Libanon: verschil tussen versies

2 bytes verwijderd ,  3 jaar geleden
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Libanon''', de noorderbuur van [[Israël (staat)|Israël]], heeft 4,1 miljoen inwoners (2009). Libanon is een multireligieus en cosmopolitischkosmopolitisch land. In de tijd van Salomo werd hout van de Libanon, d.i. het gebergte Libanon, vervoerd naar Israël. <blockquote>''1Kon 5:8 En Hiram stuurde Salomo een bode om te zeggen: Ik heb de boodschap gehoord die u mij gestuurd hebt. Ík zal aan al uw wensen om cederhout en cipressenhout voldoen. 1Kon 5:9 Mijn knechten zullen het van de <u>Libanon</u> naar de zee afvoeren, en ík zal er vlotten van maken voor vervoer over zee naar de plaats die u mij opgeeft. Ik zal ze daar losmaken, zodat u ze mee kunt nemen. Maar dan moet u mijn wens uitvoeren door voedsel voor mijn huis te geven. (HSV)''</blockquote>[[Bestand:Map of Lebanon.png|miniatuur|349x349px|Engelstalige kaart van Libanon]]
'''Steden.''' De hoofdstad is Beiroet. Oost-Beiroet is overwegend christelijk; West-BeiroutBeiroet is overwegend islamitisch. De havenstad Tripoli, 80 kilometer ten noorden van Beiroet, is de tweede stad van Libanon en een bolwerk van soennieten.
 
Libanon kent geen staatsgodsdienst. In 1932 maakten '''christenen '''55% van de bevolking uit, in 1988 waren ze met 40% een minderheid. De grootste christelijke groepering is die van de Maronieten: 21% van de bevolking. De Grieks-orthodoxen maken 9% van de bevolking uit. In de maatschappij en in het leger hadden de christenen meestal de beste posities. In de politiek zijn ze vaak behoudend. Tegenover Israël staan ze gunstiger dan de moslims.   
Regel 6:
Er is een zeer kleine '''Joodse''' gemeenschap.
 
In 1932 maakten '''moslims''' 45% van de bevolking uit, in 1988 waren ze met 60% in de meerderheid. Onder hen vormen de sjiieten de meerheid (30% van de bevolking). De Druzen vormen 7% van de bevolking. De moslims voelen zich ten opzichte van de Libanese christenen cultureel-religieus meer verwant met de rest van de Arabische wereld. De Islamitischeislamitische meerderheid van Libanon staat vijandig tegenover het zionisme.
 
'''Bestuur.''' Libanon is een parlementaire democratie. Het Libanese staatsrecht schrijft voor dat de premier een soennitische moslim, de parlementsvoorzitter een sjiitische moslim en de president een christen is. De 128 parlementszetels worden op een vaste manier verdeeld: christenen en moslims krijgen ieder ongeveer de helft. Politieke partijen zijn (anno 2017):
 
* de Toekomstpartij van de soennitische premier Saad Hariri, de grootste in het parlement (anno 2017);
* de voornamelijk christelijke Vrije Patriottische Beweging van president Michel Aoun.;
* de sjiitische Hezbollah van Nasrallah;
* de sjiitische Amal-bewegingHezbollah van parlementsvoorzitter Nabih BerriNasrallah;
* de sjiitische Amal-beweging van parlementsvoorzitter Nabih Berri;
* de rechts-christelijke partij de Libanese Strijdkrachten;
* de kleine Progressieve Socialistische Partij, de belangrijkste politieke partij voor de druzen in het land.
 
Libanon staat sterk onder invloed van oosterbuur Syrië, maar de binnenlandse weerstand daartegen is groot.
 
Libanon is politiek verdeeld tussen een pro-Westers blok en een blok, onder leiding van de sjiitische partij [[Hezbollah]], dat meer gericht is op Syrië en Iran. Hezbollah heeft de steun van Syrië en Iran en is fel anti-Israël. Hezbollah's guerillaguerrilla-leger is sterker dan de veiligheidskrachten van de staat (2009). Het nationale leger bestaat voor de helft uit sjiieten (2009). De voornamelijk christelijke Vrije Patriottische Beweging is een bondgenoot van de sjiitische Hezbollah (anno 2017).
 
De pro-westerse alliantie wil dat Hezbollah zijn militaire tak te ontbindt. Pro-westerse Libanezen vrezen (2010) dat Iran van Libanon een satellietstaat wil maken. De machtstrijdmachtsstrijd tussen beide blokken brengt politieke instabiliteit mee. De rechts-christelijke partij de Libanese Strijdkrachten is (anno 2017) een van de meest uitgesproken critici van Hezbollah. 
 
De politieke elite van Libanon en de zakenwereld zijn nauw verbonden (anno 2020). Veel politici gebruiken hun positie voor persoonlijk zakelijk gewin.
Regel 31 ⟶ 33:
 
== Geschiedenis ==
In de tijd van Salomo werd hout van de Libanon, d.i. het gebergte Libanon, vervoerd naar Israël.<blockquote>''1Kon 5:8 En Hiram stuurde Salomo een bode om te zeggen: Ik heb de boodschap gehoord die u mij gestuurd hebt. Ík zal aan al uw wensen om cederhout en cipressenhout voldoen. 1Kon 5:9 Mijn knechten zullen het van de <u>Libanon</u> naar de zee afvoeren, en ík zal er vlotten van maken voor vervoer over zee naar de plaats die u mij opgeeft. Ik zal ze daar losmaken, zodat u ze mee kunt nemen. Maar dan moet u mijn wens uitvoeren door voedsel voor mijn huis te geven. (HSV)''</blockquote>1920 - Libanon wordt na de ondergang van het Turkse Ottomaanse rijk een Frans mandaatgebied.
1920 - Libanon wordt na de ondergang van het Turkse Ottomaanse rijk een Frans mandaatgebied.
 
1946 - Frankrijk moet onder Britse en Amerikaanse druk het veld ruimen.
Regel 37 ⟶ 39:
1948 - Libanon doet mee aan de oorlog tegen de in dit jaar opgerichte staat [[Israël (staat)|Israël]].
 
1965 - In de herfst begint een periode van spanningen met Israel, omdat Palestijnse bevrijdingsorganisaties vanuit Libanon opereren. Israel reageert met vergeldingsacties. In Libanon zelf nemen de spanningen toe tussen palestijnenPalestijnen en paramilities, tussen moslims en christenen. 
 
1975 - Van 1975 tot 1989 woedde een bloedige burgeroorlog. Aanleiding was de aanval van een 'christelijke' miltitiemilitie op een bus met Palestijnen in april 1975. 
 
1976 - De president roept de hulp van Syrië in, dat Libanon vervolgens tot 2005 zal domineren. Tijdens de burgeroorlog nemen ook sjiïtische strijdgroepen, zoals de fundamentalistische Hezbollah, aan de gevechten deel.
 
1978 - Na een Palestijnse actie in Israël voert het Israëlische leger een grote "schoonmaakopeatieschoonmaakoperatie" in Zuid-Libanon uit.
 
1982 - Na een Palestijnse moordaanslag begon Israël in juni 1982 de militaire operatie 'Vrede voor Galilea', die uitmondde in een oorlog tegen de Palestijnen in Libanon. Israël werd gesteund door christelijke milities.