→Algemeen
Regel 7:
__TOC__
==
De klassieke bedelingenleer kenmerkt zich door de volgende grondstellingen:
# Er zijn verscheidene bedelingen, in de tijd verscheidene wijzen van omgang van God met de mens. God beproeft daarin de mens, die telkens faalt.
Regel 14:
# de nieuwtestamentische Gemeente was een verborgenheid in de tijd van het Oude Testament en daarin niet voorzien. Ze is een intermezzo in Gods plan met Israël.
# een onderscheid tussen de opname van de Gemeente (1 Thess. 4:17) en de verschijning van Christus in de wereld: daartussen liggen tenminste de zeven jaren van verdrukking (Daniels jaarweek)
In elk van de bedelingen handelt God op een bijzondere, voor die bedeling kenmerkende manier met de mens, in het bijzonder beproeft God de mens op een andere wijze. "Deze periodes worden afgebakend in de Schrift door een verandering in Gods wijze van omgaan met de mensheid, met betrekking tot twee kwesties: van de zonde en van 's mensen verantwoordelijkheid", verklaarde C. I. Scofield. "Elk van de bedelingen kan worden beschouwd als een nieuwe beproeving van de natuurlijke mens, en elke beproeving eindigt in oordeel - markerend zijn volslagen falen in elke bedeling" ▼
Onder de verschillende bestuurlijke bedelingen komen de goedheid en trouw van God tevoorschijn, maar telkens blijkt ook het falen van de mens. Zelfs de gezegende bedeling van het vrederijk eindigt met een massale opstand. ▼
De bedelingenleer benadrukt de bijbelse voorzeggingen aangaande de eindtijd en de opname van de gemeente vóór de grote verdrukking, welke voorafgaat aan Christus' zichtbare verschijning in de wereld. Volgens de bedelingenleer leeft de gemeente van Jezus Christus thans in de ”genadetijd”, die begon bij Pinksteren, de komst van de Heilige Geest, en die eindigt met de opname van de gemeente in de hemel en het begin van het duizendjarig rijk. Na de opname van de gemeente wordt Israël hersteld; geheel Israël zal behouden worden.
== Letterlijke Schriftuitleg ==
Regel 47:
Alle dispensationalisten geloven aan een duizendjarig vrederijk, zijn derhalve chiliasten.
Het begin van de bedelingenleer ligt bij de beweging van de Plymouthbroeders in het Verenigd Koninkrijk en de leer van John Nelson Darby. John Nelson Darby (1800-1882) is de grondlegger van de bedelingenleer.▼
De Plymouth Brethren (en Darby in het bijzonder) ontwikkelden unieke ideeën over de interpretatie van de Schrift, terwijl zij de nadruk legden op de bijbelse profetie en de wederkomst van Christus. De theologie van deze beweging werd bekend als "Dispensationalisme."▼
De denkbeelden van Darby zijn na zijn dood gesystematiseerd en hebben op veel punten veranderingen ondergaan. C. I. Scofield kwam met een bedelingenleer die veel invloed heeft uitgeoefend.▼
Het denkbeeld van verschillende "bedelingen" kan al worden gevonden in de geschriften van sommige vroege kerkleraars. Het beschouwen van de bijbelse geschiedenis als een reeks bedelingen is te vinden in een aantal werken die ouder zijn dan de bedelingenleer van Darby, zoals ''L'œconomie divine ou Système universel et démontré des œuvres et des desseins de Dieu envers les hommes (''Amsterdam: H. Wetstein, 1687) van Pierre Poiret (1646-1719). Maar deze vroegere werken kenden niet het unieke beproeven-falen motief beschreven door Scofield of de onderliggende beginselen van Darby's bedelingenleer.▼
De nieuwe bedelingenleer werd in Amerika verbreid door bijbelstudieconferenties als de ''Niagara Bible Conferences'' (1883-1897). De Presbyteriaanse predikant James H. Brookes (1830-1898), een vooraanstaande figuur in de Niagara conferenties, verbreidde gedachten over bedelingen door middel van zijn bediening en publicaties. Belangrijker nog waren de invloed van Dwight Moody, die sympathie had voor de hoofdlijnen van de bedelingenleer en zijn naaste medewerkers, leiders die de bedelingenleer huldigden, zoals Reuben A. Torrey (1856-1928), James M. Gray (1851-1925), I. Cyrus Scofield ( 1843-1921), William J. Eerdman (1833-1923), A.C. Dixon (1854-1925), en A.J. Gordon (1836-1895). Deze mannen waren actieve evangelisten die een heleboel Bijbelstudieconferenties en andere zendingsarbeid bevorderden. Ze gaven de beweging van de bedelingenleer een blijvende plaats in door hen geleide instellingen, zoals het ''Moody Bible Institute'' (1886), het ''Bible Institute van Los Angeles'' (1907), en het ''Philadelphia College of the Bible'' (1914). Spoedig ontstond een netwerk van verwante instellingen, die bijdroegen aan de verspreiding van het Amerikaanse dispensationalisme.▼
De beweging van de bedelingenleer werd bekrachtigd door het herstel van de staat Israël in 1948. Zij is gegroeid in populariteit vooral sinds 1967, het jaar van de Arabisch-Israëlische Zesdaagse Oorlog (door Israël gewonnen) en een paar jaar later in 1970 met de publicatie van de bestseller van Hal Lindsey, ''De planeet die aarde heette'' (Engels: ''The Late Great Planet Earth)''.▼
== Bedelingen ==
Regel 131 ⟶ 118:
''Beschrijving:'' De tijd van het regering van Christus over de aarde duurt duizend jaar, Opb. 20:1-6.
