Vaars: verschil tussen versies

952 bytes toegevoegd ,  1 jaar geleden
k
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 19:
http://books.google.nl/books?id=VD5XAAAAMAAJ </ref>.
 
'''Hebreeuws.''' Het Hebreeuwse woord is ''eglah,'' het komt 14 keer voor in het Oude Testament. De Statenvertaling vertaalt het woord door “jonge koe” (4 keer), “vaars” (4 x), “kalf” (3 x), “vaarze” (2 x), “koetje” (1 x). De NBG51-vertaling vertaalt door “jonge koe” (8x), “kalf” (3 x), “Eglat-selisia” (2 x, Jes 15:5)), “koekalf” (1 x).
 
Het Hebreeuwse woord ''eglah'' komt de eerste keer voor in Gen 15:9:  <blockquote>''Ge 15:9 En Hij zeide tot hem: Neem Mij een driejarige vaars, en een driejarige geit, en een driejarigen ram, en een tortelduif, en een jonge duif.'' ''(SVV)''</blockquote>De Naardense vertaling heeft hier: ‘kalf’. De NBG51-vertaling: ‘jonge koe’. NBV, Willibrord 78, Willibrord 95 en Canisius hebben: ‘koe’.
 
== As van een rode vaarskoe ==
In Numeri 19 vormt de as van een verbrande rode vaarskoe samen met levend water een middel tot reiniging. <blockquote>''Nu 19:2  Dit is de wetsverordening die de HEERE geboden heeft: Spreek tot de Israëlieten [en zeg] dat zij een rode koe zonder enig gebrek bij u moeten brengen, waaraan geen onvolkomenheid is, waarop nog geen juk gekomen is.'' (HSV)</blockquote>In het Hebreeuws wordt het woord ''parah'' = koe gebruikt, niet ''eglah'' = kalf, jonge koe<ref name=":0">Aldus de [[Misjna]] Para 1:1, aangehaald in: [https://www.youtube.com/watch?v=5LlSYIhVKr0&t=1m30s The Red Heifers — Signs of the Times?] Youtube.com: Soothkeep, 2 okt. 2022. Vanaf 1 min. 30 sec. </ref>. De rode koe kan jong zijn, een vaars, of een volwassen koe<ref name=":0" />. De Statenvertaling vertaalt 'parah' in Num. 19:2 door 'vaars'. <blockquote>''Nu 19:2  Dit is de inzetting van de wet, die de HEERE geboden heeft, zeggende: Spreek tot de kinderen Israëls, dat zij tot u brengen een rode volkomen vaars, in welke geen gebrek is, op welke geen juk gekomen is.'' (SV)</blockquote>De boeken Leviticus en Numeri stellen ons de offerande voor de zonde uit drie oogpunten voor: 1. de grote verzoendag, Lev. 16; 2. het zond- en schuldoffer, Lev. 4-5; 3. de offerande van de rode vaars, Num. 19. Het boek Numeri verhaalt ons de reis van de Israëlieten door de woestijn, type van de loopbaan van de christen in deze wereld, gedurende welke hij zich met vele dingen verontreinigt, die de praktische gemeenschap met God afbreken.
 
Het is opmerkenswaardig en belangrijk voor onze gewetens om te zien, welke dingen dit zijn. Het zijn niet meer de zonden uit onkunde en onwetendheid begaan, zoals in Lev. 4, die anderen ons hebben leren kennen. Als de hogepriester had gezondigd, Lev. 4, wordt er niet gezegd: "Als men zijn zonde aan hem zal bekendgemaakt hebben," zoals in de verzen 23 en 28. Hoe meer er gemeenschap tussen God en onze ziel is, des te meer maakt de Heilige Geest, door het Woord op onze gewetens werkend, ons opmerkzaam op de minste zonde, zonder dat wij een tussenpersoon nodig hebben om er ons op te wijzen. Het gaat bij de verontreinigingen van Num. 19 om zonden uit onoplettendheid en onwaakzaamheid begaan. De waakzaamheid alleen is het middel om elke afbreking van de gemeenschap met God in onze wandel te vermijden.
 
Behalve dit karakter hadden die zonden een ander gemeenschappelijk kenmerk. In alle gevallen, waarvan ons gesproken wordt, was de verontreiniging veroorzaakt door de aanraking van een dood lichaam of van hetgeen daarmee in verband stond. Men kon zich niet verontschuldigen wegens onkunde, als men verontreinigd was, want iedereen kon weten, wat de dood was. Zij was het volkomenste en tastbaarste bewijs der zonde: "Ten dage als u daarvan eet, zult u zeker sterven," "Het loon van de zonde is de dood." De zonde was dus door haar gevolgen openbaar gemaakt, zodat iemand, die met de dood in aanraking kwam geen enkele verontschuldiging kon voortbrengen.
Regel 62:
 
