Romanus van Caesarea
Romanus van Caesarea, ook genoemd Romanus van Antiochië, was een diaken die in 303 of 304 n.C, in de begintijd van de staatsvervolging van christenen door de Romeinse keizer Diocletianus, de marteldood stierf in Antiochië (Syrië).
Na de afkondiging van het bevelschrift van Diocletianus in 302 versterkte hij de christenen van Antiochië en spoorde openlijk de zwakkere broeders aan, die bereid waren om heidense offers te brengen, niet te wankelen in hun geloof. Hij werd gevangen genomen, tot de vuurdood veroordeeld en aan een paal gebonden. Echter, daar keizer Galerius toen in Antiochië was, werd Romanus voor hem gebracht. Op bevel van de keizer werd de tong van de moedige belijder uitgesneden. Nadat hij op verschillende manieren gemarteld was, werd hij tenslotte in de gevangenis gewurgd.
De kerkhistoricus Eusebius van Caesarea (ca. 263 - ca. 339) spreekt over het martelaarschap van Romanus in "De martyribus Palestinae"[1]. De christendichter Prudentius (348 — ca. 413) verhaalt andere bijzonderheden[2] en geeft Romanus een metgezel in het martelaarschap, een jonge christen genaamd Barulas. Om deze reden beschouwen verscheidene historici, waaronder Baronius, dat er in Antiochië twee martelaren waren die Romanus heetten, maar waarschijnlijk was er slechts één, de broeder die Eusebius noemt. Prudentius heeft legendarische zaken in zijn verhaal ingevoerd en zijn verband tussen het martelaarschap van Barulas en dat van Romanus is waarschijnlijk willekeurig.
Bron
Catholic Encyclopedia (1911) s.v. Domanus, Saint. Tekst van dit lemma is vertaald en verwerkt, onder wijziging, op 30 dec. 2018.
Voetnoot
- ↑ De martyribus Palestinae, C.ii, zie voor de tekst in het Engels: https://www.fourthcentury.com/persecution-sources/#299
- ↑ Peristephanon, X in "P.L.", LX, 444 en volgende.