k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 20:
{| class="wikitable" style="width:25%; float:right; margin-left:20px;"
|style="padding:15px;"|
Valkenburgs laatste vraaggesprek in Israël in 1974 was met generaal David Elazar, Israëls opperbevelhebber in de Jom-Kippoer-oorlog.
''"De generaal deed enkele verrassende uitspraken. Zo vertelde hij me, dat hij een aantal uren vóór de Arabische inval, daarvan op de hoogte was. Zijn voorstel was om via een niets ontziende en zeer krachtige tegenaktie, de Arabische legers te verpletteren of althans een dodelijke wond toe te brengen, vóór ze zelf begonnen waren. Achter deze strategie staat hij nog steeds. Het kon echter niet doorgaan, want Golda Meïr en Moshe Dayan waren er op tegen, omdat dan volgens gen, de hele wereld weer zou zegen: Zie je wel, Israël is de agressor! ..."''<ref>Rik Valkenburg, ''Impressies uit het land Sjaloom'' (1975), blz. 166</ref>
|}
In 1974 was hij een maand in Israël. Daar voerde hij gesprekken met Joden en beschreef ze onder meer in ''Gesprekken in Jeruzalem: de betekenis van de bijbel in het huidige Israël'' (1975) en ''Impressies uit het land van de Sjalom'' (1975). In zijn gesprekken met Joden houdt hij zijn geloof in de Heer Jezus niet voor zichzelf. Bijvoorbeeld noemde hij in een gesprek met de Jodin Mirjam <blockquote>"... de grote naam van Jezus Christus, de Heiland der wereld, de Heerlijkheid van het volk Israël, zoals de oude Simeon dat profeteerde. Ze luistert geïnteresseerd als we Zijn grootheid en onmisbaarheid aanstippen. Het past ''niet'' in haar theologische denkschema, maar ze blijft luisteren... Nee, een Jood of een Jodin kunnen wij niet bekeren. (...) Daar zorgt hun eigen God wel voor. Maar hoe zal men geloven als de Naam niet uitgesproken wordt?"<ref>Rik Valkenburg, ''Impressies uit het land van Sjaloom'' (1975), BLZ. 149. </ref> </blockquote>En met rabbi Ansbacher <blockquote>"... hebben wij het aan het eind over de Messias naar aanleiding van Jesaja 53. Hij is verwonderd over ons citeren uit de Tenach..."<ref>Rik Valkenburg, ''Impressies uit het land van Sjaloom'' (1975), blz. 164.</ref>.</blockquote>Vanaf 1978 werkte hij als redactiesecretaris van het reformatorisch opinieblad ''Koers'' (later geheten ''De Nieuwe Koers''). Verder was hij voorzitter van het comité dat ontmoetingsdagen voor reformatorische schrijvers organiseerde. Ook werkte hij regelmatig mee aan regionale radioprogramma's van Stilok en van Kruispunt Omroep.
Zijn woonplaats Veenendaal vormde het decor van de jeugdboeken "Frontale Botsing" (1964) en "Suzanne spoorloos verdwenen" (1990), maar vormde ook de inspiratie voor negen boeken, waarin het lokale verleden werd vastgelegd. Veel Veenendalers kenden hem als leraar aan de zondagschool (eerst bij de Gereformeerde Gemeente, later bij de Christelijke Gereformeerde Pniëlkerk) en noemden hem 'ome Rik'. Hij organiseerde voor de kerkelijke jeugd ook diverse reizen naar het buitenland.
| |||