k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
(10 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 1:
Een '''vaars''' (Hebr. ''eglah'', Eng. ''heifer'', Du. ''Färse'') is een jonge koe, een jong vrouwelijk [[rund]].
Van Dale Online (2010) heeft “jonge koe tot ca. twee jaar”. Van Dale 1961 heeft 1) jonge koe van ongeveer 2 jaar die nog niet of voor de eerste maal gekalfd heeft, 2) kalf van het vrouwelijk geslacht, jonge vaars.
Regel 19:
http://books.google.nl/books?id=VD5XAAAAMAAJ </ref>.
'''Hebreeuws.''' Het Hebreeuwse woord is ''eglah,'' het komt 14 keer voor in het Oude Testament. De Statenvertaling vertaalt het woord door “jonge koe” (4 keer), “vaars” (4 x), “kalf” (3 x), “vaarze” (2 x), “koetje” (1 x). De NBG51-vertaling vertaalt door “jonge koe” (8x), “kalf” (3 x), “Eglat-selisia” (2 x, Jes 15:5)), “koekalf” (1 x).
Het Hebreeuwse woord ''eglah'' komt de eerste keer voor in Gen 15:9: <blockquote>''Ge 15:9 En Hij zeide tot hem: Neem Mij een driejarige vaars, en een driejarige geit, en een driejarigen ram, en een tortelduif, en een jonge duif.'' ''(SVV)''</blockquote>De Naardense vertaling heeft hier: ‘kalf’. De NBG51-vertaling: ‘jonge koe’. NBV'04, Willibrord
== As van een rode
In Numeri 19 vormt de as van een verbrande rode
'''Wat voor zonde.''' Het is opmerkenswaardig en belangrijk voor onze gewetens om te zien, welke dingen dit zijn:
Het is opmerkenswaardig en belangrijk voor onze gewetens om te zien, welke dingen dit zijn. Het zijn niet meer de zonden uit onkunde en onwetendheid begaan, zoals in Lev. 4, die anderen ons hebben leren kennen. Als de hogepriester had gezondigd, Lev. 4, wordt er niet gezegd: "Als men zijn zonde aan hem zal bekendgemaakt hebben," zoals in de verzen 23 en 28. Hoe meer er gemeenschap tussen God en onze ziel is, des te meer maakt de Heilige Geest, door het Woord op onze gewetens werkend, ons opmerkzaam op de minste zonde, zonder dat wij een tussenpersoon nodig hebben om er ons op te wijzen. Het gaat bij de verontreiningen van Num. 19 om zonden uit onoplettendheid en onwaakzaamheid begaan. De waakzaamheid alleen is het middel om elke afbreking van de gemeenschap met God in onze wandel te vermijden.▼
▲
* <u>Door aanraking van een dode.</u> Behalve dit karakter hadden die zonden een ander gemeenschappelijk kenmerk. In alle gevallen, waarvan ons gesproken wordt, was de verontreiniging veroorzaakt door de aanraking van een dood lichaam of van hetgeen daarmee in verband stond. Men kon zich niet verontschuldigen wegens onkunde, als men verontreinigd was, want iedereen kon weten, wat de dood was. Zij was het volkomenste en tastbaarste bewijs der zonde: "Ten dage als u daarvan eet, zult u zeker sterven," "Het loon van de zonde is de dood." De zonde was dus door haar gevolgen openbaar gemaakt, zodat iemand, die met de dood in aanraking kwam geen enkele verontschuldiging kon voortbrengen.
'''Plaats van verontreiniging.''' De verontreiniging bij de aanraking van een dode kon in twee plaatsen geschieden: in de tent en op het open veld. In het tweede geval was de persoon zelf alleen verontreinigd; in het eerste geval strekte de verontreiniging zich uit tot alles, wat in de tent was, en vooral tot elk ongedekt vat. Hoe veelvuldig komt deze laatste verontreiniging onder de christenen voor!
Als men in het open veld, in het openbaar te midden der wereld is, dan is men gewoonlijk waakzamer, omdat men weet, dat men door vijanden gade geslagen wordt, die ons graag misslagen zien bedrijven om het evangelie te kunnen lasteren.
