k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
In het Hebreeuws wordt de eigennaam geschreven als יְהוָה en bevat vier Hebreeuwse letters (medeklinkers). Daar de Joden van rechts naar links lezen kan men de Godsnaam spellen met de namen van de Hebreeuwse letters: jod, hee, waw en hee. De vier letters worden ook wel tetragrammaton genoemd, Grieks voor ‘vier letters’. De vier Hebreeuwse letters zijn door onze Latijnse letters weer te geven als Jhwh of JHVH. De Statenvertaling, de NBG-vertaling uit 1951 en de NBV geven de naam van God weer met HEERE, HERE of HEER (geschreven met hoofdletters, al dan niet met twee of drie é's).
De oudste vorm van de naam had waarschijnlijk 3 letters, Jhw<ref>https://www.jpost.com/archaeology/article-743039</ref>, en is de vierde letter h later als leesmoeder (''mater lectionis'') toegevoegd. Deze letter duidt dan aan dat daar een bepaalde klinker moet worden gelezen, een a of e of soms een o<ref>https://nl.wikipedia.org/wiki/Mater_lectionis. Geraadpleegd op 30 juni 2023.</ref>. Zowel de uitspraak 'Jahweh' als 'Jehovah' passen daarbij.
'''<nowiki/>'Heer'.''' In het Grieks van het Nieuwe Testament, in de ons bekende brontekst, komt de eigennaam Jahweh niet voor, hier wordt de Griekse naam voor ‘Heer’ (‘Kyrios’) gebruikt. Voorbeeld: <blockquote>''Ro 9:29 En zoals Jesaja tevoren heeft gezegd: ‘Als de Heer Zebaoth ons geen nageslacht had gelaten, dan zouden wij als Sodom geworden zijn en aan Gomorra gelijk gemaakt’.'' (TELOS)</blockquote>Paulus gebruikt wel de Hebreeuwse naam 'Zebaoth' (= heirscharen, legerscharen), maar het Griekse woord 'Kyrios' voor Jhwh.
| |||