k
→Meer informatie
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 2:
'''Emanuel Rutten''' (geb. 1973) is een Nederlandse wiskundige en filosoof, verbonden aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, en bekend door enkele door hem ontwikkelde Godsargumenten en door zijn publieke debatten met atheïsten.
Hij werd opgevoed in een katholiek gezin en ging mee naar de kerk, maar het geloof zei hem niets. Aan de Universiteit Enschede behaalde hij zijn propadeuse in de wiskunde en aan de Technische Universiteit te Delft studeerde cum laude af in
Maar er kwam een tijd dat hij in de wiskunde een gemis begon te voelen. De wiskunde en de natuurkunde handelen over de structuur van de wereld, over het zijn, maar niet over ''zin'' (Eng. ''meaning)''. Met deze wetenschappen kun je wel schoonheid ervaren, prachtige theorieën en structuren beschouwen, maar zingeving ontbreekt. Rutten begon existentiële zingevingsvragen te stellen.
Regel 10:
Emanuel werd een overtuigd christen. In het wereldbeeld en de levensovertuiging van het christendom vond hij wijsgerige diepte, ethische waarachtigheid, esthetische verhevenheid. Zijn weg tot Jezus Christus en het christendom was een lange weg. "Ik moest van heel ver komen."
Daarna kwam de vraag: Kunnen we laten zien dat het christelijk wereld redelijk is, dat er redelijke gronden voor zijn. Toen hij kennis nam van rationele argumenten voor het bestaan van God, raakte hij geïrriteerd: Waarom heb ik deze argumenten niet eerder gezien? Waarom zijn ze zo goed verborgen gehouden? Hij vond ze sterk. Over rationele argumenten voor het bestaan van God promoveerde hij aan de universiteit. Hij ontwikkelde ook nieuwe argumenten voor het bestaan van God, zoals het zogenaamde 'modaal-epistemisch Godsargument'. Volgens hem zijn er géén steekhoudende argumenten voor het atheïsme.
Inzake de ontwikkeling van de levende natuur op aarde huldigt hij een [[theïstische evolutietheorie]], volgens welke God de evolutie geleid heeft tot de ontwikkeling van de mens.
|