pacemaker, het insulinepompje of het implantaat in de gehoorgang bij doven.

De miniapparatuur in het lichaam kan ook werken via zogeheten Near Field Communication-technologie (NFC), een uitbreiding van RFID. Dergelijke NFC-chips zitten ook op bankpassen die in Nederland contactloos betalen aan de kassa mogelijk maken.

Rechterhand in 2010, verscheidene dagen na het inbrengen van een microchip-implantaat. Het implantaat schemert door de huid onderaan het litteken.

Voordelen

Een in de hand geïmplanteerde chip heeft voordelen:

• Een geïmplanteerde chip kan niet verloren raken zoals een pasje of naamplaatje.
• Een dergelijke chip is sneller voor de scanner te houden dan een pasje dat opgezocht, te voorschijn gehaald moet worden.
• De kans op diefstal van een geimplanteerde chip is minder groot dan die van een pasje of naamplaatje.
• Wie voor een gesloten deur staat, kan zijn hand met de microchip voor de radiografische ontvanger bij de deur te houden en, als de chip de vereiste gegevens bevat, de deur ontgrendelen. Handig om de deur van je kantoor mee te openen.
• In een bedrijf kan de drager zich ermee identificeren bij het kopieerapparaat.
• Wie bij een kassa komt, die met een radiografische ontvanger is verbonden, houdt zijn gechipte hand bij de radiografische ontvanger die zijn bankrekeninggegevens uitleest, en hij kan betalen.
• Door een dergelijke chip te koppelen aan het electronisch patiëntdossier kunnen ziekenhuizen en hulpverleners direct toegang verkrijgen tot iemands medische geschiedenis, wat de overlevingskans van de patiënt kan verhogen.
• Ruimten (vertrekken, huizen) en voertuigen (auto's) kunnen worden uitgerust met microchip-scanners, zodat ze alleen toegankelijk worden voor dragers van een chip die de juiste gegevens verstrekt.

Chip met plaatsbepaling

Een microchip met gps, om mensen via de satelliet te volgen, is nog niet uitgevonden. Dit komt vooral door problemen met het energieverbruik en antennebereik. Theoretisch gezien zou een gps-chip het mogelijk maken om de plaats en beweging (snelheid en richting) van de dragers te bepalen. Dankzij zo'n chip zou men vermiste personen, besmette personen, dissidenten of voortvluchtigen kunnen opsporen.

Risico's

Aan de microchip kleven de volgende risico's:

• Informatieveiligheidrisico's. Een onbeveiligde of onvoldoende beveiligde microchip kan gehackt worden en de gegevens door scanners van derden onderschept worden. Onrechtmatig uitgelezen gegevens kunnen worden misbruikt.
• Gezondheidsrisico's. Een drager zou afstotingsreacties tegen de chip kunnen krijgen in de vorm van een infectie of allergische reactie. De chip kan verkeerd worden ingebracht. Hij zou los kunnen raken en door het lichaam gaan zwerven. Het implantaat zou stuk kunnen gaan of beschadigd worden. Ernstiger schade zou kunnen ontstaan wanneer de chip reageert met een bron van buitenaf, bijvoorbeeld een sterk magnetisch veld zoals een MRI-scanner. De sterke magneten die in deze apparaten gebruikt worden kunnen het implantaat vernietigen en mogelijk brandwonden veroorzaken. Het is ook mogelijk dat de implantaten op den duur gezwellen vormen.

Schending van de privacy

De privacy van de drager is een onderwerp van bezorgdheid. Hij of zij zou op z’n minst de chip moeten kunnen ‘uitzetten’ of afschermen en zelf moeten beheren wat er met zijn gegevens gebeurt en wie die kan inzien.

Wennen aan het idee

Stichting FutureNL heeft voor de eerste twee leerjaren van het voortgezet onderwijs in Nederland lesmateriaal uitgebracht waarin kinderen uitgedaagd worden om na te denken over stellingen en vragen als "Je kunt slimmer worden door een chip in je hersenen." — "Over 20 jaar zijn ov-chipkaarten verleden tijd. Wil je met het openbaar vervoer reizen, moet je een chip in je arm laten plaatsen. Wil je dit niet, kun je geen gebruik meer maken van de trein, tram, metro en bus. Wat doe je?" — "Stel, de technologische ontwikkelingen gaan zo ver dat de wetenschap je slimmer kan maken. Je bent ineens een ster in wiskunde en je schrijft prachtig Nederlands. Je moet hiervoor alleen wel een chip in je hersenen laten implanteren. Wat doe je?" — "Over vijftien jaar worden alle baby’s meteen na de geboorte gechipt. De overheid ziet dit als noodzakelijk. Als ouder kun je zo altijd zien waar je kind zich bevindt. Raakt je kind ooit vermist? Zonder chip hoef je niet op medewerking van de politie te rekenen. Je bent net vader of moeder geworden, wat doe je?" Het lesmateriaal anticipeert op de ontwikkeling van de computertechniek en de toepassing ervan in en aan het menselijk lichaam. Deze anticipatie maakt kinderen ook vertrouwt met de ontwikkeling en zal de acceptatie van zekere toepassingen bevorderen. De technologie bereikt thans hun denkwereld - en in de toekomst wellicht ook hun lijf.

