Tartarus
Tartarus, van het Griekse woord tartaros, is de stikdonkere afgrond waarin een categorie boze engelen bewaard worden tot het oordeel en waarin ook slechte mensen terecht komen.
De apostel Petrus zegt van die boze engelen dat God ze in de Tartarus geworpen heeft. Petrus gebruikt het Griekse werkwoord tartaro-oo = in de tartarus werpen. Dit woord komt in het Nieuwe Testament slechts één keer voor en wel in:
2Pe 2:4 Want als God engelen die gezondigd hadden niet gespaard, maar hen in de afgrond geworpen en overgeleverd heeft aan ketenen van donkerheid om tot het oordeel bewaard te worden; (TELOS)
Hierna verwijst Petrus naar Noach en de zondvloed. Die engelen zijn daarom waarschijnlijk die "zonen van God" die geslachtsgemeenschap met vrouwen hadden in de tijd vóór de zondvloed.
Ge 6:4 In die dagen waren er reuzen op de aarde, en ook daarna, als Gods zonen tot de dochteren der mensen ingegaan waren, en zich [kinderen] gewonnen hadden; deze zijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn, mannen van name. (SV)
Wat de donkerheid van de Tartarus betreft, Vergelijk wat Petrus en Judas van bepaald slechte mensen zeggen:
2Pe 2:17 Dezen zijn waterloze bronnen en nevelen door de storm voortgedreven, voor wie de donkerheid van de duisternis bewaard wordt. (TELOS)
Jds 1:13 wilde golven van de zee, die hun eigen schandelijkheden opschuimen; dwaalsterren, voor wie de donkerheid van de duisternis tot in eeuwigheid bewaard wordt. (TELOS)
De heidense schrijvers gebruikten het woord Tartarus voor de 'diepste afgrond van de helse gewesten', een plaats van uiterste donkerheid.
Meer informatie
Derek Gilbert: The Old Gods. Youtube.com: Prophecy Watchers, 12 feb. 2020. Duur: 2 min. 16 sec.
Zie ook
Bronnen
A New and Concise Bible Dictionary (George Morris, 1899) s.v. Hell. Hieruit is vertaalde tekst opgenomen op 23 mei 2012.