geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 5:
In haar tijd waren er echter christenvervolgingen krachtens de wet van keizer Septimius Severus (leefde 145-211, regeerde 193-211), welke godsdienstpropaganda en bekeringswerk verbood.
Op 22-jarige leeftijd werd Perpetua, inmiddels weduwe geworden, gevangen genomen samen met vier anderen: Felicitas, wellicht haar slavin, die hoogzwanger was; een andere slaaf genaamd Revocatus en twee vrije mannen Saturninus en Secundulus. Hun vriend Satyrus voegde zich vrijwillig bij hen in de gevangenis. Van de eerste drie genoemde mannen meent men dat het catechumenen waren; misschien was Satyrus hun leermeester.
Perpetua schreef een verslag van de periode die zij en de andere christenen doorbrachten in de gevangenis van Carthago. Ze beschrijft hoe haar vader haar smeekt het geloof af te zweren om zo haar leven te redden: maar Perpetua en de anderen laten zich niet ompraten. Ze slagen er zelfs in om tijdens hun gevangenschap hun bewaker tot de Heiland te leiden! In de gevangenis schenkt de slavin Felicitas het leven aan een meisje, dat geadopteerd wordt door een vrouw die ook tot de gemeenschap der christenen behoort. Revocatus bezwijkt in de gevangenis.
Regel 22:
== Meer informatie ==
Vincent Hunink, Elisabeth van Ketwig Verschuur en Arie Akkermans, ''Eeuwig geluk. De passie van de vroeg-christelijke martelaressen Perpetus en Felicitas & Drie preken van Augustinus''. Meinema, 2004. Pagina's: 88. De tekst van de Passio Perpetuae et Felicitatis is hier opnieuw in het Nederlands vertaald. Verder bevat deze uitgave drie preken van Augustinus, die de kerkleraar heeft gehouden op de feestdag van de martelaressen. Zij zijn voor hem een symbool voor 'eeuwig geluk'.
[http://justus.anglican.org/resources/bio/117.html Perpetua and her compagnions, martyrs at Carthage], Justus.Anglican.org, Bevat enkele fragmenten uit het verslag in het Engels.
== Bronnen ==
| |||