Mozes: verschil tussen versies

 

'''Naam.''' De naam 'Mozes' ontving hij van Farao's dochter en betekent 'uitgetrokken', indien ontleend aan het Hebreeuwse werkwoord 'mashah' (= uittrekken), of de naam betekent 'uit het water gered', indien ontleend aan de Egyptische woorden 'mo' (= water) en 'yses' (= gered, behouden), 'uit het water gered'.<blockquote>''Ex 2:10 En toen het jongetje groot geworden was, bracht zij hem bij de dochter van de farao, en hij werd haar tot zoon. Zij gaf hem de naam Mozes. Want, zei ze, ik heb hem uit het water getrokken.'' (HSV)</blockquote>'''Vlucht.''' Op 40-jarige leeftijd zien we bij hem een vermenging van geloof en vleselijke ijver, Ex. 2 :10, Hand. 7 :23, Hebr. 11 :24-26. Want hij wil het volk helpen, maar doodt een Egyptenaar die een Israeliet mishandelt en vlucht, bevreesd om opgepakt te worden, naar het buitenland, naar Midian.

'''In Midian.''' In Midian, gelegen bij het schiereiland Sinaï, woonden de [[Midianieten]], de nakomelingen van [[Abraham]] en Ketura, Gen. 25 :2. Dit oord wordt voor Mozes de school van voorbereiding en geloofsoefening. Hij werkt er als schaapherder. Hij huwt met Zippora (='vogeltje'), de dochter van de priester [[Jethro]] (Rehuël). Bij Zippora krijgt Mozes twee zonen: [[Gersom]] (= 'verdrijving'; Mozes was vreemdeling geworden in een vreemd land) en [[Eliëzer]] (= 'mijn God is helper'; Mozes was door God van Farao’s hand gered). Hij verzuimt de besnijdenis van zijn zonen.

 

'''Roeping.''' Terwijl Mozes in Midian woont, wordt in Egypte de druk op het volk Israël verzwaard. Vlak voor de verlossing roept Israël tot de Heere; God hoort, Hij gedenkt aan Zijn Verbond met Abraham, Izaäk en Jakob.

 

 

'''Plagen, uittocht, woestijnreis.''' Mozes kondigt als profeet de plagen over Egypteland aan. Hij leidt, onder Gods hogere leiding, het menigmaal morrende volk Israël door de woestijn en brengt hen tot aan het Beloofde Land. Vanaf de berg Nebo overziet hij het land kort voor zijn dood.