Toekomst

Het is een voor de hand liggende volgende stap om, gezien de voordelen, ook plaatsbepaling ofwel een gps-functie mogelijk te maken.

Merkteken van het beest?

Of de onderhuidse microchip de vervulling wordt van het toekomstige merkteken van het beest, is niet zeker. Wellicht is de chip een vóórloper ervan. Er zijn overeenkomsten tussen de chip en het merkteken:

1. Gebruik voor economische transacties (kopen).
2. Aanbrengen op de rechterhand. De microchip wordt op linker- of rechterhand, in de bovenarm en wellicht op andere plaatsen van het lichaam aangebracht. Het merkteken van het beest wordt behalve op de rechterhand ook op het voorhoofd aangebracht. Een microchip aangebracht op het voorhoofd kan in de toekomst misschien worden verbonden met het brein van de mens. Dit zou een toepassing van bio-elektronica zijn.

Het merkteken van het beest kan gezien worden, maar niet noodzakelijk door het menselijk oog. De microchip is niet goed zichtbaar voor het menselijk oog, maar wel voor een ontvanger die de uitgezonden signalen kan opvangen en lezen.

Het merkteken van het beest zal de mensen worden opgelegd. Hoe zal dat met het microchip-implantaat gaan? Als meer en meer mensen een onderhuidse chip willen ontvangen, leidt dat tot gewenning. Het is niet vreemd of eng meer, zomin als een gehoorapparaat. En op den duur - wanneer de meeste mensen een onderhuidse chip hebben, de toepassing ingeburgerd is en de voordelen voor iedereen duidelijk zijn - kan er sociale druk of zelfs de wettelijke verplichting komen om zich te laten chippen.

Geschiedenis

1998. Het vroegst bekende experiment met een RFID-implantaat werd uitgevoerd in 1998 door de Britse wetenschapper Kevin Warwick. Bij wijze van proef werd zijn implantaat gebruikt om deuren te openen en lampen aan te doen.

2002. In 2002 ontving de VeriChip Corporation toestemming van de United States Food and Drug Administration (FDA) om hun apparaat op de markt te brengen in de Verenigde Staten, mits het bedrijf zich hield aan bepaalde richtlijnen.

2004. In 2004 werd in de Verenigde Staten het gebruik van een onderhuidse chip volledig goedgekeurd. Daarna voerden verscheidene ziekenhuizen en artsen in de VS het systeem in.

2007. In 2007 publiceerde de raad voor ethische en justitiële zaken van de American Medical Association een rapport waarin gesteld werd dat geïmplanteerde chips een bedreiging vormen voor de privacy van mensen, aangezien er geen zekerheid is dat de informatie op de chip op een degelijke manier beschermd wordt, en omdat er gezondheidsrisico's zijn.

2008. In 2008 werd door de regering van het Indonesische eiland Irian Jaya een toepassing van de gps-chip besproken waarbij mensen die besmet zijn met hiv gevolgd zouden worden, met het doel de kans te verkleinen dat ze andere mensen besmetten.

2017. In Zweden beleefden treinreizigers de wereldwijde primeur in het openbaar vervoer: inchecken met een onder de huid aangebrachte microchip, een NFC-chip. De Zweden zijn de eersten met de toepassing van de onderhuidse chip in het openbaar vervoer.

Op 1 aug. 2017 lieten 50 van de 85 medewerkers van een Amerikaans bedrijf in de staat Wisconsin zich chippen. Het is het eerste bedrijf in de VS met gechipte werknemers.

Zie ook

Radio-frequency identification (RFID)

Bronnen

Microchip-implantaat, artikel op nl.wikipedia.org. Tekst hiervan is verwerkt op 31 juli 2017.

Voer discussie over onderhuidse chip vóór technologie ingeburgerd raakt, hoofdredactioneel commentaar op RD.nl, 27 juli 2017.

Eric van den Outenaar, In de Zweedse trein kun je inchecken met een onderhuidse chip, Volkskracht.nl, nieuwsbericht van 17 juni 2017.