→Historische ontwikkeling
Regel 113:
Sedertdien is het volk der Joden geheel en al, voorzover het niet de dienst van God heeft losgelaten, het volk der wet geworden.
'''200 - 500 n.C.''' De geschiedenis van het Jodendom sedert ± 200 n.C. loopt gedeeltelijk parallel met de historie van de volken, onder welke de Joden woonden. In de tijd van ± 200—500 n.C. ligt het zwaartepunt nog in het Oosten, in Palestina en Babylon. In deze eeuwen ontstond de Misjna, waaraan rabbi Rehuda hannasi een groot aandeel had, ± 200 n.C.; het was een „herhaling" en uitbreiding van Israëls wetten. In de jaren 200—500 werden deze bepalingen nog meer uitgebreid en aangevuld (Gemara), en vormden met de Gemara de Talmoed, onderscheiden in een Babylonische en Jeruzalemse. Zij deden de religie van het Jodendom nog vaster zich concentreren om de wet, wettische bepalingen en wetsuitleggingen, zodat het leven van de orthodoxe Jood wordt „gebod op gebod, regel op regel".
'''500 - 1000.''' In de periode van 500—1000 is het lot van de Joden in verschillende rijken zeer onderscheiden. Met het gehele cultuurleven verplaatst zich ook de ontwikkeling van het Jodendom meer naar het Westen. In Babyion en Syrië waren zij, onder de heerschappij van den Islam, in gunstiger conditie en genoten groter vrijheid dan in het Byzantijnse rijk. Zij breidden zich uit over Duitsland, Frankrijk, Italië en Egypte.
Van betekenis voor de innerlijke ontwikkeling is de aanraking met de Arabische filosofie en wetenschap, die op het jodendom in deze periode haar invloed doet gelden.
'''1000 - 1200.''' Het tijdvak van ± 1000—1200 wordt gekenmerkt enerzijds door een opleving van het Jodendom, anderzijds door de bloedige vervolgingen, waaraan zij blootstaan.
In Spanje woedde de strijd tussen christenen en Mohammedanen, wat voor de rust van de Joden aldaar niet ongunstig was; ook in het Oosten was de oppermacht van de Arabieren tot de dood van Sultan Saladin (overleden 1193) een periode van rust.
In de christenwereld waakte door de kruistochten de vijandige gezindheid van de christenen tegen alle ongelovigen, tegen de vijanden van het kruis van Christus, op. Deze stemming, hoewel niet de enige oorzaak, is toch niet vreemd aan de Joden-vervolgingen, tijdens verschillende kruistochten in ettelijke Duitse steden ingesteld.
Vermelding verdient uit dit tijdvak de filosoof Maimonides, onder wiens invloed een pantheïstische, mystieke trek in het Jodendom zich ging aftekenen, die scherp stond tegenover het legalistische en de casuïstiek, en velen bekoorde.
'''1300 - 1900.''' In de volgende eeuwen moeten de Joden veel smaad en vervolging verduren. Uit Spanje werden zij in 1492 verdreven; ook in Duitsland breidden zich de vervolgingen uit. De ijver der kerk om de Joden tot het christendom te bekeren, en de positie der Joden, die vaak een groot economisch overwicht bezaten, werkten samen tot een bemoeilijking en verdrukking van het Jodendom. Uit Duitsland, Spanje en Frankrijk zochten zij in groten getale een toevlucht oostwaarts; vooral in Polen en Rusland zetten zij zich neer.
De reformatie bracht, in de landen, waar deze doordrong, voor de Joden enige verlichting; met name in Nederland vonden zij een toevlucht en vrijheid (Spinoza). Allengs daagde voor hen, althans in West-Europa, een beter tijd, dat zij niet maar werden geduld, doch ook vrijheid genoten.
Evenals in de Christenheid was er in de nieuwe tijd ook onder het Jodendom een sterke afval van het geloof der vaderen. Talloos velen laten de gehechtheid aan de wet van hun God varen, en streven er naar, in ieder opzicht te gelijken op de moderne, van de christelijke religie vervreemde mens.
In de 2e helft van de 19e eeuw is een sterke opleving van het nationaal besef bij de Joden te bespeuren. Onder de invloed van de druk, waaronder zij vooral in het Oosten van Europa verkeren, wenkt velen opnieuw het ideaal van het oude land der vaderen. Een sterke drang naar kolonisatie in Palestina valt waar te nemen. De hoop herleeft onder de Joden van een herstel van hun volksbestaan in het aan Abraham en zijn nageslacht beloofde land. Ten dele gaat dit om buiten alle religieuze aspiratie; maar anderdeels werkt hierin ongetwijfeld nog het besef na van de betekenis, die in de geschiedenis der heilsopenbaring het oude volk van Gods verbond heeft gehad.
== Meer informatie ==
Regel 132 ⟶ 154:
IsraelDailyPicture.com, e-mailbericht van 5 aug. 2014.
''Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche Volk'' (Kampen: Kok, 1925-1931) s.v. Jodendom, punt 6 en 7. De tekst hiervan op 24 mei 2015 tekst en 1 oktober 2016 verwerkt.
== Voetnoten ==
| |||