k
geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 1:
Het '''jubeljaar''' (Eng. ''jubilee'') was het jaar van teruggave, terugkeer, vrijlating en rust. Het jaar was door God ingesteld ten behoeve van zijn volk Israël. Het viel in het vijftigste jaar na elk zevende sabbatsjaar. Aan Israëlieten werd hun oorspronkelijk erfdeel teruggegeven, slaven herkregen hun vrijheid en het land moest rusten. Het jaar werd ingeluid door bazuingeschal. Wij lezen over de instelling in Lev. 25:8-55. Welk jaar in onze tijd
__TOC__
De ene bepaling van deze instelling was, dat de Israëliet (en diens wettige erfgenamen) weer in het vrije bezit en genot van het vaderlijk erfgoed kwam, als hij voorheen genoodzaakt was geworden het te verkopen of het op de een of andere wijze verloren had; de andere bepaling was, dat iemand, als hij zichzelf en zijn gezin had moeten verkopen, in het Jubeljaar de vrijheid herkreeg.<blockquote>''Le 25:8 Gij zult u ook tellen zeven jaarweken, zevenmaal zeven jaren; zodat de dagen der zeven jaarweken u negen en veertig jaren zullen zijn. Le 25:9 Daarna zult gij in de zevende maand, op den tienden der maand, de bazuin des geklanks doen doorgaan; op den verzoendag zult gij de bazuin doen doorgaan in uw ganse land. Le 25:10 En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; en gij zult wederkeren een ieder tot zijn bezittingen, en zult wederkeren een ieder tot zijn geslacht. Le 25:11 Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn; gij zult niet zaaien, noch inoogsten wat van zelf daarin zal gewassen zijn, noch ook [de] [druiven] der afzonderingen in hetzelve afsnijden. Le 25:12 Want dat is het jubeljaar; het zal u heilig zijn; gij zult uit het veld de inkomst daarvan eten. Le 25:13 Op dat jubeljaar zult gij ieder wederkeren tot zijn bezitting. Le 25:14 Daarom, wanneer gij aan uw naaste wat veilbaars verkopen, of uit de hand uws naasten kopen zult, dat niemand de een den ander verdrukke. Le 25:15 Naar het getal der jaren, van het jubeljaar af, zult gij van uw naaste kopen, en naar het getal van de jaren der inkomsten zal hij het aan u verkopen. Le 25:16 Naar de veelheid der jaren zult gij zijn koop vermeerderen, en naar de weinigheid der jaren zult gij zijn koop verminderen; want hij verkoopt aan u het getal der inkomsten. Le 25:17 Dat dan niemand zijn naaste verdrukke; maar vreest voor uw God; want Ik ben de HEERE, uw God! Le 25:18 En doet Mijn inzettingen, en houdt Mijn rechten, en doet dezelve; zo zult gij zeker wonen in het land. Le 25:19 En het land zal zijn vrucht geven, en gij zult eten tot verzadiging toe; en gij zult zeker daarin wonen.'' (SV)</blockquote>'''Woord.''' Het woord ''Jubeljaar'' komt van de Latijnse uitdrukking ''annus jubilei'' en is in het Hebreeuws ''jobel'', dat ramshoorn betekent. De naam is ontleend aan het hoorngeschal waarmee aan het volk de aanvang van het jubeljaar werd verkondigd. Voor meer hierover, zie de paragraaf ''Naam en vertaling''.▼
▲De ene bepaling van deze instelling was, dat de Israëliet (en diens wettige erfgenamen) weer in het vrije bezit en genot van het vaderlijk erfgoed kwam, als hij voorheen genoodzaakt was geworden het te verkopen of het op de een of andere wijze verloren had; de andere bepaling was, dat iemand, als hij zichzelf en zijn gezin had moeten verkopen, in het Jubeljaar de vrijheid herkreeg.<blockquote>''Le 25:8 Gij zult u ook tellen zeven jaarweken, zevenmaal zeven jaren; zodat de dagen der zeven jaarweken u negen en veertig jaren zullen zijn. Le 25:9 Daarna zult gij in de zevende maand, op den tienden der maand, de bazuin des geklanks doen doorgaan; op den verzoendag zult gij de bazuin doen doorgaan in uw ganse land. Le 25:10 En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; en gij zult wederkeren een ieder tot zijn bezittingen, en zult wederkeren een ieder tot zijn geslacht. Le 25:11 Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn; gij zult niet zaaien, noch inoogsten wat van zelf daarin zal gewassen zijn, noch