Ramon Llull
Ramon Llul, Raymund Lullus, Raymundus Lullus (1235 — ca. 1315) was een franciscaner monnik, scholasticus en gedreven missionaris.
Hij werd in 1235 geboren te Palma, de hoofdstad van het Spaanse eiland Mallorca. Hij leefde aanvankelijk als een ridder, die het goede van deze aarde met volle teugen indronk. Plotseling in zijn werelds leven opgeschrikt, trok hij zich terug naar een berg op het eiland en begon hij de begeerte te koesteren, om op het gebied van de zending te werken.
Het grootste deel van Spanje was toen door de Saracenen (Arabieren uit Noord-Afrika) bezet. Ramon kende velen van hen nog vóór hij franciscaner monnik werd. Hij merkte dat de Arabieren graag boeken lazen en interessante gesprekken voerden en vast overtuigd waren van hun islamitisch geloof. Wilde hij hen bereiken, dan moest hij hun taal leren en boeken van hen bestuderen. Hij leerde van een slaaf de Arabische taal, ontving op gevorderde leeftijd nog scholastieke vorming en ging naar de Saracenen, om deze tot het christendom te bekeren. Met andere franciscanen had hij zich voorbereid op het missiewerk.
Om Saracenen voor Christus te winnen had hij een zeer eigenaardige methode gekozen. Hij wilde namelijk door redenering, door bewijsvoering de Saracenen winnen.
Van 1300 tot 1301 preekten hij en mede-franciscanen op het eiland Cyprus. Zonder veel resultaat. In het jaar 1305 voeren ze voor de eerste keer naar Noord-Afrika. In Tunis, de hoofdstad van Tunesië, disputeerde hij met de Saracenen. Afspraak was dat hij die overwonnen werd, de godsdienst van de overwinnaar zou aannemen. Lullus overwon, maar hij werd in de kerker geworpen, tot de doodstraf veroordeeld en eerst op voorspraak van een Arabische geleerde, een invloedrijke Tunesiër, bevrijd. Ramon werd wel afgeranseld en op een schip naar Italië gezet. In de duisternis sprong hij echter in zee en zwom terug naar het vasteland om er het evangelie van Jezus Christus verder te verkondigen.
Weer werd hem dat verhinderd, maar hij gaf de moed niet op en kon nog twee jaar lang in Tunesië blijven.
In Europa teruggekeerd wist hij te bewerken op het concilie van Vienne, dat er leerstoelen voor de Oosterse talen opgericht zouden worden te Parijs, Oxford en de Spaanse stad Salamanca.
Op zijn derde zendingsreis naar de Saracenen werd hij, volgens de overlevering, gestenigd en aan de gevolgen daarvan stierf hij (ca. 1315).
In deze scholasticus verenigden zich gloeiende zendingsijver met grote nuchterheid van het verstand. Zijn boek Ars magna is een poging om de geloofswaarheden op zichtbare wijze duidelijk en zó aannemelijk te maken. Tussen geloof en weten kon volgens Lullus geen strijd zijn.
De methode om door redenering tot het geloof te voeren heeft echter gefaald en moet falen, omdat de natuurlijke mens niet verstaat de dingen die van de Geest van God zijn. Ars magna bevat 'wereldvreemde denkspelletjes'[2]. Om tot geloof te komen zijn de prediking van het Woord van God en de werking van de Heilige Geest nodig.
Lullus schreef nog de boeken Ars brevis, Liber magnus contemplationis, en Roman van de heremiet Blanquerna, die eerst paus en daarna weer heremiet (kluizenaar) werd.
Bij zijn volgelingen, de Lullisten, droeg hij de naam Doctor Illuminatus (Verlichte Geleerde). Het getal van zijn leerlingen was bijna even groot als dat van Thomas van Aquino.
Ramon Llull heeft de denkgymnastiek van de Scholastici op de spits gedreven, doch zijn zendingsijver is bewonderenswaardig. "Zijn voorbeeld toont duidelijk aan dat de verspreiding van het christendom onder de moslims erg moeilijk is."[2]
Bronnen
F. W. Grosheide, J.H. Landwehr, C. Lindeboom, J.C. Rullmann, Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche volk. Kampen: J.H. Kok, 1925-1931. Zes delen. Tekst van het lemma 'Lullus. II. Raymond Lullus' is onder wijziging verwerkt op 13 maart 2022.
H.P. Hoffmann, G.A.N. Andries, D.A.M. Timmermans, J.B. Uytterhoeven, De geschiedenis van het christendom voor jonge mensen verhaald en getekend (Orbis en Orion Uitgevers N.V., 1982), deel 6: De nieuwe wereld, hoofdstuk 6.
Voetnoten
- ↑ Toelichting op de reizen: https://ca.wikipedia.org/wiki/Ramon_Llull#/media/Fitxer:Viatges_llull-ca_nofrontera.svg
- ↑ 2,0 2,1 H.P. Hoffmann, G.A.N. Andries, D.A.M. Timmermans, J.B. Uytterhoeven, De geschiedenis van het christendom voor jonge mensen verhaald en getekend (Orbis en Orion Uitgevers N.V., 1982), deel 6: De nieuwe wereld, hoofdstuk 6.
