Jakob (aartsvader): verschil tussen versies

Zijn '''naam '''betekent "die de hiel vastgrijpt", "die de verzenen vasthoudt", van het werkwoord ''Akob'', de hielen vasthouden. Want bij de geboorte hield hij de hiel van zijn tweelingbroer [[Ezau]] vast:<blockquote>''Ge 25:26 Daarna kwam zijn broer tevoorschijn, terwijl zijn hand de hiel van Ezau vasthield; daarom gaf men hem de naam Jakob. Izak was zestig jaar oud bij hun geboorte. (HSV)''</blockquote>De naam 'Jacob Jakob' kreeg de overdrachtelijke betekenis van 'die beetneemt', 'hielenlichter': bedrieger. Nadat JacobJakob door list en bedrog de vaderlijke zegen voor Ezau gepakt had, jammerde zijn oudere tweelingbroer bij zijn vader:<blockquote>''Ge 27:36 ... Wordt hij niet terecht Jakob genoemd, omdat hij mij nu twee keer bedrogen heeft? Mijn eerstgeboorterecht heeft hij [mij] afgenomen, en zie, nu heeft hij mij mijn zegen afgenomen. Verder zei hij: Hebt u dan geen zegen voor mij overgehouden? (HSV)''</blockquote>Later (Gen. 35:10) gaf God JacobJakob de naam ''Israël ''(Hebr. ''Jisraël''), zie verderop.

Hoewel JacobJakob een tweelingbroer van [[Ezau]] is, wordt hij “'''de jongere'''” genoemd, aangezien hij na Esau geboren is. Vóór de geboorte van de tweeling werd gezegd, "de oudere zal de jongere dienen." De beloften die God aan Abraham had gedaan en aan diens zoon Isaäk had bevestigd, werden aldus aan Jakob bevestigd. 

Hoewel JacobJakob erfgenaam van de beloften was, zocht hij de zegen niet door het geloof, maar probeerde haar door list en bedrog te verkrijgen: eerst door het kopen van het eerstgeboorterecht toen zijn broer hongerig en doodmoe was; en daarna bij het verkrijgen van de zegen van zijn vader door leugen en bedrog: een zegen die, in Gods weg, zeker voor hem zou zijn geweest, als hij had gewacht: vgl. Gen 48:14-20.

JacobJakob moest weg uit het huisgezin van Isaak, maar God was trouw aan hem, en sprak tot hem, niet openlijk als aan Abraham, maar in een droom. De ladder die naar de hemel reikte, en de engelen die langs de ladder opstegen en neerdaalden - het gezicht toonde aan dat hij op aarde het voorwerp van zorg van de hemel was. God deed hem een rijke belofte:<blockquote>''Ge 28:13 En zie, de HEERE stond boven aan die [ladder] en zei: Ik ben de HEERE, de God van uw vader Abraham en de God van Izak; dit land waarop u ligt te slapen, zal Ik u en uw nageslacht geven. Ge 28:14 Uw nageslacht zal [talrijk] zijn als het stof van de aarde en u zult zich uitbreiden naar het westen, het oosten, het noorden en het zuiden. In u en uw nageslacht zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden. Ge 28:15 En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan, en Ik zal u terugbrengen in dít land, want Ik zal u niet verlaten, totdat Ik gedaan heb wat Ik tot u gesproken heb!'' (HSV)</blockquote>De belofte behelst

God zei ook dat Hij JacobJakob zou bewaren waar hij ook ging, en hem terug zou brengen naar het beloofde land. Jakob noemde de plaats van het gezicht 'Beth-el', 'het huis van God en de poort van de hemel'. De omschrijving duidt de positie van Israël aan: niet in de hemel, maar de poort van de hemel is van hen. JacobJakob deed een gelofte dat als God hem zou zegenen en hem in vrede terugbrengen, Jahweh zijn God zou zijn. Dit was echter niet de taal van het geloof.

De volgende kaart toont de reizen van JacobJakob:

JacobJakob, die zijn broer had bedrogen, werd op gelijke wijze behandeld door Laban: [[Lea]] werd hem tot vrouw gegeven in plaats van Rachel, hoewel hij Rachel, degene die hij liefhad, naderhand kreeg. 