ook [de] [druiven] der afzonderingen in hetzelve afsnijden. Le 25:12 Want dat is het jubeljaar; het zal u heilig zijn; gij zult uit het veld de inkomst daarvan eten. Le 25:13 Op dat jubeljaar zult gij ieder wederkeren tot zijn bezitting. Le 25:14 Daarom, wanneer gij aan uw naaste wat veilbaars verkopen, of uit de hand uws naasten kopen zult, dat niemand de een den ander verdrukke. Le 25:15 Naar het getal der jaren, van het jubeljaar af, zult gij van uw naaste kopen, en naar het getal van de jaren der inkomsten zal hij het aan u verkopen. Le 25:16 Naar de veelheid der jaren zult gij zijn koop vermeerderen, en naar de weinigheid der jaren zult gij zijn koop verminderen; want hij verkoopt aan u het getal der inkomsten. Le 25:17 Dat dan niemand zijn naaste verdrukke; maar vreest voor uw God; want Ik ben de HEERE, uw God! Le 25:18 En doet Mijn inzettingen, en houdt Mijn rechten, en doet dezelve; zo zult gij zeker wonen in het land. Le 25:19 En het land zal zijn vrucht geven, en gij zult eten tot verzadiging toe; en gij zult zeker daarin wonen.'' (SV)</blockquote>
'''Jaar, maand en dag.''' Het jubeljaar volgde op het laatste of negen en veertigste jaar van de sabbatcyclus, dus in elk ''vijftigste jaar''<ref>Ondanks het duidelijk 'vijftigste jaar', zegt Frithiof Dahlby, Bijbels woordenboek (Baarn, z.j.): „Ieder zevende sabbatsjaar moest volgens Lev. 25:8 als jubeljaar worden gevierd..." </ref>.<blockquote>''Le 25:10 En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; ... . Le 25:11 Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn ... (SV)''</blockquote>De ramshoorn werd geblazen op de tiende ''dag'' van de zevende godsdienstige ''maand'', dus op de groten Verzoendag, van elk vijftigste jaar. Het jubeljaar was dus van kracht in elk van herfst tot herfst lopende 50ste ''burgerlijk'' jaar. Het is zeer zeker eigenaardig en conform aan de betekenis van de instelling, dat de aankondiging plaats had op de dag, waarop volk en heiligdom gereinigd werden van de zonden van het verlopen jaar en dus de theocratie een nieuw tijdperk intrad. De 49 jaren met het „heilige" (Lev. 25:10) 50ste jaar beantwoorden kennelijk aan de 7 volle weken of 49 dagen na de aanvang van de oogst en de heilige 50sten dag, waarop Pinksteren met het offer van de uit graan bereide beweegbroden plaats had.▼
'''Woord.''' Het woord ''Jubeljaar'' komt van de Latijnse uitdrukking ''annus jubilei'' en is in het Hebreeuws ''jobel'', dat ramshoorn betekent. De naam is ontleend aan het hoorngeschal waarmee aan het volk de aanvang van het jubeljaar werd verkondigd. Voor meer hierover, zie de paragraaf ''Naam en vertaling''.
'''Jaar, maand en dag.''' Het jubeljaar volgde op het laatste of negen en veertigste jaar van de sabbatcyclus, dus in elk ''vijftigste jaar''<ref>Ondanks het duidelijk 'vijftigste jaar', zegt Frithiof Dahlby, Bijbels woordenboek (Baarn, z.j.): „Ieder zevende sabbatsjaar moest volgens Lev. 25:8 als jubeljaar worden gevierd..." </ref>.
<blockquote>''Le 25:10 En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; ... . Le 25:11 Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn ... (SV)''</blockquote>
▲
'''Hoorngeschal'''. Op de grote Verzoendag van elk vijftigste jaar werd met een hoorn - van daar het woord ''Jubel'' - aan Israël bekend gemaakt, dat het jaar van de rust en de vrijheid gekomen was
Regel 9 ⟶ 17:
'''Land in ruste'''. In het Jubeljaar mocht niet gezaaid of geoogst worden (Lev. 25: 11v). Evenals in het sabbatjaar rustte ook dan het hele land. Het mocht niet bebouwd worden. Wat vanzelf uit de grond opschoot, had geen bepaalde eigenaar en mocht door een ieder van de akker worden gegeten. Hiermee wordt de bepaling, die voor de Sabbatsjaren gold, op het Jubeljaar overgedragen, gelijk het trouwens tot de Sabbatcyclus gebracht wordt. Maar dan moeten er ook twee braakjaren op elkaar gevolgd zijn, het 49e en 50e jaar, waarin het veld niet bearbeid, de wijnstok niet gesnoeid en de opbrengst daarvan niet afgesneden werd.
