k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 24:
== As van een rode vaars ==
In Numeri 19 vormt de as van een verbrande rode vaars samen met levend water een middel tot reiniging. De boeken
Het is opmerkenswaardig en belangrijk voor onze gewetens om te zien, welke dingen dit zijn. Het zijn niet meer de zonden uit onkunde en onwetendheid begaan, zoals in Lev. 4, die anderen ons hebben leren kennen. Als de hogepriester had gezondigd, Lev. 4, wordt er niet gezegd: "Als men zijn zonde aan hem zal bekendgemaakt hebben," zoals in de verzen 23 en 28. Hoe meer er gemeenschap tussen God en onze ziel is, des te meer maakt de Heilige Geest, door het Woord op onze gewetens werkend, ons opmerkzaam op de minste zonde, zonder dat wij een tussenpersoon nodig hebben om er ons op te wijzen. Het gaat bij de
Behalve dit karakter hadden die zonden een ander gemeenschappelijk kenmerk. In alle gevallen, waarvan ons gesproken wordt, was de verontreiniging veroorzaakt door de aanraking van een dood lichaam of van hetgeen daarmee in verband stond. Men kon zich niet verontschuldigen wegens onkunde, als men verontreinigd was, want iedereen kon weten, wat de dood was. Zij was het volkomenste en tastbaarste bewijs der zonde: "Ten dage als u daarvan eet, zult u zeker sterven," "Het loon van de zonde is de dood." De zonde was dus door haar gevolgen openbaar gemaakt, zodat iemand, die met de dood in aanraking kwam geen enkele verontschuldiging kon voortbrengen.
Regel 34:
Als men in het open veld, in het openbaar te midden der wereld is, dan is men gewoonlijk waakzamer, omdat men weet, dat men door vijanden gade geslagen wordt, die ons graag misslagen zien bedrijven om het evangelie te kunnen lasteren.
'''In de tent''', in de min of meer besloten familiekring, is men veelal minder oplettend, waakt men minder over zichzelf. Men laat dingen toe die men niet in tegenwoordigheid van iedereen zou dulden; er is minder terughouding, omdat men onder elkaar is. Zekere wereldsgezindheden zijn toegelaten, die men niet in het publiek zou willen laten zien; dit of dat kwaad wordt vergoelijkt, omdat er niemand is om het te oordelen. De dood is dientengevolge in de tent. Wat is het gevolg? Indien er een ongedekt vat is, wordt het verontreinigd. De verontreiniging, die wij in onze tent toelaten, strekt zich tot onze onmiddellijke omgeving uit. Vanwaar komt het, dat zo dikwijls de kinderen van christenen de wereld ingaan en de waarheid verlaten, die hen in het ouderhuis is ingeprent? Ongetwijfeld zijn daarvoor vele redenen op te geven, en in de meeste gevallen is de oorzaak niet te wijten is aan grote wereldsgezindheid van de ouders, maar moeten zij niet dikwijls met beschaming erkennen, dat zij in de familiekring deze of gene wereldse verontreiniging hebben toegelaten, die invloed gehad heeft op de ongedekte vaten, door onze onoplettendheid daaraan blootgesteld?
'''Op het veld.''' De tweede verontreiniging door aanraking van een dode was die op het veld. Daar kon men, als men zich niet in acht nam, met de dood onder vier verschillende gedaanten in aanraking komen:
Regel 41:
# een dode
# en het graf
'''Gebeente.''' Een gebeente had slechts weinig overeenkomst met een lijk. Men zag er het oorspronkelijke bederf niet meer aan. Reeds lang hadden de zon, de regen, de buitenlucht, de vogels en dieren van het veld het van het aanhangende bedorven vlees ontdaan. De beenderen waren derhalve iets gewoons, daar men minder aan hun oorsprong herinnerd werd; elk
Men ontmoet haar overal, als men, evenals de Israëliet in het veld, genoodzaakt is in de wereld te gaan. Men zal elk ogenblik zien dat de verkoper de koper bedriegt omtrent de hoedanigheid van zijn waren; dat de bankier zijn eigen voordeel boven dat van zijn cliënten laat gaan; dat de arts aan zijn zieken voorliegt, en de man in de wereld u in het aangezicht vleit en achter de rug bespot; dit alles, en nog duizend andere zaken, worden zij niet door het gebeente voorgesteld? Hebben wij, christenen, die beginselen van de wereld overgenomen, zodat wij ze niet meer als een verontreiniging aanzien? Laat ons op onze hoede zijn, want wij verbreken de gemeenschap met God!
'''Verslagene'''. Het tweede en derde geval was dat van een
'''Dode'''. Van de andere zijde is er een zedelijk bederf, dat ons geheel omringt als de lucht, die wij inademen. Het bevindt zich in wat men hoort, wat men leest, wat men ziet in de man of de vrouw, die ons voorbijgaan; het vertoont zich in het helderste daglicht, en verschuilt zich in de duisternis van de nacht. Gaan onze begeerten uit naar die dingen, en laten wij ons bezoedelen door dat rondgaande bederf? Ach, laat ons waakzaam zijn, om onze oren en ogen te bewaren, onze handelingen en voetstappen, onze gedachten en harten, om verre te blijven van al die verontreinigingen; laat ons zelfs het kleed, door het vlees bezoedeld, haten!
