k
→Ultra-dispensationalisme
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 162:
=== Ultra-dispensationalisme ===
De ''ultra-bedelingenleer
De bedelingenleer onderscheidt Israël en de gemeente van Christus. De meeste dispensationalisten laten de bedeling van de gemeente aanvangen met de geboorte van de gemeente in Handelingen 2, bij de uitstorting van de Heilige Geest op het Pinksterfeest. Ultra-dispensationalisten laten de bedeling van de gemeente later beginnen.
Regel 168:
'''"Handelingen 13-dispensationalisme".''' Een variant van de ultra-bedelingenleer is het "Handelingen 13-dispensationalisme"<ref>In het Engels "Acts 13 dispensationalism" of "Mid-Acts Dispensationalism" geheten.</ref>: de bedeling van de gemeente begon met de roeping van Paulus voor de eerste zendingsreis, Hand. 13:2. Woordvoerders van dit ultra-dispensationalisme zijn onder meer J. C. O'Hair, C. R. Stam (''Things That Differ''), Charles F. Baker (''A Dispensational Theologie'') en Bob Enyart (''The Plot'').
'''"Handelingen 28-dispensationalisme"'''. Een andere variant zegt dat de bedeling van de gemeente begon aan het einde van Paulus' bediening, toen hij, gevangen gehouden in Rome, verwees naar de afwijzing van Gods koninkrijk door Israël en het zenden van Gods heil aan de heidenvolken. Israëls verwerping van zijn messias was nu volkomen. <blockquote>''Hnd 28:28 Het zij u dan bekend dat deze behoudenis van God tot de volken is gezonden; zij zullen ook horen.''</blockquote>
De meest opvallende voorstander van dit "Handelingen 28-dispensationalisme" was E. W. Bullinger (1837-1913). Andere schrijvers die deze positie innemen zijn onder andere Charles H. Welch, Vladimir M. Gelesnoff en Otis Q. Sellers.
=== Progressief dispensationalisme ===
| |||