k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 24:
'''Landsbestuur.''' Turkije kent een parlementair systeem. Het staatshoofd is de president, voor wie (anno 2014) slechts een ceremoniële rol is weggelegd. De Turkse grondwet bepaalt dat hij onpartijdig dient te zijn, daar hij president is van alle Turken, ongeacht hun politieke voorkeur. Sinds 2002 vormt de Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (APK), een Islamitische centrumrechtse partij, een éénpartijregering en vaart Turkije een meer Islamitische koers. De regerende APK staat voor nationalistische beginselen, moslimwaarden en westerse concepten zoals marktliberalisme en EU-lidmaatschap. De integratie van deze uiteenlopende ideeën wordt de 'Turkse synthese' genoemd.
Bij de parlementsverkiezingen van 2015 kreeg de APK (de AK-partij) 40% van de stemmen en bleef daarmee de grootste partij. De tweede grote partij (25% van de stemmen) is de seculiere, centrumlinkse sociaaldemocratische Republikeinse Volkspartij (CHP), die Atatürk eert. Atatürk (1881-1938) schafte het kalifaat af en stichtte een seculiere republiek, waarvan hij de eerste president werd. De derde partij (16,3%) is de rechtse nationalistische Nationale Actie Partij (MHP), die de Islam als bindende factor voor Turkije ziet. In dat jaar kwam de nieuwe links-radicale, pro-Koerdische partij HDP (Democratische Volkspartij) in het parlement. Deze vierde partij kreeg ruim 13% van de stemmen.
'''Seculiere staat.''' Er is in Turkije sinds Atatürk een strenge scheiding tussen staat en islam, een scheiding die door het leger wordt bewaakt.
'''Persvrijheid.''' In april 2011 was Turkije het land met het grootste aantal gevangen journalisten in de wereld: 57 personen. Vergelijk: in Iran en China elk 34 journalisten in de gevangenis<ref>Steven M. Ellis, [http://www.freemedia.at/singleview/5419/ OSCE Report Finds Turkey Is Holding 57 Journalists in Prison. Number Indicates Country is the Lead Jailer of Journalists in the World]. Nieuwsartikel dd. 4 april 2011 op FreeMedia.at</ref>.
| |||