k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
'''Halleluja''' (= looft Jah), ook geschreven ''Halleluja'' of ''Alléluía''<ref>"Alléluía" heeft de Naardense Bijbelvertaling</ref>, is een uitroep die in de Psalmen, bovenal aan het slot, zeer vaak voorkomt (Ps. 104: 35; 135: 1; 146: 1; 150: 6 enz.). <blockquote>''Ps 117:1 Looft de HERE, alle gij volken, prijst Hem, alle gij natien; Ps 117:2 want zijn goedertierenheid is machtig over ons, en des HEREN trouw is tot in eeuwigheid. Halleluja.'' (NBG51)</blockquote>De uitroep betekent 'looft Jah'. 'Jah' is een verkorting van '[[Jahweh]]', de naam van Israëls God.
Daar het welbehagen en de verheerlijking van God het einddoel is, waartoe alle schepselen zijn geschapen en daar God niet moe wordt om goed te doen, zo moet het, naar het voorbeeld van alle heiligen, ons leven, onze hoogste vreugde zijn, Hem te prijzen voor al de wonderen van Zijn genade, wijsheid en vermogen. In de hemel wordt het halleluja over de grote daden van God door de menigten van de voleindigd rechtvaardigen en van de heilige engelen, door de 24 oudsten, de vier levende wezens en alle dienstknechten van God aangeheven (Openb. 19 : 1-6). Zij antwoorden elkaar in koorgezangen.
'''Hallel'''. De Joden noemen zes psalmen tezamen het grote [[hallel]] of de lofzang, die bij de paasmaaltijden en het Loofhuttenfeest werd gezongen (Matth. 26 : 30. Wijsheid 18 : 9). Het waren de Psalmen 113-118; twee werden vóór, vier na de maaltijd gezongen.
| |||