Bijbelvertaling: verschil tussen versies

 

De belangrijke '''Syrische''' ''Peshitta'' (ook gespeld ''Peshito'' of ''Peschito)''-vertaling wordt tot de tweede of zelfs tot de eerste eeuw na Christus gerekend; zeker is het, dat reeds zeer vroeg een Syrische vertaling bestond. Zij bevat al de Canonieke boeken van het Oude Testament, met uitzondering van de Kronieken, en die van het Nieuwe, behalve de laatste, nl. de 2e en 3e briel van Jobannes, de brieven van Petrus en van Judas en de Openbaring. Het Oude Testament is uit het Hebreeuws vertaald. Deze vertaling is steeds door alle afdelingen van de Syrische gemeente als echt erkend, en verscheiden Arabische vertalingen zijn er naar gemaakt.

De ''Targumim'' zijn vertalingen van de grondtekst in het Aramees, gemaakt ten dienste van de voorlezing van de Schrift in de synagogen, omdat na de ballingschap het Hebreeuws minder verstaanbaar was, zelfs voor de joden in Palestina en langzamerhand door het Aramees werd verdrongen. De vertalingen ontstonden ca. 300 na Christus. Behalve van Daniël, Ezra en Nehemia, zijn ons van alle boeken van het Oude Testament zulke Aramese vertalingen bewaard gebleven.

 

 

Brokstukken van een oude Latijnse uitgave, in de Afrikaanse kerk gebruikt, vertaald uit de Septuaginta, ongeveer in de tweede eeuw n. C, worden in oude christelijke schrijvers gevonden. Hiervoor trad in de plaats in Italië de ''Itala'', en voor deze vertaling kwam de Vulgata weer in de plaats.