'''In de tent''', in de min of meer besloten familiekring, is men veelal minder oplettend, waakt men minder over zichzelf. Men laat dingen toe die men niet in tegenwoordigheid van iedereen zou dulden; er is minder terughouding, omdat men onder elkaar is. Zekere wereldsgezindheden zijn toegelaten, die men niet in het publiek zou willen laten zien; dit of dat kwaad wordt vergoelijkt, omdat er niemand is om het te oordelen. De dood is dientengevolge in de tent. Wat is het gevolg? Indien er een ongedekt vat is, wordt het verontreinigd. De verontreiniging, die wij in onze tent toelaten, strekt zich tot onze onmiddellijke omgeving uit. Vanwaar komt het, dat zo dikwijls de kinderen van christenen de wereld ingaan en de waarheid verlaten, die hen in het ouderhuis is ingeprent? Ongetwijfeld zijn daarvoor vele redenen op te geven, en in de meeste gevallen is de oorzaak niet te wijten is aan grote wereldsgezindheid van de ouders, maar moeten zij niet dikwijls met beschaming erkennen, dat zij in de familiekring deze of gene wereldse verontreiniging hebben toegelaten, die invloed gehad heeft op de ongedekte vaten, door onze onoplettendheid daaraan blootgesteld?
'''Op het veld.''' De tweede verontreiniging door aanraking van een dode was die op het veld. Daar kon men, als men zich niet in acht nam, met de dood onder vier verschillende gedaanten in aanraking komen:
Regel 41 ⟶ 42:
# een dode
# en het graf
'''Gebeente.''' Een gebeente had slechts weinig overeenkomst met een lijk. Men zag er het oorspronkelijke bederf niet meer aan. Reeds lang hadden de zon, de regen, de buitenlucht, de vogels en dieren van het veld het van het aanhangende bedorven vlees ontdaan. De beenderen waren derhalve iets gewoons, daar men minder aan hun oorsprong herinnerd werd; elk
Men ontmoet haar overal, als men, evenals de Israëliet in het veld, genoodzaakt is in de wereld te gaan. Men zal elk ogenblik zien dat de verkoper de koper bedriegt omtrent de hoedanigheid van zijn waren; dat de bankier zijn eigen voordeel boven dat van zijn cliënten laat gaan; dat de arts aan zijn zieken voorliegt, en de man in de wereld u in het aangezicht vleit en achter de rug bespot; dit alles, en nog duizend andere zaken, worden zij niet door het gebeente voorgesteld? Hebben wij, christenen, die beginselen van de wereld overgenomen, zodat wij ze niet meer als een verontreiniging aanzien? Laat ons op onze hoede zijn, want wij verbreken de gemeenschap met God!
'''Verslagene'''. Het tweede en derde geval was dat van een
'''Dode'''. Van de andere zijde is er een zedelijk bederf, dat ons geheel omringt als de lucht, die wij inademen. Het bevindt zich in wat men hoort, wat men leest, wat men ziet in de man of de vrouw, die ons voorbijgaan; het vertoont zich in het helderste daglicht, en verschuilt zich in de duisternis van de nacht. Gaan onze begeerten uit naar die dingen, en laten wij ons bezoedelen door dat rondgaande bederf? Ach, laat ons waakzaam zijn, om onze oren en ogen te bewaren, onze handelingen en voetstappen, onze gedachten en harten, om verre te blijven van al die verontreinigingen; laat ons zelfs het kleed, door het vlees bezoedeld, haten!
'''Graf.''' Het vierde geval was het graf. Men kon op een graf treden zonder het te weten, Luk. 11 : 44. De Heer gebruikt het beeld van het graf om de huichelarij van het hart ten toon te stellen, die van buiten wel fraai schijnt, en zelfs een naam van vroomheid heeft; maar van binnen vol doodsbeenderen en allerlei onreinheid is, Matth. 23: 27, 28. Het graf is een hart, dat vrijwillig onder schone schijn naar buiten, het bederf, dat het in zich bevat, verbergt. Zo waren de
'''Reiniging.''' Wat moest een Israëliet moest doen, als hij zich verontreinigd had door een dode aan te raken? Het middel tot reiniging was een rode volkomen vaars, in welke geen gebrek was, en op welke geen juk gekomen was. Deze vaars was een type van Christus, de mens zonder zonde, die zelfs niet eens, in zijn natuur, aan de gevolgen van de zonde onderworpen is geweest.
De offerande van de rode vaars was het enige offer van een vrouwelijk dier uit het vee. Misschien ziet het op het offer van de Heer Jezus ten behoeve van zijn Bruid, zijn Vrouw, de Gemeente<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=WXWOUhmqJgQ Jesus & The Red Heifer.] Youtube.com: Prophecy in the News, 2 okt .2019. Duur: 28 min 45 sec. Gesprek met Michael Samuel Smith</ref>.
