Deuteronomium: verschil tussen versies

168 bytes verwijderd ,  7 jaar geleden
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Deuteronomium''' is het vijfde en laatste boek van [http://www.christipedia.nl/Artikelen/M/Mozes [Mozes]], de man van God. Het bevat een herhaling van de wet en een oproep tot gehoorzaamheid.
 
Voorgaand boek in de reeks boeken van Mozes: [http://www.christipedia.nl/Artikelen/N/Numeri [Numeri]], volgend boek: [http://www.christipedia.nl/Artikelen/J/Jozua_[Jozua (bijbelboek) |Jozua]].
 
Met dit boek besluit de [http://www.christipedia.nl/Artikelen/P/Pentateuch [pentateuch]], zoals deze vijf boeken van Mozes tezamen genoemd worden.
 
'Deuteronomium' wil zeggen 'Tweede wet'''.'' De Hebreeuwse naam van het boek luidt in het Nederlands overgezet: 'Dit zijn de woorden', naar de openingswoorden in de grondtaal.
Regel 16:
Het boek is geschreven door Mozes, de man van God die Israël uit Egypte leidde tot aan het Beloofde land.
 
Helaas zijn er pogingen gedaan om dit boek in diskrediet te brengen. Het is door vele BijbelcriticiBijbelkritici hevig aangevallen, vooral de datering van het boek was onderwerp van vele verhitte discussies. Het boek kon niet geschreven zijn door Mozes, verklaarden zij, maar is van de hand van een onbekende schrijver die 600 jaar later leefde. Het zou grotendeels geschreven zijn tot meerdere glorie van de priesters in Jeruzalem en om aan te tonen dat daar de centrale plaats van aanbidding voor Israël moest zijn.
 
Daartegen kan men opmerken dat de ''naam'' Jeruzalem in heel het boek Deuteronomium niet voorkomt, evenmin in de andere boeken van Mozes. Jezus gebruikte woorden uit Deutoronium om Satan van repliek te dienen. Zou de tegenstander daarom een bijzondere hekel hebben aan dit boek?
Regel 31:
Het boek telt 34 hoofdstukken. Een indeling in vieren is deze:
 
'''Deut. 1-4'''  Gedachtenis van wat de Heere voor en met Israël gedaan had sinds de uittocht uit [[Egypte]], gedurende bijna 40 jaar.
 
'''Deut. 5–26'''  Herhaling, uitbreiding en nadere verklaring van de wetten, tevoren gegeven aan de vaders van het geslacht dat nu Kanaän zou binnen gaan.