geen bewerkingssamenvatting
(Nieuwe pagina aangemaakt met ' '''Lebuïnus''' (gestorven ca. 775) was een Angelsaksisch priester, die onder de Saksen missioneerde in de streken rond de IJssel. Hij wordt geëerd als ‘de apo...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 15:
Op grond van een tot driemaal herhaalde „roeping" meende de Angelsaksische zendeling, dat het gebied aan de IJsel, waar Franken en Saksers leefden, hem als zendingsveld aangewezen was. De IJsselvallei lag in het grensgebied tussen de al bekeerde Franken en de nog heidense Saksen. Gregorius gaf hem toestemming om in die streken te arbeiden. Lebuïnus stichtte daar verscheidene gemeenten, o.a. te Wilp en te Deventer.
'''Wilp.''' In 768 begon hij zijn missionaire arbeid in Wilp. Deze plaatsnaam is afgeleid van 'wel' en 'apa', d.w.z. 'bron' en 'water'. Plekken in de natuur als een bron of een dikke boom waren voor de Germanen heilige
'''Deventer.''' De nederzetting Deventer werd in die jaren snel belangrijk. Daarom stichtte Lebuïnus ook dáár een kerk, omstreeks 770, op een rivierduin. Doch de naburige Saksers overvielen Deventer, verbrandden stad en kerk en verjoegen de christenen. Lebuïnus vluchtte naar Gregorius. Toen de Saksers weer weg waren, keerde Lebuïnus terug. Lebuïnus herbouwde de kerk, maar die werd opnieuw in brand gestoken. Daarna heeft hij er nog één gebouwd. Tot aan zijn dood werkte hij aan de de herbouw van de kerk.
Regel 21:
De ''Vita Antique'' verhaalt over de bekeringsexpeditie van Lebuïnus naar een Saksische Volksvergadering in Marklo. Het was een gevaarlijke onderneming in het vijandige land, welke Lebuïnus wonderwel overleefde. De moedige Lebuïnus was niet bang voor de dood, want het martelaarschap was het hoogste wat hij als missionaris kon bereiken. Dan zou hij worden opgenomen in de hemel.
'''Begraafplaats.''' Na zijn overleden ca. 775 te Deventer werd hij aldaar in de door hem gebouwde kerk
'''Lebuïnuskerk.''' Naar Lebuïnus is vernoemd de Grote of Lebuinuskerk te Deventer. Dit is een kerk welke drie eeuwen later is gebouwd: de eerste steen werd in 1040 gelegd.
| |||