Deze vaars moest voor Eleázar, de priester, gebracht en geslacht worden, en haar bloed zeven malen gesprengd worden recht tegenover de tent der samenkomst, de plaats, waar het volk kwam om God te aanbidden. Zeven spreekt van volledigheid. De Heiland heeft uit minstens zeven plekken van zijn lichaam bloed vergoten, achtereenvolgens zijn rug (door geseling), zijn hoofd (door de doornenkroon), zijn handen en voeten (door kruisiging) en zijn zijde (door een speer gestoken); zie Joh. 19: 1, 2, 18, 34.
Het was niet zoals op de Verzoendag, waar het bloed in het heiligdom binnen het voorhangsel, op het verzoendeksel, gebracht werd onder Gods oog; hier vertoonde het bloed zich aan de ogen van hem, die tot God wilde naderen, na schuldig bevonden te zijn. Het was een offer, dat overeenkomst had met het zondoffer, hoewel bij het laatste de besprenging met het bloed op andere plaatsen geschiedde.
Tot herstel van de ziel was het vóór alles nodig, dat het oog van het geloof het bloed zag, dat geofferd was voor de verzoening, en dat de zondaar voorgegaan was op de plaats, waar hij God kon ontmoeten. Er is voor de mens geen ontmoeting met God mogelijk zonder het bloed; hetzij op het dankofferaltaar, Lev. 4: 25, 34, of voor de tent der samenkomst, Num. 19:4, of op het gouden altaar, Lev. 4: 7, 18, of voor het voorhangsel, Lev. 4:6, 17, of voor of op het verzoendeksel, Lev. 16
Het gehele lichaam van de geslachte vaars werd buiten de legerplaats verbrand.
Het gehele lichaam van de geslachte vaars werd buiten de legerplaats verbrand. Hetzelfde gebeure, zoals wij in Lev. 4 zien, met het offer voor de zonde van de hogepriester of het volk, en in Lev. 16 met het offer voor de grote verzoendag; want er was gezegd: "Geen zondoffer, waarvan het bloed in de tent der samenkomst zal gebracht worden, om in het heiligdom te verzoenen, zal gegeten worden; het zal in het vuur verbrand worden." (Lev. 6: 30.) Het verbranden van het slachtoffer buiten de legerplaats wees op de heiligheid van God, die de zonde, zelfs door Christus gedragen, uit zijn tegenwoordigheid moest bannen. Hoe streng was dus zijn oordeel, daar het slachtoffer voor onze zonden er door verteerd werd! Maar het verbranden van de vaars tot as toonde tevens duidelijk aan, dat de zonde de zondaar niet werd toegerekend, en dat deze grote zaak geheel en al tussen Christus en God geregeld was.▼
[[Bestand:The Phillip Medhurst Picture Torah 557. Purification by the red heifer. Numbers cap 19 vv 1-10. Caspar Luyken.jpg|geen|miniatuur|947x947px|Verbranding van de rode koe buiten de legerplaats.]]
▲
Er werden drie zaken met het slachtoffer in het vuur geworpen, om verteerd te worden, Num. 19 : 6:
Regel 65 ⟶ 72:
Het cederhout vertegenwoordigt in de Schrift de grootheid van de mens, het hysop zijn kleinheid, de twee uitersten waar tussen de natuurlijke mens geheel bevat is, de twee uitersten ook van zijn wijsheid en kennis, 1 Kon. 4: 33; dit alles was alleen goed om te verbranden. De gehele mens, van welke zijde men hem ook beschouwt, vindt zijn einde en oordeel in het kruis van Christus. Het scharlaken is het beeld van de heerlijkheid van de wereld, van hetgeen hier naam heeft, datgene wat het meest de aandacht van de mensen trekt. God nu heeft de wereld op het kruis geoordeeld. Men vindt hetzelfde bij de reiniging van de melaatsen, Lev. 14: 6, ook daar moest al de heerlijkheid van de wereld, al wat de mens is, alles wat de mens kent, het zegel van de dood dragen.