Hij had niet geleerd om God te vertrouwen, maar gebruikt subtiele manieren om zijn bezittingen te vermeerderen, terwijl zijn loon tien keer veranderde. Maar God waakte over hem en vroeg hem terug te keren naar het land van zijn vaders. Toen zijn oom Laban hem najaagde, waarschuwde God de man noch goed noch kwaad e spreken met Jakob. Laban en JacobJakob sloten een verbond en gingen daarna ieder zijn weg.

Onmiddellijk daarna ontmoette JacobJakob de engelen van God, hij herkende hen als Gods heirschaar.

Toen moest JacobJakob zijn broer Esau ontmoeten, en ongetwijfeld sloeg zijn geweten aan, want hij was zeer verontrust. Hij bad tot God om hulp, maar zat vol plannen, en zond geschenken om zijn broer te paaien. JacobJakob verdeelde zijn volk in twee groepen, opdat, indien een van beiden door Esaus mannen geslagen werd, de andere groep zou kunnen ontsnappen. 

Toen JacobJakob alleen was God nam hem onder handen: een man (genaamd “de engel” in Hos 12:4.) worstelde met hem. JacobJakob raakte kreupel, maar hij klampte zich vast, en in het geloof zei: "Ik zal U niet laten gaan, tenzij Gij mij zegent." Hij werd een overwinnaar gerekend, en zijn naam werd veranderd van JacobJakob in Israël: "want als een vorst hebt gij met God en met mensen gestreden, en hebt overwonnen." 

God beschermde JacobJakob tegen Esau, zoals tegen Laban. De broers kusten elkaar en weenden. Hij veinsde dat hij Esau zou volgen naar Seir, maar week naar Sichem, waar hij een stuk veld kocht en zich vestigde, in het midden van de Kanaänieten, in plaats van naar Beth-el te gaan, het huis van God, vanwaar hij was begonnen. 

Zijn vrede werd al snel verstoord. Zijn dochter Dina ging de dochters van het land bezien en werd onteerd, wat door haar broers Simeon en Levi met moord en doodslag gewroken werd. JacobJakob geraakte in grote angst.

God gebruikte deze vernederende zorg om Jakob te tuchtigen en hem te herstellen tot zijn ware roeping. Hij gebood JacobJakob naar Beth-el te gaan en daar een altaar te maken. Dit onthulde een treurige stand van zaken: hij moest God ontmoeten, zichzelf reinigen, en zijn huisgezin  moest de vreemde goden wegdoen.

JacobJakob bouwde een altaar en noemde het El-Beth-el, "de God van Bethel “. God vernieuwde Zijn beloften en openbaarde Zichzelf aan Jakob als God de Almachtige.

JacobJakob had Jozef lief, meer dan al zijn andere zonen, die Jozef daarom haatten. Ze haatten hem ook om zijn droomgezichten. Uiteindelijk namen ze hem te grazen en verkochten hem aan Ismaëlieten. 

Opnieuw werd JacobJakob bedrogen: zijn zonen logen hem voor dat zij Jozefs kleed bevlekt met bloed gevonden hadden. Jacobs dierbare zoon verscheurd door een wild dier! Vader JacobJakob was zeer bedroefd en ontsteld.

[[Bestand:Jakob rouwt over Jozef - James Tissot.jpg|geen|miniatuur|571x571px| ''JacobJakob rouwt over Jozef. ''Schilderij van James J. Tissot (publiek domein).]]

Aan het einde van zijn leven stond JacobJakob op het hoogtepunt van Gods gedachten. Door het geloof zegende hij, door Gods leiding de handen gekruist, de twee zonen van Jozef, waarbij de rijkste zegen aan Efraïm toekwam. Dan, als een ware profeet van God, riep JacobJakob al zijn zonen bij hem, en zegende hen, met een passende profetie aangaande de toekomst van elk.

JacobJakob ontsliep en zijn lichaam werd gebalsemd en overgebracht naar Kanaan en begraven in het familiegraf van Abraham en Isaac.