Het gehele lichaam van de geslachte vaars werd buiten de legerplaats verbrand.
[[Bestand:The Phillip Medhurst Picture Torah 557. Purification by the red heifer. Numbers cap 19 vv 1-10. Caspar Luyken.jpg|geen|miniatuur|947x947px|Verbranding van de rode vaarskoe buiten de legerplaats.]]
Hetzelfde gebeurde, zoals wij in Lev. 4 zien, met het offer voor de zonde van de hogepriester of het volk, en in Lev. 16 met het offer voor de grote verzoendag; want er was gezegd: "Geen zondoffer, waarvan het bloed in de tent der samenkomst zal gebracht worden, om in het heiligdom te verzoenen, zal gegeten worden; het zal in het vuur verbrand worden." (Lev. 6: 30.) Het verbranden van het slachtoffer buiten de legerplaats wees op de heiligheid van God, die de zonde, zelfs door Christus gedragen, uit zijn tegenwoordigheid moest bannen. Hoe streng was dus zijn oordeel, daar het slachtoffer voor onze zonden er door verteerd werd! Maar het verbranden van de vaars tot as toonde tevens duidelijk aan, dat de zonde de zondaar niet werd toegerekend, en dat deze grote zaak geheel en al tussen Christus en God geregeld was.
 
Regel 71:
Het cederhout vertegenwoordigt in de Schrift de grootheid van de mens, het hysop zijn kleinheid, de twee uitersten waar tussen de natuurlijke mens geheel bevat is, de twee uitersten ook van zijn wijsheid en kennis, 1 Kon. 4: 33; dit alles was alleen goed om te verbranden. De gehele mens, van welke zijde men hem ook beschouwt, vindt zijn einde en oordeel in het kruis van Christus. Het scharlaken is het beeld van de heerlijkheid van de wereld, van hetgeen hier naam heeft, datgene wat het meest de aandacht van de mensen trekt. God nu heeft de wereld op het kruis geoordeeld. Men vindt hetzelfde bij de reiniging van de melaatsen, Lev. 14: 6, ook daar moest al de heerlijkheid van de wereld, al wat de mens is, alles wat de mens kent, het zegel van de dood dragen.
 
Allen die het verbrande lichaam van de rode koe hadden aangeraakt, waren onrein tot de avond. Hoezeer moet dit de ziel van de geloovigegelovige van de afschuwelijkheid van de zonde overtuigen, daar zelfs de waarde van het volmaakte slachtoffer niets aan de verontreiniging, die het kenmerkte, kon veranderen! Van de andere zijde (Lev. 6: 17-23.) waren allen, die het vlees van het zondoffer aanraakten of aten, er door gereinigd. Het was "een heilige zaak." Hoewel God zijn aangezicht van Christus, die tot zonde was gemaakt, afkeerde, zo was daarom toch de Heiland de heilige, en in hetzelfde ogenblik, waarin Hij zich opofferde, het voorwerp der volmaakte voldoening van het hart van de Vaders. Na de volbrachte verzoening heeft de Vader zijn welbehagen in Hem getoond, door Hem uit de dood op te wekken en aan zijn rechterheidrechterhand te zetten.
 
Hoe geschiedde de reiniging van hem die zich verontreinigd had? Een rein man verzamelde de as van de vaars, die zorgvuldig bewaard werd. Daarna als een Israëliet zich, door de aanraking van een dode, had verontreinigd, nam men van die as, en goot er levend water op in een kruik. Dan sprengde een rein man hiervan met een hysoptak op de tent en de gereedschappen en de verontreinigde man. De Schrift verklaart ons de betekenis van dit type. Het reine water is de Heilige Geest, Joh. 7 : 38, 39, die in dit geval, door middel van het Woord, aan de ziel niet het bloed voorhoudt om weer opnieuw gereinigd te worden, maar de herinnering aan het lijden van Christus onder Gods oordeel, waardoor God de menschmens en de wereld geoordeeld heeft. Zijn liefde heeft door de overgave van zijn Zoon dit werk van onze verlossing volbracht, opdat wij Hem zouden toebehoren, en in heiligheid in zijn tegenwoordigheid zouden kunnen wandelen. Deze typische handeling stelt ons dus, op heldere wijze, het gewetensonderzoek voor, dat een kind van God moet doen om de gemeenschap met zijn Vader terug te vinden. Door mijn onachtzaamheid heb ik die gemeenschap verloren, die zo kostelijk is voor onze harten, het grootste voorrecht, dat een gelovige kan bezitten, waartoe ik het eeuwige leven heb ontvangen (1 Joh. 1) - die gemeenschap, waardoor men geroepen is om de gedachten en de vreugde van God met betrekking tot alle dingen te delen! Had ik die gemeenschap bewaard, dan zou ik niet onoplettend zijn geweest; dan zou ik zelfs, onwillekeurig, een afschuw hebben van alles waarvan God gruwt. Had ik ze bewaard, dan zou ik Christus en zijn werk gewaardeerd hebben, gelijk God dat doet; dan zou ik voor die verontreiniging teruggedeinsd hebben, die de oorzaak van het lijden van Christus is geweest; dan zou ik genoeg liefde voor Hem gehad hebben, om datgene niet aan te raken wat Hem heeft doen lijden!
 
