geen bewerkingssamenvatting
(Nieuw) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
'''Kindermoord''' (ook ''infanticide'' genoemd) is het opzettelijk doden van een kind. ''Neonaticide'' is het doden van een pasgeboren kind. ''[[Abortus|Abortus provocatus]]'' is het doden van een ongeboren kindje.
In de [[Bijbel]] worden twee bekende gevallen van kindermoord beschreven: de neonaticide op bevel van Farao en de infanticide op bevel van Herodes.
Op bevel van Farao, de koning van [[Egypte]], moesten pasgeborene Hebreeuwse jongetjes in de '''Nijl''' worden geworpen. Het motief tot deze neonaticide was het tegengaan van de aanwas en macht van het volk [[Israël (volk)|Israël]] in Egypte. Een eerder bevel van Farao aan de Hebreeuwse vroedvrouwen om de pasgeborenen jongetjes te doden bleef zonder resultaat. Uit vrees voor de God van Israël deden de vroedvrouwen heimelijk aan ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’. Het werpen van de Hebreeuwse jongetjes in de Nijl werd door de Egyptenaren zelf gedaan.
''Ex 1:15 Bovendien zei de koning van Egypte tegen de vroedvrouwen van de Hebreeuwse vrouwen, van wie de naam van de een Sifra was en de naam van de ander Pua,''
Regel 25:
Deze kindermoord door verdrinking kwam op het hoofd van de Egyptenaren zelf neer, toen een latere Farao en zijn leger bij de achtervolging van het uitgetrokken volk van Israël verdronk in de zee.
Toen onze Heer [[Jezus Christus]], de koning der Joden, geboren was, liet Herodes alle jongetjes tot twee jaar in het gebied van de geboorteplaats '''[[Bethlehem]]''' doden. Zijn motief was om de geboren Koning te doden.
''Mt 2:16 Toen werd Herodes, daar hij zag dat hij door de wijzen was misleid, zeer toornig; en hij zond knechten en doodde alle jongens die in Bethlehem en in het hele gebied daarvan waren, van twee jaar en daaronder, overeenkomstig de tijd die hij bij de wijzen nauwkeurig onderzocht had.''
Regel 35:
''(TELOS)''
In de Bijbel vinden we ook het brengen van '''kinderoffers''' aan heidense
In allerlei '''culturen''' vinden we sociaal geaccepteerde kindermoord. In [[India]], [[Japan]] en [[China]] kan het ongewenste geslacht van de pasgeborene reden zijn voor babymoord. In de tijd dat Chinese ouders maar één kind mochten hebben, hadden ze liever een jongetje. Een jongetje had meer kansen dan een meisje. Pasgeboren meisjes werden dan vermoord.
In grote delen van de '''Westerse cultuurkring''' is abortus provocatus een geaccepteerd middel om van een ongeboren kindje ([[embryo]], [[foetus]]) af te komen. Gevreesd mag worden dat deze praktijk, naast de invloed van andere factoren, op den duur leidt tot de maatschappelijke en vervolgens democratisch gelegitimeerde acceptatie van moord op pasgeborenen kinderen met een ernstige handicap.
Op grond van de [[Bijbel]] moet kindermoord, inclusief abortus provocatus en het brengen van kinderoffers, worden '''afgewezen'''. Vanaf het begin hebben christenen infanticide verworpen. Het buitenbijbelse christelijke geschrift ''Onderwijs van de apostelen'' of ''Didache'' (ca. 100 n.C.) leert het geborene niet te doden. De ''brief van Barnabas'' (tussen 70 – 130 n.C.) verbiedt hetzelfde. De geloofsverdedigers Justinus de Martelaar (103-165 n.C.), Athenagoras (c. 133 – 190 n.C.), Tertullianus (c. 160 – c. 220 n.C.), Minucius Felix (tussen 150 – 270 n.C.), en Lactantius (c. 240 – 320 n.C.) stelden dat een baby opzettelijk laten sterven een boze daad was. Constantijn de Grote hield infanticide voor een misdaad (318). In 374 n.C. beval Valentinianus I, keizer van het West-Romeinse rijk, alle kinderen groot te brengen. In die tijd kwam het opzettelijk laten doodgaan van baby’s, in het bijzonder meisjes, nog veel voor. Het derde Concilie van Toledo (589 n.C.) nam maatregelen tegen de Spaanse gewoonte om kinderen te doden.
== Bronnen ==
Onder meer:
Artikel [https://en.wikipedia.org/wiki/Infanticide Infanticide] op Wikipedia (Engels)
| |||