Vietnam

Uit Christipedia

Vietnam, officieel de Socialistische Republiek Vietnam, is een dichtbevolkte atheïstische staat in Zuidoost-Azië met ruim 92 miljoen inwoners (2013) De hoofdstad is het noordelijk gelegen Hanoi (Hà Nội) en de grootste stad is de zuidelijke Ho Chi Minhstad (Thành Phố Hồ Chí Minh), het vroegere Saigon. Het land is 8 maal groter dan Nederland en bijna 11 maal groter dan België.

De atheistische communistische overheid ziet georganiseerde godsdienst als een bedreiging van de nationale veiligheid. Binnen de regelingen van de overheid wordt godsdienst tot op zekere hoogte geduld. Godsdienstvrijheid wordt bij wet gewaarborgd. Sinds het begin van de jaren '90 worden officieel geregistreerde godsdienstoefeningen toegestaan. Vrijheid van godsdienst wordt echter gezien als een voorrecht, niet als een mensenrecht. De communistische overheid gedoogt godsdienstige praktijken binnen het verband van onder overheidstoezicht staande boeddhistische en katholieke groepen. Niet-geregistreerde groepen worden actief onderdrukt. Een kerk registeren is erg moeilijk.Sinds de hereniging van Noord- en Zuid-Vietnaam in 1976 is Vietnam een socialistische volksrepubliek met een overheersende atheistisch-communististische ideologie. De Communistische Partij van Vietnam heeft als enige politieke partij alle macht in handen. De staat is officieel atheïstisch. Vietnam is (anno 2013) een van de laatste communistische landen ter wereld.

Heidendom

Het Vietnamese heidendom is een mengeling van inheemse religies (voorouderverering), boeddhisme, confucianisme en atheïsme. De religie in Vietnam is van oudsher beïnvloed door de Chinezen. Volgens het onderzoeksinstituut Pew Research (2010) hangt 45,3% van de bevolking inheemse religies aan, 16,4% het boeddhisme en 29,6% is niet-religieus.

Christendom

Het percentage christenen bedraagt volgens het onderzoeksinstituut Pew Research (2010) 8,7% van de bevolking. Volgens een andere opgaaf (2009) is bijna 10 procent van de Vietnamese bevolking christen[1]. De meeste christenen zijn katholiek. Volgens zekere opgaaf is 6,7 procent (anno 2011) van de bevolking katholiek en 0,5 procent protestant[2].

Tijdens de kolonisatie van Vietnam is het katholicisme onder de Vietnamezen verspreid. De Zuid-Vietnamese regering na de Tweede Wereldoorlog bestond hoofdzakelijk uit de katholieken. Deze waren meestal hoog opgeleid en vormden de elite van het land. Omdat het bestuur in handen was van deze elite, terwijl de meerderheid van de bevolking niet-katholiek was, waren er veel spanningen tussen katholieken en boeddhisten. Het boeddhisme werd door Ngo Dinh Diem hardhandig onderdrukt.

De protestantse evangelische kerken komen hoofdzakelijk onder etnische minderheden voor. Met andere niet-geregistreerde groepen worden ze actief onderdrukt. Christenen mogen (anno 2013) niet evangeliseren.

Een huiskerkleider vertelde: "Voor een bloeiend geloofsleven is hier vervolging niet het grootste gevaar, maar veel eerder de economische groei en het materialisme dat daarmee gepaard gaat. Vooral jongeren zijn een gemakkelijke prooi: geld hippe telefoons en veel aandacht voor hun uiterlijk trekt hen bij God vandaan. Bovendien zorgt een welvarend leven ervoor dat je bang wordt voor een pak slaag: als je het in de wereld ook goed kunt hebben, waarom zou je dan een prijs betalen voor je geloof?"[3]

De (on)verdraagzaamheid jegens christenen verschilt. In sommige grote steden worden godsdienstige activiteiten toegestaan, maar in andere gebieden is veel vervolging tegen christenen. In het noorden van het land is de vervolging heviger dan in het zuiden. Sommige christenen worden gedwongen om hun geloof te herroepen. Voorgangers moeten zich regelmatig melden bij het politiebureau, waar ze ondervraagt en geintimideerd worden omwille van hun geloof in Jezus Christus. Intimidatie en vervolging komt het meest voor onder etnische minderheden, vooral in de heuvelachtige gebieden. Velen proberen te vluchten naar buurlanden, maar wanneer de vluchtelingen terugkeren worden ze op grond van een verklaring van de Vietnamese regering gevangengenomen, gemarteld of gedood[1]

Geschiedenis

Na meer dan duizend jaar Chinese overheersing, werd Vietnam in de tiende eeuw onafhankelijk. In de eeuwen daarna breidde het land zich in zuidelijke richting uit.

In de negentiende eeuw werd Vietnam, samen met buurlanden Laos en Cambodja, gekoloniseerd door Frankrijk. De Fransen verlieten de kolonie na de Eerste Indochinese Oorlog (6 december 1946 tot 1 augustus 1954), waarna Vietnam werd opgedeeld in een communistisch noordelijk deel en een anti-communistisch zuidelijk deel. Deze twee delen vochten door gedurende de Tweede Indochinese Oorlog, beter bekend als de Vietnamoorlog (1957 tot 1975), die uiteindelijk leidde tot een Noord-Vietnamese overwinning en een hereniging van de twee delen.

Sinds de hereniging in 1976 is Vietnam een socialistische volksrepubliek. Vanaf 1986 is Vietnam door politieke en economische hervormingen steeds meer bij de internationale diplomatie en de wereldeconomie is betrokken.

Sinds de jaren 1990 is de traditionele verering bij boeddhistische tempels toegestaan.

2001: In april mocht de Zuid-Amerikaanse evangelist Louis Palau in Ho Chi Minh stad een toespraak houden tot tienduizenden toehoorders[2].

Meer informatie

Engelstalig artikel Religion in Vietnam op En.wikipedia.org.

Bronnen

Jeffrey Schipper, Christenen Vietnam weerstaan toenemende druk, nieuwsbericht op Cip.nl, 1 okt 2009.

Art. Vietnam op Wikipedia.nl. Hiervan is de inleidende tekst verwekt op 19 jan. 2014.

Art. Vietnam op SDOK.nl, dd. 19 jan. 2014.

Voetnoten

  1. 1,0 1,1 Jeffrey Schipper, Christenen Vietnam weerstaan toenemende druk, nieuwsbericht op Cip.nl dd. 1 okt 2009. Een Vietnamese huiskerkleider zei dat slechts 2% van de Vietnamezen christen is (anno 2013), aangehaald in in Stem van Vervolgde Christenen, een uitgave van Stichting De Ondergrondse Kerk, januari/februari 2014.
  2. 2,0 2,1 Ethan Cole, Luis Palau Preaches to Thousands in Communist Vietnam, nieuwsbericht op ChristianPost.com dd. 11 apr. 2011
  3. Aangehaald in Stem van Vervolgde Christenen, een uitgave van Stichting De Ondergrondse Kerk, januari/februari 2014.