Allen die het verbrande lichaam van de rode koe hadden aangeraakt, waren onrein tot de avond. Hoezeer moet dit de ziel van de
Hoe geschiedde de reiniging van hem die zich verontreinigd had? Een rein man verzamelde de as van de vaars, die zorgvuldig bewaard werd. Daarna als een Israëliet zich, door de aanraking van een dode, had verontreinigd, nam men van die as, en goot er levend water op in een kruik. Dan sprengde een rein man hiervan met een hysoptak op de tent en de gereedschappen en de verontreinigde man. De Schrift verklaart ons de betekenis van dit type. Het reine water is de Heilige Geest, Joh. 7 : 38, 39, die in dit geval, door middel van het Woord, aan de ziel niet het bloed voorhoudt om weer opnieuw gereinigd te worden, maar de herinnering aan het lijden van Christus onder Gods oordeel, waardoor God de
Ziedaar, wat de as, met levend water vermengd, in voorafschaduwing, tot het geweten van een onreine Israëliet zei. Die reinigende besprenging gaat noodzakelijk met verootmoediging gepaard, terwijl zij aan de ziel de oneindige waarde voorstelt van hetgeen op het kruis voor haar vervuld is. En de gereinigde ziel leert dat zij geen vertrouwen in het vlees kan stellen. Onze gebreken, in Gods tegenwoordigheid geoordeeld, openen onze ogen om te zien, dat God noch wij iets van onszelf hebben te verwachten, omdat God op het kruis de zonde in het vlees heeft veroordeeld; dat het er niet om gaat om besluiten te nemen van niet meer te zondigen, maar om het feit aan te nemen, dat de mens geheel en al gevallen is, en daarna in de heilige vrijheid van de nieuwe mens en in zijn kracht te kunnen wandelen.
Er moest niet veel tijd verlopen tussen de zonde en haar afwassing. God stelde drie dagen, aan het einde waarvan men voor de eerste maal het water van der reiniging sprengde. Hij, die meent al het
De onreine werd tweemaal op de 3de en 7de dag besprengd. De gemeenschap gaat gemakkelijk verloren, en wordt moeilijk teruggevonden. De verootmoediging is niet de gemeenschap, zij is slechts de weg daartoe. Er was voor de reiniging een tijdperk van drie dagen nodig, dat deel uitmaakte van een ander tijdperk van zeven dagen. Als wij de zegeningen van de
== Huidig fokken van de rode
Het ''[[Tempelinstituut]]'' in Jeruzalem, dat de bouw van een tempel op het tempelplein te [[Jeruzalem]] nastreeft, kondigde op 12 juli 2015 aan dat het in Israël een kudde rode koeien wil fokken, om volkomen exemplaren te verkrijgen die voldoen aan de
<Youtube width="800" height="500">byAoFbA6cr8</youtube><BR>
In 2018, bij gelegenheid van het naspelen van de rituele waterplenging op het [[Loofhuttenfeest]], werd de geboorte van een rode vaars bekendgemaakt<ref>Adam Eliyahu Berkowitz, [https://www.breakingisraelnews.com/114384/for-first-time-since-second-temple-golden-vessel-used-in-libation-ceremony-photo-spread/ For First Time Since Second Temple: Golden Vessel Used In Libation Ceremony]. Nieuwsartikel van 30 sept. 2018 op BreakingIsraelNews.com</ref>. De rabbi die het nieuws bekendmaakte, zei: "Dit is het begin van een lang proces dat, als God het wil, ons toestaat om heel Israël te zuiveren." Na twee jaar is het dier pas geschikt om te worden geofferd en verbrand. Want tot die tijd wordt het door de Joodse wet als een 'kalf' (Hebr. ''eglah'') beschouwd. Op de leeftijd van twee jaar wordt het aangemerkt als een
== Toekomst ==
Het samen weiden van de vaars en de berin, beide vrouwelijke dieren, behoort tot de liefelijke vredestoestand, waarin roofdieren en vee met elkaar weer zal gebracht worden op de berg van Gods heiligheid, de berg Sion (Jes. 11: 6-9).<blockquote>''Jes 11:7 De vaars en de berin zullen tezamen weiden, haar jongen zullen tezamen neerliggen, en de leeuw zal stro eten, gelijk de os. (CP<ref name=":2">Vertaling of hertaling door Christipedia, uitgaande van de Statenvertaling.</ref>)''</blockquote>
== Meer weten ==
[https://www.youtube.com/watch?v=WXWOUhmqJgQ Jesus & The Red Heifer.] Youtube.com: Prophecy in the News, 2 okt. 2019. Duur: 28 min. 45 sec. Gesprek met Michael Samuel Smith die het offer van de rode vaars heeft bestudeerd.
[https://www.youtube.com/watch?v=5LlSYIhVKr0 The Red Heifers — Signs of the Times?] Youtube.com: Soothkeep, 2 okt. 2022. Duur: 27 min. 46 sec.
== Bron ==
|