Regel 51:
'''Graf.''' Het vierde geval was het graf. Men kon op een graf treden zonder het te weten, Luk. 11 : 44. De Heer gebruikt het beeld van het graf om de huichelarij van het hart ten toon te stellen, die van buiten wel fraai schijnt, en zelfs een naam van vroomheid heeft; maar van binnen vol doodsbeenderen en allerlei onreinheid is, Matth. 23: 27, 28. Het graf is een hart, dat vrijwillig onder schone schijn naar buiten, het bederf, dat het in zich bevat, verbergt. Zo waren de farizeërs, die door de Heer berispt werden. En hoevele duizenden kinderen Gods raken die graven in hun wandel aan, terwijl zij de beginselen van de wereldgodsdienst overnemen, en zich vergenoegen met een schijnvroomheid, die niet aan de toestand van het hart beantwoordt! Helaas kan een Christen zich door een graf verontreinigen; hij ook kan, in deze zin, een huichelaar zijn. De apostel Paulus had deze verontreiniging gemeden; hij zocht niet de goedkeuring van de mensen, maar die van God; hij zei: "Wij zijn voor God openbaar geworden; en ik hoop, dat wij ook in uw gewetens openbaar zijn geworden." (2 Kor. 5: 11.) Als men het graf aanraakt, is men verontreinigd, en de gemeenschap is verbroken. Een enkele slechte gedachte is daartoe voldoende, een enkele begeerte in het hart verborgen, die nooit onder de ogen van enig mens is gekomen. Dikwijls zijn wij flauw en onvruchtbaar; het Woord boezemt ons geen belangstelling meer in, de vreugde en de kracht zijn verdwenen. Waarom? Wij weten misschien de oorzaak van dat alles niet, maar feitelijk is de gemeenschap verbroken. Laat ons aan God de reden vragen; Hij zal ons antwoorden, dat wij het graf aangeraakt hebben. Misschien zullen wij ons slechts over één enkele slechte begeerte te oordelen hebben, die ons hart voedt en koestert, die ene begeerte is voldoende om ons te verontreinigen.
'''Reiniging.''' Wat moest een Israëliet moest doen, als hij zich verontreinigd had door een dode aan te raken? Het middel tot reiniging was een rode volkomen vaars, in welke geen gebrek was, en op welke geen juk gekomen was. Deze vaars was een type van Christus, de mens zonder zonde, die zelfs niet eens, in zijn natuur, aan de gevolgen van de zonde onderworpen is geweest.
De offerande van de rode vaars was het enige offer van een vrouwelijk dier uit het vee. Misschien ziet het op het offer van de Heer Jezus ten behoeve van zijn Bruid, zijn Vrouw, de Gemeente<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=WXWOUhmqJgQ Jesus & The Red Heifer.] Youtube.com: Prophecy in the News, 2 okt .2019. Duur: 28 min 45 sec. Gesprek met Michael Samuel Smith</ref>.
Deze vaars moest voor Eleázar, de priester, gebracht en geslacht worden, en haar bloed zeven malen gesprengd worden recht tegenover de tent der samenkomst, de plaats, waar het volk kwam om God te aanbidden.
Het was niet zoals op de Verzoendag, waar het bloed in het heiligdom binnen het voorhangsel, op het verzoendeksel, gebracht werd onder Gods oog; hier vertoonde het bloed zich aan de ogen van hem, die tot God wilde naderen, na schuldig bevonden te zijn. Het was een offer, dat overeenkomst had met het zondoffer, hoewel bij het laatste de besprenging met het bloed op andere plaatsen geschiedde.
Regel 73 ⟶ 77:
Ziedaar, wat de as, met levend water vermengd, in voorafschaduwing, tot het geweten van een onreine Israëliet zei. Die reinigende besprenging gaat noodzakelijk met verootmoediging gepaard, terwijl zij aan de ziel de oneindige waarde voorstelt van hetgeen op het kruis voor haar vervuld is. En de gereinigde ziel leert dat zij geen vertrouwen in het vlees kan stellen. Onze gebreken, in Gods tegenwoordigheid geoordeeld, openen onze ogen om te zien, dat God noch wij iets van onszelf hebben te verwachten, omdat God op het kruis de zonde in het vlees heeft veroordeeld; dat het er niet om gaat om besluiten te nemen van niet meer te zondigen, maar om het feit aan te nemen, dat de mens geheel en al gevallen is, en daarna in de heilige vrijheid van de nieuwe mens en in zijn kracht te kunnen wandelen.
Er moest niet veel tijd verlopen tussen de zonde en haar afwassing. God stelde drie dagen, aan het einde waarvan men voor de eerste maal het water van der reiniging sprengde. Hij, die meent al het
De onreine werd tweemaal op de 3de en 7de dag besprengd. De gemeenschap gaat gemakkelijk verloren, en wordt moeilijk teruggevonden. De verootmoediging is niet de gemeenschap, zij is slechts de weg daartoe. Er was voor de reiniging een tijdperk van drie dagen nodig, dat deel uitmaakte van een ander tijdperk van zeven dagen. Als wij de zegeningen van de
== Huidig fokken van rode vaars ==
Het ''[[Tempelinstituut]]'' in Jeruzalem, dat de bouw van een tempel op het tempelplein te [[Jeruzalem]] nastreeft, kondigde op 12 juli 2015 aan dat het in Israël een kudde rode koeien wil fokken, om volkomen exemplaren te verkrijgen die voldoen aan de
<Youtube width="800" height="500">byAoFbA6cr8</youtube><BR>
| |||