→Levenseinde
| (5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 7:
Ze was lerares in Doorn, Bloemendaal, Baarn (dameskostschool Erica) en Amsterdam, maar dit werk viel haar zwaar. Behalve de moderne talen kende ze Zweeds, Noors, Deens en Italiaans. Zij vertaalde onder meer uit de Scandinavische talen en schreef essays over Søren Kierkegaard, Henrik Ibsen en Selma Lagerlöf.
Gedichten schreef zij aanvankelijk onder het pseudoniem Una Ex Vocibus (Latijn voor 'Een van de stemmen'). De beginletters hiervan komen overeen met die van Ursule Eleonora Velt, de hoofdpersoon van haar autobiografische roman Noortje Velt (1907). Deze enige roman van haar hand heeft als thema: hoe vindt de mens, vanuit eenzaamheid en onzekerheid, zijn weg in het leven?
Van der Waals deed aan tennissen, schaatsen, wandelen en bergbeklimmen, activiteiten die in haar gedichten terugkomen. Ook nam ze deel aan studiegroepen waar ze filosofen als Kierkegaard en Nietzsche besprak.
== Dichteres ==
Ze schreef enkele bundels met gedichten. In het voorbericht van haar debuutbundel ''Verzen'' schreef ze: "Want ik wil niets zijn dan een stem, één van die vele stemmen, die luid of stil uit menschenharten omhoog klinken. Moge mijn geluid dan liefelijk zijn en, zij het ook slechts aan enkelen, vreugde geven." Verschillende gedichten hadden een vrome, godsdienstige ondergrond. In haar gedichten zijn thema's te ontdekken als ▼
▲Ze schreef enkele bundels met gedichten. In het voorbericht van haar debuutbundel ''Verzen'' schreef ze: "Want ik wil niets zijn dan een stem, één van die vele stemmen, die luid of stil uit menschenharten omhoog klinken. Moge mijn geluid dan liefelijk zijn en, zij het ook slechts aan enkelen, vreugde geven." Verschillende gedichten hadden een vrome, godsdienstige ondergrond.
* de natuur
* God
Regel 137 ⟶ 99:
In 1921 wordt maagkanker bij haar geconstateerd. In haar gedichten wordt duidelijk dat ze, juist nu ze weet dat ze binnenkort zal sterven, het leven nog intenser beleeft. Ze komt tot een aanvaarding van het leven en de dood. In haar laatste levensjaren werd het religieuze element in haar werk steeds belangrijker. Zij schreef voor haar dood het bekende lied ''Wat de toekomst brengen moge''. Het wordt nog altijd gezongen tijdens begrafenis- en trouwdiensten.
Jacqueline van der Waals overleed op zaterdag 29 april 1922 te Amsterdam op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van die ziekte.
Een overlijdensbericht schreef "een edel-begaafde en diep-levende vrouw [is] van ons heengegaan, die met haar hooge eigenschappen van geest en hart meer dan met de schittering van haar talent liefde en bewondering wekte. Haar karakter- en dichterschap, vroom en ingetogen van natuur, sprak zich in de bescheidenheid van klein werk het zuiverst uit"<ref>Aangehaald in: Provinciale Geldersche en Nijmeegsche courant, 2 mei 1922.</ref>.
Regel 145 ⟶ 107:
== Biografie en verzameld werk ==
[[Bestand:Jacqueline van der Waals zittend.jpg|miniatuur]]
In 1982 verscheen haar biografie Jacqueline E. van der Waals, Haar leven en haar werk, geschreven door Anton Ent en Jacoba Kramer-Vreugdenhil.
Regel 150 ⟶ 113:
== Meer informatie ==
[[Bestand:Jacqueline van der Waals zijaanzicht.jpg|miniatuur|
Hans Werkman, [http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01_01/kort006isvo01_01_0065.php Jacqueline van der Waals 1968-1922], in: Anton Korteweg, Murk Slaverda, ''<nowiki/>'t Is vol van schatten hier'' (1986).
Regel 166 ⟶ 129:
Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, overlijdensbericht op 2 mei 1922.
==
| |||