Job (boek): verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
De '''naam''' Job betekent: "de vijandig behandelde". Over de naam, zie [[Job]]. |
De '''naam''' Job betekent: "de vijandig behandelde". Over de naam, zie [[Job]]. |
||
'''Job''' was een oprecht en vroom man, een herdersvorst en rijk aan bezittingen. Zeer waarschijnlijk heeft hij geleefd vóór de uittocht uit [[Egypte]] en hij behoorde dus niet tot het joodse volk. Hij woonde in [[Uz (land)|Uz]], een land dat een paar keer in ongunstige zin in de [[Bijbel]] voorkomt (Jer. 25 : 20, Klaagl. 4: 21). Zijn vroomheid en godsvrucht komen daardoor nog sterker naar voren. |
'''Job''' was een oprecht en vroom man, een herdersvorst en rijk aan bezittingen. Zeer waarschijnlijk heeft hij geleefd vóór de uittocht uit [[Egypte]] en hij behoorde dus niet tot het joodse volk<ref>Zo H. Moll, ''Wat zegt Gods Woord over ...?,'' deel 3. Oostburg: W.J Pieters, z.j.</ref>. Hij woonde in [[Uz (land)|Uz]], een land dat een paar keer in ongunstige zin in de [[Bijbel]] voorkomt (Jer. 25 : 20, Klaagl. 4: 21). Zijn vroomheid en godsvrucht komen daardoor nog sterker naar voren. |
||
De ''Satan'' heeft getracht zijn geloof aan het wankelen te brengen door hem, onder de toelating van God, alles te ontnemen en zijn gezondheid aan te tasten. Door deze ingrijpende beproeving lukt hem dit echter niet. |
De ''Satan'' heeft getracht zijn geloof aan het wankelen te brengen door hem, onder de toelating van God, alles te ontnemen en zijn gezondheid aan te tasten. Door deze ingrijpende beproeving lukt hem dit echter niet. |
||
Het onbegrip van zijn drie vrienden, tegenover wie hij zich rechtvaardigt, veroorzaakt hem veel zielestrijd. Een vierde vriend toont een beter begrip voor zijn toestand en tenslotte spreekt God zelf tot hem. Hiertegen heeft hij geen weerwoord; hij leert zich zien in Gods licht, komt tot zelfkennis en berouw en de Here kan Zich weer zegenend met hem bezig houden. |
Het onbegrip van zijn drie vrienden, tegenover wie hij zich rechtvaardigt, veroorzaakt hem veel zielestrijd. Een vierde vriend toont een beter begrip voor zijn toestand en tenslotte spreekt God zelf tot hem. Hiertegen heeft hij geen weerwoord; hij leert zich zien in Gods licht, komt tot zelfkennis en berouw en de Here kan Zich weer zegenend met hem bezig houden. |
||
== Schrijver en tijd == |
|||
Dit boek is, volgens de opvatting van Gouda Quint<ref name=":0">P.J. Gouda Quint, ''Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling''. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. </ref>, waarschijnlijk onder de regering van Salomo, in het meest bloeiende tijd van de Hebreeuwse letterkunde, vervaardigd door een ons onbekend gebleven dichter. Het bevat volgen hem een vrije bewerking van een oude, werkelijk geschiedkundige overlevering. |
|||
== Dichterlijke waarde == |
|||
Het boek kan, wat dichterlijke waarde betreft, volgens Gouda Quint niet genoeg gewaardeerd worden.<ref name=":0" /> |
|||
== Indeling == |
== Indeling == |
||
| Regel 44: | Regel 50: | ||
== Bronnen == |
== Bronnen == |
||
Voor de eerste versie van dit artikel is, onder toestemming, gebruik gemaakt van tekst uit H. Moll, ''Wat zegt Gods Woord over ...?,'' deel 3. Oostburg: W.J Pieters, z.j. |
Voor de eerste versie van dit artikel is, onder toestemming, gebruik gemaakt van tekst uit H. Moll, ''Wat zegt Gods Woord over ...?,'' deel 3. Oostburg: W.J Pieters, z.j. |
||
== Voetnoten == |
|||
Versie van 26 jun 2019 17:06
Het boek Job is een boek in de Bijbel en wordt zo genoemd naar de man Job over wie het voornamelijk handelt.
De naam Job betekent: "de vijandig behandelde". Over de naam, zie Job.