'''Herstel en teruggaaf.''' Maar niet alleen mocht de grond niet bebouwd worden, bovendien ontvingen alle Israëlieten
'''Teruggaaf van grond.''' Het gehele land was namelijk oorspronkelijk zo verdeeld, dat elk Israëliet zijn eigen erfdeel daarvan bekwam. Was iemand van hen in de loop van de tijd door omstandigheden genoodzaakt geworden, zich van zijn eigendom geheel of gedeeltelijk te ontdoen, en was hij later nog niet bij
Als vervreemde grond werd gewijd aan Jahweh, kon het worden gelost vóór het Jubeljaar, maar werd het niet gelost, dan was het voor altijd gewijde grond.
Regel 21 ⟶ 29:
Doch de huizen der Levieten in hun steden maakten een uitzondering, daar zij geen ander erfdeel onder het volk hadden. Hun huizen konden derhalve altijd worden ingelost en kwamen in het jubeljaar aan de oorspronkelijke eigenaars terug, evenzeer als de gronden, die de Levieten-steden omgaven.
'''In vrijheid gesteld.''' De uitgeroepen vrijheid zag evenzeer op het grondbezit en (deels op) het huisbezit als op de lijfeigenschap. „Ieder moest „terugkeren tot zijn (onroerend) eigendom en zijn geslacht." Voor Israëlieten, die zichzelf en hun huisgezin hadden moeten verkopen, was het jubeljaar een jaar der vrijheid. Hebreeuwse slaven werden vrijgelaten in het jubeljaar. Hadden zij zich niet vroeger kunnen lossen, hetzij uit eigen verdiensten, hetzij met hulp van hun naastbestaanden, dan moesten zij het jubeljaar afwachten, en dit gaf hen aan de vrijheid en hun erfdeel terug. Aldus werden zij van de slavernij ontbonden, want „de kinderen Israëls zijn Mijn dienstknechten," zegt God (Gen. 25:55)
<blockquote>''Le 25:54 En is het, dat hij hierdoor niet gelost wordt, zo zal hij in het jubeljaar uitgaan, hij en zijn kinderen met hem. Le 25:55 Want de kinderen Israëls zijn Mij tot dienstknechten; Mijn dienstknechten zijn zij, die Ik uit Egypteland uitgevoerd heb; Ik ben de HEERE, uw God!'' (SV)</blockquote>
'''Doel.''' Gelijkheid in grondbezit en de instandhouding der geslachten te waarborgen, was het kennelijke doel van deze instelling. De instelling bevordert een over 't geheel gelijkmatige volkswelvaart, waarbij het ieder Israëliet mogelijk was in zijn behoeften te voorzien.
'''Inachtneming.''' Er is geen melding dat het sabbatsjaar (elk zevende jaar) en het jubeljaar (elk vijftigste jaar) ooit werden gehouden. God voorzegde wat er zou gebeuren als de sabbatten niet werden gehouden:<blockquote>''Le 26:35 Alle dagen dat het verwoest ligt, zal het rusten, omdat het niet rustte gedurende uw sabbatten, toen u het bewoonde.'' (HSV)</blockquote>Vóór de ballingschap schijnt het jubeljaar niet gevierd te zijn. De handhaving wordt in de historische boeken slechts onzeker vermeld. Ten tijde van Jesaja en Micha werden de voorschriften in zake het Jubeljaar niet overal in acht genomen; althans deze profeten heffen bittere klaagtonen aan over de hebzucht der rijken, die hun grondbezit aanhoudend vermeerderden (Jes. 5: 8; Mich. 2: 2-4; Ezech. 45:8v.; vgl. 1 Kon. 21). Toch behoeft men daarom niet te twijfelen aan het bestaan van het Jubeljaar voor de ballingschap. Vgl. Lev. 27, 16 vv.; Num. 36:4; Ruth 3:4; Jer. 32: 7v; Ez. 7:12v; 46:16vv.
Regel 33 ⟶ 45:
Het Jubeljaar is een echt Israëlitische instelling. Ze greep diep in het sociale leven van het volk in. Elk Jubeljaar was een zo volledig mogelijke herstelling van de oorspronkelijke sociale toestand (restitutio in integrum). De grond was onvervreemdbaar en een familie kon haar erfgoed niet voor altijd verliezen. God had door de verlossing uit Egypte zich Israël gekocht als Zijn eigendom, en dus geen Israëliet mocht het eigendom mocht zijn van een mens. Het jubeljaar herstelde de geboren Israëliet in zijn vrijheid en hief de stoornissen op, welke gedurende de 49 voorafgaande jaren in de door God geordende verhouding van de familiegoederen waren ontstaan bij stammen, geslachten en huisgezinnen.