=== Kinderen van JacobJakob ===

# Benjamin (= "Zoon der rechterhand"), de 2e en laatste zoon van Rachel, door haar Benoni (= "Zoon van mijn smart") genoemd, maar door JacobJakob hernoemd in Benjamin.

Merkwaardig is dat de eerste en de laatste naam het woord 'zoon' bevat. Deze naamgevingen doen ons denken aan de Heer Jezus, die als zoon van Israël en als zoon van God werd geboren. Ruben is "de eerstgeborene van Israël" (Num. 1:20). Van de Heer Jezus is geschreven: <blockquote>''Jes 9:6 (9:5) Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." (HSV)''</blockquote><blockquote>''Lu 1:32 Deze zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en de Heer, God, zal Hem de troon van zijn vader David geven, (TELOS)''</blockquote><blockquote>''Heb 1:6 En opnieuw, wanneer Hij de Eerstgeborene inbrengt in de wereld, zegt Hij: ‘En laten alle engelen van God Hem aanbidden’.(TELOS)''</blockquote>Na zijn dood, opstanding en hemelvaart heeft God de Heer Jezus doen zitten aan Zijn rechterhand. <blockquote>''Mt 22:44 ‘De Heer heeft tot mijn Heer gezegd: Zit aan mijn rechterhand, totdat Ik uw vijanden onder uw voeten stel’? (TELOS)''</blockquote>In Exodus 1 worden de namen van Jacobs zonen opgesomd in volgorde van de vrouwen bij wie Jacobs zonen verwekte. Eerst de zonen van Lea, dan van Rachel, dan - tevens in volgorde van geboorte - de zonen van van Bilha en dan van Zilpa. <blockquote>''Ex 1:1 Dit nu zijn de namen van de zonen van Israël, die met Jakob naar Egypte waren gekomen. Ieder kwam er met zijn gezin:'' ''Ex 1:2 Ruben, Simeon, Levi en Juda; Ex 1:3 Issaschar, Zebulon en Benjamin;'' ''Ex 1:4 Dan, Naftali, Gad en Aser.'' ''Ex 1:5 Alle zielen die van Jakob afstamden, waren zeventig zielen; Jozef was echter [al] in Egypte.'' (HSV)</blockquote>In Num. 1 worden, in verband met het Goddelijk bevel tot telling van de mannen, genoemd achtereenvolgens: Ruben (1e van Lea), Simeon (2e van Lea), Juda (4e van Lea; Levi 3e van Lea, wordt overgeslagen), Issaschar (5e van Lea), Zebulon (6e van Lea), Efraim (1e van Jozef, 1e zoon van Rachel), Manasse (2e van Jozef, zoon van Rachel), Benjamin (2e zoon van Rachel), Dan (1e van Bilha), Aser (2e van Zilpa), Gad (1e van Zilpa), Naftali (2e van Bilha).[[Bestand:Jacob nageslacht.jpg|miniatuur|2098x2098px|''Nageslacht van JacobJakob (volgens Gen. 46 in de Statenvertaling)'']]

=== Kleinkinderen van JacobJakob ===

== Israëlieten: 'Jacob Jakob' ==

JacobJakob wordt ''Israël'' genoemd en zijn nakomelingen heten dan ook ''kinderen van Israël''. Jacob Jakob is dus de stamvader van de Israëlieten geworden, waarom men in de Bijbel voor dit volk de namen 'huis van JacobJakob', 'vergadering van JacobJakob', 'nageslacht van JacobJakob', en ook slechts 'Jacob Jakob' gebezigd vindt, ook wel voor het rijk van Juda, Obadja 18, Nah. 2: 3, en voor het rijk van Israël, in tegenstelling tot dat van Juda, Hoséa 12: 3, Micha 1: 5, Jes. 17: 4.  

De Israëlieten worden collectief vaak aangesproken als ‘Jacob’‘ Jakob’ of ‘huis van Jakob,' alsof ze niet het hogere karakter, besloten in de naam van 'Israël', hadden bewaard, maar aangesproken moesten worden met de natuurlijke naam van hun voorvader, JacobJakob.