Job was een oprecht en vroom man, een herdersvorst en rijk aan bezittingen. Zeer waarschijnlijk heeft hij geleefd vóór de uittocht uit Egypte en hij behoorde dus niet tot het joodse volk[1]. Hij woonde in Uz, een land dat een paar keer in ongunstige zin in de Bijbel voorkomt (Jer. 25 : 20, Klaagl. 4: 21). Zijn vroomheid en godsvrucht komen daardoor nog sterker naar voren.
De Satan heeft getracht zijn geloof aan het wankelen te brengen door hem, onder de toelating van God, alles te ontnemen en zijn gezondheid aan te tasten. Door deze ingrijpende beproeving lukt hem dit echter niet.
Het onbegrip van zijn drie vrienden, tegenover wie hij zich rechtvaardigt, veroorzaakt hem veel zielestrijd. Een vierde vriend toont een beter begrip voor zijn toestand en tenslotte spreekt God zelf tot hem. Hiertegen heeft hij geen weerwoord; hij leert zich zien in Gods licht, komt tot zelfkennis en berouw en de Here kan Zich weer zegenend met hem bezig houden.
Schrijver en tijd
Dit boek is, volgens de opvatting van Gouda Quint[2], waarschijnlijk onder de regering van Salomo, in het meest bloeiende tijd van de Hebreeuwse letterkunde, vervaardigd door een ons onbekend gebleven dichter. Het bevat volgen hem een vrije bewerking van een oude, werkelijk geschiedkundige overlevering.
Dichterlijke waarde
Het boek kan, wat dichterlijke waarde betreft, volgens Gouda Quint niet genoeg gewaardeerd worden.[2]
Indeling
Het boek kan in vijf delen worden onderverdeeld:
Job 1-2: Onheil overvalt Job
Deze hoofdstukken tonen Jobs godsvrucht, handelen over zijn gezin, zijn rijkdommen, de invloed van Satan, zijn onheil en zijn vrienden. Na hoofdstuk 2 wordt de direkte invloed van de Satan niet meer genoemd.
Job 3-31: gesprekken met Elifaz, Bildad en Zofar
Deze hoofdstukken geven de gesprekken weer van zijn drie vrienden Elifaz, Bildad en Zofar.
In Job 4, 15 en 22 valt Elifaz, de Temaniet, Job aan en spreekt over de ondervinding. Job antwoordt en verdedigt zich tegenover hem in de hoofdstukken 6, 16 en 23.
In Job 8, 18 en 25 tracht Bildad, de Suhiet, aan te tonen dat in het verleden God altijd gestraft heeft die schuldig waren aan begaan onrecht. Job antwoordt en verdedigt zich tegenover hem in de hoofdstukken 9, 19 en 26. In zijn tweede antwoord aan Bildad geeft hij blijk van zijn geloof in de Verlosser en aan de opstanding (Job 19:25-26).
In Job 11, 20 is Zofar, de Naämathiet, zeer streng, wettisch en hard in zijn oordeel. Hij spreekt Job tweemaal toe, terwijl de eerste twee vrienden zich driemaal tot Job richten. Job antwoordt en verdedigt zich tegenover hem in de hoofdstukken 12 en 21.
Later is de ellendige Job zó met zichzelf bezig, dat hij wel 52 keer spreekt over "ik", "mijn" en "mij" (Job 29).
Job 32-37: rede van Elihu
Deze hoofdstukken vermelden alleen de toespraken van zijn jongste vriend, Elihu, de Buziet, die de genade en waarheid aantoont. Hierdoor wordt het hart van Job getroffen en hij heeft geen behoefte er op in te gaan of zich te verdedigen.
Elihu betekent: "Hij is mijn God."
Job 38-41: openbaring van God
De hoofdstukken 38-41 bevatten de indrukwekkende toespraken van God-zelf. Hij spreekt uit een onweder. Hierdoor wordt door Job de majesteit van God erkend en ook zijn recht van handelen en tevens zijn wijsheid. Schuldbewust buigt hij zich voor God en verfoeit zichzelf.
Job 42: herstel van Job
Het herstel van Job, zijn opnieuw verkregen voorspoed, zijn offerande en zijn voorbede voor zijn vrienden.
Meer weten
W. Kelly, D.K. Boom, Gods hand in het lijden; beschouwing over het boek Job. Vrij naar de Engelse uitgave van de schrijver Willam Kelly. Nederlandse uitgave door J. N. Voorhoeve, Den Haag, zonder jaar (ca. 1931). Omvang: 126 pagina's.
Bronnen
Voor de eerste versie van dit artikel is, onder toestemming, gebruik gemaakt van tekst uit H. Moll, Wat zegt Gods Woord over ...?, deel 3. Oostburg: W.J Pieters, z.j.