==
▲Het begin van de bedelingenleer ligt bij de beweging van de Plymouthbroeders in het Verenigd Koninkrijk en de leer van John Nelson Darby. John Nelson Darby (1800-1882) is de grondlegger van de bedelingenleer.
▲In elk van de bedelingen handelt God op een bijzondere, voor die bedeling kenmerkende manier met de mens, in het bijzonder beproeft God de mens op een andere wijze. "Deze periodes worden afgebakend in de Schrift door een verandering in Gods wijze van omgaan met de mensheid, met betrekking tot twee kwesties: van de zonde en van 's mensen verantwoordelijkheid", verklaarde C. I. Scofield. "Elk van de bedelingen kan worden beschouwd als een nieuwe beproeving van de natuurlijke mens, en elke beproeving eindigt in oordeel - markerend zijn volslagen falen in elke bedeling"
▲De Plymouth Brethren (en Darby in het bijzonder) ontwikkelden unieke ideeën over de interpretatie van de Schrift, terwijl zij de nadruk legden op de bijbelse profetie en de wederkomst van Christus. De theologie van deze beweging werd bekend als "Dispensationalisme."
▲Onder de verschillende bestuurlijke bedelingen komen de goedheid en trouw van God tevoorschijn, maar telkens blijkt ook het falen van de mens. Zelfs de gezegende bedeling van het vrederijk eindigt met een massale opstand.
▲De denkbeelden van Darby zijn na zijn dood gesystematiseerd en hebben op veel punten veranderingen ondergaan. C. I. Scofield kwam met een bedelingenleer die veel invloed heeft uitgeoefend.
▲Het denkbeeld van verschillende "bedelingen" kan al worden gevonden in de geschriften van sommige vroege kerkleraars. Het beschouwen van de bijbelse geschiedenis als een reeks bedelingen is te vinden in een aantal werken die ouder zijn dan de bedelingenleer van Darby, zoals ''L'œconomie divine ou Système universel et démontré des œuvres et des desseins de Dieu envers les hommes (''Amsterdam: H. Wetstein, 1687) van Pierre Poiret (1646-1719). Maar deze vroegere werken kenden niet het unieke beproeven-falen motief beschreven door Scofield of de onderliggende beginselen van Darby's bedelingenleer.
▲De nieuwe bedelingenleer werd in Amerika verbreid door bijbelstudieconferenties als de ''Niagara Bible Conferences'' (1883-1897). De Presbyteriaanse predikant James H. Brookes (1830-1898), een vooraanstaande figuur in de Niagara conferenties, verbreidde gedachten over bedelingen door middel van zijn bediening en publicaties. Belangrijker nog waren de invloed van Dwight Moody, die sympathie had voor de hoofdlijnen van de bedelingenleer en zijn naaste medewerkers, leiders die de bedelingenleer huldigden, zoals Reuben A. Torrey (1856-1928), James M. Gray (1851-1925), I. Cyrus Scofield ( 1843-1921), William J. Eerdman (1833-1923), A.C. Dixon (1854-1925), en A.J. Gordon (1836-1895). Deze mannen waren actieve evangelisten die een heleboel Bijbelstudieconferenties en andere zendingsarbeid bevorderden. Ze gaven de beweging van de bedelingenleer een blijvende plaats in door hen geleide instellingen, zoals het ''Moody Bible Institute'' (1886), het ''Bible Institute van Los Angeles'' (1907), en het ''Philadelphia College of the Bible'' (1914). Spoedig ontstond een netwerk van verwante instellingen, die bijdroegen aan de verspreiding van het Amerikaanse dispensationalisme.
▲De beweging van de bedelingenleer werd bekrachtigd door het herstel van de staat Israël in 1948. Zij is gegroeid in populariteit vooral sinds 1967, het jaar van de Arabisch-Israëlische Zesdaagse Oorlog (door Israël gewonnen) en een paar jaar later in 1970 met de publicatie van de bestseller van Hal Lindsey, ''De planeet die aarde heette'' (Engels: ''The Late Great Planet Earth)''.
== Hoeveel bedelingen? ==
Regel 141 ⟶ 136:
Het wezen van de bedelingenleer is het aantal bedelingen of hun naamgeving, maar de onderscheiding van bedelingen. Het belangrijkste is dat ze worden onderscheiden en herkend. Er is onmiskenbaar verschil in de wijzen waarop God met de mensheid omgaat in de bedelingen van de Wet, de Gemeente en het komende Messiaanse vrederijk.
== Bedelingen en scheppingsdagen ==
== Grafische weergaven ==▼
Vaak wordt een verband gelegd tussen de zes scheppingsdagen gevolgd door een rustdag in Genesis 1 en de bedelingen.
Hieronder enkele weergaven van de indeling van de geschiedenis in tijdperken of bedelingen.
[[Bestand:Dispensations Chart Booth.jpg|gecentreerd|miniatuur|1235x1235px|Ontwerp van Booth. De zevende scheppingsdag wordt gezien als verwijzend naar de eeuwige toestand.]]
[[Bestand:De loop des tijds van eeuwigheid tot eeuwigheid.jpg|gecentreerd|miniatuur|1235x1235px|Een afbeelding van zeven bedelingen. De zevende scheppingsdag wordt gezien als verwijzend naar de eeuwige toestand.]]
[[Bestand:Clarence Larkin - Seven Thousands Years.jpg|gecentreerd|1235x1235px|]]
| |||