Ziedaar, wat de as, met levend water vermengd, in voorafschaduwing, tot het geweten van een onreine Israëliet zei. Die reinigende besprenging gaat noodzakelijk met verootmoediging gepaard, terwijl zij aan de ziel de oneindige waarde voorstelt van hetgeen op het kruis voor haar vervuld is. En de gereinigde ziel leert dat zij geen vertrouwen in het vlees kan stellen. Onze gebreken, in Gods tegenwoordigheid geoordeeld, openen onze ogen om te zien, dat God noch wij iets van onszelf hebben te verwachten, omdat God op het kruis de zonde in het vlees heeft veroordeeld; dat het er niet om gaat om besluiten te nemen van niet meer te zondigen, maar om het feit aan te nemen, dat de mens geheel en al gevallen is, en daarna in de heilige vrijheid van de nieuwe mens en in zijn kracht te kunnen wandelen.
Regel 81:
De onreine werd tweemaal op de 3de en 7de dag besprengd. De gemeenschap gaat gemakkelijk verloren, en wordt moeilijk teruggevonden. De verootmoediging is niet de gemeenschap, zij is slechts de weg daartoe. Er was voor de reiniging een tijdperk van drie dagen nodig, dat deel uitmaakte van een ander tijdperk van zeven dagen. Als wij de zegeningen van de vertrouwelijke omgang met de Heer hebben genoten, dan zouden wij wel dadelijk willen voortgaan daarmee, als wij gezondigd hebben; wij zouden dadelijk die kracht, door onze nalatigheid verloren, en die gelukkige gemeenschapsoefening met de Vader, vrucht van een onvoorwaardelijk vertrouwen, willen terugvinden. Maar dit kan zo niet geschieden. Die praktische reiniging gebeurt niet zo ineens, men moet er op terug komen. De verootmoediging moet de vreugde voorafgaan. Laten wij hier wel aan denken. Als wij de gemeenschap met de Vader en de Zoon op prijs stellen, laten wij ze dan niet loslaten. Niets is met haar te vergelijken, en alles wat wij in de wereld aanraken, verstoort haar. De wereld is niets dan een lap scharlaken, die niettegenstaande de glans van zijn oppervlakte, alleen goed is voor het vuur; zij is de verzamelplaats van de doodsbeenderen, van het verderf en van de graven; en als onze harten, die zo gemakkelijk te bedriegen zijn, zonder voorzorg op die verontreinigde grond beginnen te wandelen, dan zullen wij zelf spoedig verontreinigd zijn, en de gemeenschap met God verliezen. Laat ons daarom ons ver houden van deze dingen. Laat ons de gemeenschap met God zó hoogachten, dat wij met geheel ons hart en met geheel onze ziel alles haten wat die gemeenschap zou kunnen verstoren.
 
== Huidig fokken van de rode vaarskoe ==
Het ''[[Tempelinstituut]]'' in Jeruzalem, dat de bouw van een tempel op het tempelplein te [[Jeruzalem]] nastreeft, kondigde op 12 juli 2015 aan dat het in Israël een kudde rode koeien wil fokken, om volkomen exemplaren te verkrijgen die voldoen aan de Bijbelse vereisten. Men ziet dit als een belangrijke stap op weg naar de herbouw van de tempel. Hieronder een video van het instituut uit 2014 over de rode vaarskoe.
 
<Youtube width="800" height="500">byAoFbA6cr8</youtube><BR>
 
In 2018, bij gelegenheid van het naspelen van de rituele waterplenging op het [[Loofhuttenfeest]], werd de geboorte van een rode vaars bekendgemaakt<ref>Adam Eliyahu Berkowitz, [https://www.breakingisraelnews.com/114384/for-first-time-since-second-temple-golden-vessel-used-in-libation-ceremony-photo-spread/ For First Time Since Second Temple: Golden Vessel Used In Libation Ceremony]. Nieuwsartikel van 30 sept. 2018 op BreakingIsraelNews.com</ref>. De rabbi die het nieuws bekendmaakte, zei: "Dit is het begin van een lang proces dat, als God het wil, ons toestaat om heel Israël te zuiveren." Na twee jaar is het dier pas geschikt om te worden geofferd en verbrand. Want tot die tijd wordt het door de Joodse wet als een 'kalf' (Hebr. ''eglah'') beschouwd. Op de leeftijd van twee jaar wordt het aangemerkt als een vaars'koe' (Hebr. ''paraparah''). De as kan dan worden gebruikt in het zuiveringsritueel.
 
== Toekomst ==
Regel 94:
[https://www.youtube.com/watch?v=WXWOUhmqJgQ Jesus & The Red Heifer.] Youtube.com: Prophecy in the News, 2 okt. 2019. Duur: 28 min. 45 sec. Gesprek met Michael Samuel Smith die het offer van de rode vaars heeft bestudeerd.
 
[https://www.youtube.com/watch?v=5LlSYIhVKr0&t=13m30s The Red Heifers — Signs of the Times?] Youtube.com: Soothkeep, 2 okt. 2022. VanafDuur: 3027 min. 3046 sec.
 
== Bron ==