Dansen: verschil tussen versies

De Hebr. naam voor de reidans wijst niet zozeer op eentonige cirkelbewegingen, hetzij van een persoon of van gehele reien, als wel op wendingen en en draaiïngen in het algemeen. Immer waren echter bij deze reidansen, wanneer het mannelijke geslacht er aan deel nam (wat trouwens in bijv. Richt. 21 : 19 vv. niet het geval was) de reien van de mannen en de vrouwen gescheiden (vgl. Ps. 68: 26). Men kan echter van deze reidansen verder niets bepaalds meedelen. [[Bestand:Mirjam en de vrouwen dansend - James Tissot - The Songs of Joy.jpg|thumb|358x358px|Mirjam en al de vrouwen dansten van vreugde. Schilderij van James Tissot.]]'''Oosterse volken.''' De talen van de oosterse volkeren, vooral die van de Semitische, onderscheiden zich van andere talen hierin, dat zij bijzonder er zich toe lenen om aan een levendig opgewekt gevoel een levendige uitdrukking te geven; met deze levendigheid en aanschouwelijkheid van de spraak gaat gepaard een even levendige en betekenisvolle gesticulatie (gebarentaal) ook in het gewone leven. Uit zich nu wat innerlijk gevoeld wordt, in een vorm die zich van de spreekwijze in het dagelijkse leven onderscheidt door welluidende klanken en bevallige bewegingen in een dichterlijke spreekwijze, of wordt deze levendigheid nog verhoogd door gezang en begeleidende muziek, dan wordt onwillekeurig ook de gebarentaal, die op zichzelf reeds levendig en vol uitdrukking is, nog levendiger; maar ook anderdeels, daar de levendigheid een ritmische taal begeleidt, zelfs meer gebonden en onderwerpt zich zonder dwang aan de regels van maat en bevallige beweging. Dansen is bij de oosterlingen, althans oorspronkelijk, niets anders dan een levendig spel van gebaren, die de blijde ervaringen van het hart in een mooie vorm uitdrukken, welke uitdrukking met woorden en tonen, d. i. met gezang en muziek ondersteund en begeleid, en door dezen geregeld wordt.