Ouderdomsbepaling

De ouderdomsbepaling of datering van aardlagen, gesteenten en overblijfselen gebeurt op verschillende manieren.

Wetenschappers komen vaak tot hoge ouderdommen. Zij komen daartoe op grond van bepaalde dateringsmethoden voor het bepalen van de ouderdom van een zaak. Er zijn verschillende dateringsmethoden. Een belangrijke categorie zijn de dateringen die gebaseerd zijn op het verval van radioactieve stoffen, genoemd de radiometrische dateringen, zoals:

de radio-koolstofmethode
de kalium-argonmethode
de rubidium-strontiummethode
de lood-loodmethode
de samarium-neodymiummethode

Hoe betrouwbaar zijn deze methoden? Het is voorgekomen dat men rots-lagen heeft gedateerd op uiteenlopende ouderdommen, terwijl door de lagen een fossiele boom (polystrate dendroliet) stak, die erop wijst dat de lagen in dezelfde tijd zijn ontstaan en de boom hebben omsloten. Waarschijnlijk zijn de bomen losgerukt en ergens afgezet, waar ze snel omgeven zijn door aarde.

Men moet rekening houden met deze feiten:

verschillende dateringsmethoden leveren verschillende ouderdommen op
afzetting (sedimentatie) en verstening (lithificatie) kan langzaam of snel plaatsvinden.
erosie (afsluiting) kan langzaam of snel gaan
de natuur kan zich na een catastrofe, bijv. een brand of vulkaanuitbarsting, snel herstellen

Snelle afzetting en verstening zijn waargenomen na de uitbarsting van Mount St. Helens (1980), een actieve vulkaan in de Verenigde Staten. Binnen vijf jaar ontstond keihard gesteente. De kalium-argonmethode leverde ouderdommen variërend van 300.000 tot 2,8 miljoen jaar op, terwijl de aardlagen door de uitbarsting van 1980 waren ontstaan.

Door erosie kan een canyon of kloof snel ontstaan. Ook dat is waargenomen na de uitbarsting van Mount St. Helens in 1980. In enkele dagen kon een kloof van 300 meter breed en 46 meter diep ontstaan.

Meervoudige aardlagen kunnen in vrije korte tijd verstenen. Dit kan bij de zondvloed gebeurd zijn.