==
Het Jubeljaar is duidelijk een voorafschaduwing van het duizendjarig vrederijk van de Zoon des Mensen, Jezus Christus. De woorden van de instelling volgen op Lev. 24:1-9, waarin Israël wordt gezien (1) naar de gedachte van God, als in de plaats van Zijn licht en regering - maar alles onderhouden door de hogepriester Aäron, dat is Christus, want (2) in zijn gedrag viel Israël eigenlijk onder de regering en rechtspraak van God (Lev. 24:13-23), maar (3) Israël wordt uiteindelijk gered en gezegend overeenkomstig Gods doeleinden en op grond van de grote Verzoendag, welke hen met God en de door Israël verworpen Messias verzoenen zal.
Israël heeft door zijn overtredingen en ontrouw aan God zichzelf en zijn land als het ware aan vreemden verkocht, maar wanneer de blijde tijd van het millennium komt, zal al het beloofde land terugkeren tot Israël, en zij die in onvrijheid leven, zullen worden hersteld, ongeacht de macht van degenen die hen vasthouden.
==
De naam ''Jubeljaar'' komt van het Latijns ''annus'' ''jubilei'' of ''jubileus'' (Vulgata). Het Hebreeuwse woord is ''Jobel'', dat ramshoorn of jubeljaar betekent. Het betekent eigenlijk ''een hoorn'' als muziekinstrument, waarvan men zich bediende, om het volk te verkondigen, dat het jubeljaar aanving.
Regel 53 ⟶ 65:
De Hebreeuwse uitdrukking voor de vrijlating of vrijheid is ''deror'' (vgl. Lev . 25:10) en wordt eigenlijk gebezigd van de vrijlating van Israëlitische lijfeigenen. In Ez. 46, 17 zijn de Hebreeuwse woorden “shenah hadderor” goed overgezet met “vrijjaar''” (Statenvertaling)'' of “jaar van vrijlating” (Herziene Statenvertaling). In Jes. 61, 1 wordt “deror” met “vrijheid” vertaald. Achter het woord Jubeljaar steekt in de Hebreeuwse grondtekst niet “deror” (vrijheid, vrijlating), maar “jobel” (ramshoorn).
==
Er is verschil van mening over wanneer het jubeljaar begon in de sabbatscylus. Elk zevende jaar was een sabbatjaar, waarin het land moest rusten.<blockquote>''Le 25:3 Zes jaren zult gij uw akker bezaaien, en zes jaren uw wijngaard besnijden, en de inkomst daarvan inzamelen. Le 25:4 Doch in het zevende jaar zal voor het land een sabbat der rust zijn, een sabbat den HEERE; uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard niet besnijden.'' (SV)</blockquote>De bovenstaande passage spreekt van zes jaar van zaaien, en zes jaren van het snoeien van de wijngaard en het inzamelen van de opbrengst, de vrucht van de wijngaard. De passage spreekt niet van zes jaar van de oogst. Begon nu het jubeljaar na afloop van het zevende sabbatsjaar? In dat geval waren er twee jaren waarin het land braak lag.
Volgens sommigen echter begon het Jubeljaar halverwege de helft van het zevende sabbatsjaar, dus halverwege het 49<sup>e</sup> jaar, en liep het af halverwege het 50<sup>e</sup> jaar, het eerste jaar van een nieuwe reeks van zeven jaren. Immers werd de bazuin halfweg het godsdienstige jaar geblazen, op de 10e dag van de zevende maand. Niettemin wordt het jubeljaar het vijftigste jaar genoemd.
==
De Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus schijnt (Ant. III: 12 § 3), ook van een kwijtschelden der ''schulden'' in het jubeljaar te spreken. Hiervoor bestaat echter in het Oude Testament geen grond. De aantekening bij Josephus dat bij de teruggave van de erfakker aan de oorspronkelijke eigenaar de uitgaven, welke de koper voor de akker gedaan had, werden vergeleken met de inkomsten, die hij er van getrokken had, en in geval de laatste minder waren dan de eerste de eigenaar een billijke schadevergoeding aan de koper uitkeerde, - deze bepaling is waarschijnlijk een theorie van latere leraars der Wet over hetgeen huns inziens de billijkheid eiste, maar is zeker nooit in de praktijk uitgevoerd.
==
W. Moll, P.J. Veth, F.J. Domela Nieuwenhuis e.a., ''Bijbelsch woordenboek voor het christelijk gezin''. Tweede Deel: I - N. Amsterdam: P.N. van Kampen, 1855. Uit het lemma Jubeljaar is op 23 aug. 2013 tekst genomen en verwerkt.
Regel 70 ⟶ 82:
''A New and Concise Bible Dictionary'' (George Morris, 1899) s.v. Jubilee. Tekst hieruit is op 23 aug. 2013 vertaald en verwerkt.
==
<references />
| |||