Geschiedenis van Israël/1948-1999: verschil tussen versies

'''mei 1967''': Egypte sluit de Straat van Tiran af, de doorgang voor Israëlische schepen naar Azië. Dit is funest voor de economie Israël. Egypte zendt vervolgens 100.000 Egyptische soldaten en 950 tanks naar de grens van Israël. "We kunnen het bestaan van de staat Israël op geen enkele wijze dulden", zegt de Egyptische president Gamal Abdul Nasser op 28 mei. "De Palestijnen moeten rechten terugkrijgen. Wat in 1948 gebeurd is, beschouwen wij als een daad van agressie tegenover het Palestijnse volk. Israël heeft de Palestijnen uit hun land verdreven en hun bezittingen gestolen."<ref>Aangehaald in: Stewart Ross, ''Het conflict tussen Israël en de Arabische wereld'' (Harmelen: Ars Scribendi, 1997), blz. 6. </ref>

'''13 september 1993: Oslo-Akkoorden.''' IsraelIsraël, vertegenwoordigd door premier Yitzhak Rabin en de Palestijnen, vertegenwoordigd door PLO-voorzitter Yasser Arafat (= PLO, de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie), ondertekenen in het Witte Huis te Washington, de zetel van de Amerikaanse president Bill Clinton, de Oslo-verdragen. De Palestijnen krijgen meer zeggenschap over de Palestijnse gebieden; beperkt Palestijns zelfbestuur uit te oefenen door de speciaal hiervoor opgerichte Palestijnse Autoriteit (PA). - De Palestijnse Autoriteit (PA) is dus in 1993 opgericht. Hoewel de akkoorden een einde maakten aan de Palestijnse opstand met stenengooierij, neemt het aantal terroristische aanslagen tot 1998 aanzienlijk toe, die honderden Israëliers het leven kost. Sinds de ondertekening van de akkoorden met de Palestijnen werden tot 2016 bijna 1700 Israëliërs vermoord tijdens aanslagen, steekpartijen en gevechten<ref>Bron: [https://brabosh.com/2016/09/22/pqpct-dyl/ Bij de 70ste verjaardag van de bomaanslag op het Koning David Hotel in Jeruzalem in 1946], Brabosh.com, 22 september. Brabosh.com is de site van de Vlaamse vrienden van Israël.</ref>.