Kleine aanpassing aan de tekst
(Kleine aanpassing aan de tekst) |
(Kleine aanpassing aan de tekst) |
||
Regel 19:
Opstelling van het Programma van Bazel door het Eerste Zionistische Congres. Het doel was de oprichting van een Joods nationaal tehuis in Palestina. Vooral in Oost-Europa waren rond de eeuwwisseling antisemitische uitbarstingen aan de orde van de dag! Vele Joden vertrokken naar Palestina.
'''1909''' Stichting van de eerste Joodse stad, Tel Aviv
'''1910 12<sup>e</sup> Duitse Zionistencongres te Frankfurt am Main'''
Regel 91:
Inwoners Palestina tot de Jordaan en de Negeb-woestijn in 1946: inwoners 1.912.000, waaronder 1.143.000 Mohammedaans; 608.000 Joods; 145.000 Christen.
Nu de oorlog voorbij was, wilde het Engelse bestuur kost wat kost de olierijke gebieden van de Arabische landen buiten de Russische invloedsfeer houden. Het politiek voorzichtig laveren tussen Joden en Arabieren door de Britse overheid had tot gevolg dat bij een groot deel van de Joodse bevolking in Palestina het vertrouwen in de Britse bescherming afnam. Er ontstond grote zorgen omtrent de bestaanszekerheid. Binnen de Joodse gemeenschap ontstonden extreme groepen die zo nodig met geweld een zelfstandige staat Israël wilden vestigen. Bekend
''(toelichting bij de foto van Cornelius Ryan: De foto laat de ontreddering zien van een Joods meisje met haar broertje (1946), zonder ouders, overlevenden van de Holocaust uit Polen. Zij werden met anderen de toegang geweigerd bij aankomst in Palestina door de Britse autoriteiten en gedeporteerd naar een onbekende bestemming.)''
Regel 111:
'''1950 Bezetting door Jordanië en Egypte'''
Jordanië
Na de tweede wereldoorlog kwam tegelijk de dekolonisatie op gang. Wat de dekolonisatie betrof, stelde de Geneefse Conventie dat 'de vóór de onafhankelijkheid reeds bestaande bestuurlijke grenzen bepalend zijn voor de grenzen van de nieuwe staat. Het besluit zou in werking treden op 21 okt 1950. Deze conclusie had internationaal juridische waarde en gold als een internationaalrechtelijk beginsel ( 'uti possidetis'). In hoeverre was de staat Israël verplicht zich hieraan te houden? Welke waren de laatste officiële grenzen, die van het Mandaat van 1922 of van het verdelingsplan uit 1947 of de grenzen van na de Arabisch Israëlische oorlog in 1949? Men vond algemeen (volgens ons artikel niet terecht) dat de bestaande bestuurlijke begrenzing van 1949 de meest rechtsmatige begrenzing van na de Arabisch-Israëlische oorlog was. De Joden, evenals de Palestijnen, hadden echter direct na het einde van het Britse Mandaat in 1948 te kennen gegeven het VN-verdelingsplan niet te zullen respecteren. Hiermee verviel het gehele verdelingsplan en werd het mandaatgebied in feite tot een 'terra nullius' (land zonder gezag). Het was land van niemand. Drie partijen wilden een claim op gebied. Zij annexeerden of bezetten gebied binnen het mandaatgebied. (Tansjordanië annexeerde de Westoever; Egypte bezette de Gazastrook, de Joodse gemeenschap kon zich beroepen op het Palestina Mandaat ). Het leger van Transjordanië was het enige leger dat redelijk opgewassen was tegen dat van Israël. De Britten hadden eerder met veel materieel nog meegewerkt aan de opbouw van een eigen leger van Jordanië om de autonomie van Jordanië te bevestigen, met de bedoeling de stabiliteit binnen de regio te bevorderen.
Regel 135:
Toch nog onverwachts viel Egypte de Sinaï binnen. Syrië probeerde de Golanhoogte te heroveren. Na aanvankelijk succes van Egypte bleek hun gebrek aan organisatie en leed men grote verliezen, ook aan materieel (vooral tanks). (Elseviers Magazine, 13 okt 1973: ''<nowiki/>'Hun (Israël) drang naar veilige grenzen is blijkbaar sterker dan hun angst, bij de veiligheidsraad in ongenade te vallen''') Op 31 mrt 1974 werd een wapenstilstandsakkoord getekend.
'''1980 Jeruzalem hoofdstad'''
Door de Knesset werd Jeruzalem officieel aangewezen als hoofdstad van Israël (de 'Wet van Jeruzalem').
'''1993 Oslo-akkoorden'''
| |||