k
→Kerkgeschiedenis
k (→Beoordeling) |
|||
Regel 1:
De '''vervangingsleer''', ook ''vervangingstheorie'' of ''vervangingstheologie'' genoemd (Eng. ''replacement theologie'', ''supercessionism''), is een leer omtrent de plaats van Israël in het heilsplan van God. Volgens deze leer heeft Israël als Gods uitverkoren volk afgedaan, omdat het volk de
Het woord 'vervangingsleer' wordt gebruikt door hen die deze leer op grond van de Schrift afwijzen.
Regel 6:
== Beoordeling ==
In het licht van de
{| class="wikitable" style="border:1; float:right; width: 25%; margin-left: 20px;"
Regel 17:
Uit: ''Het Joodse vraagstuk'' (1933), blz. 37
|}
Beloften van herstel voor Israël zijn niet alleen in het Oude Testament te vinden. Leerlingen van de Heer gaven, na Zijn kruis en opstanding, blijk van hun verwachting dat het koninkrijk voor Israël hersteld zal worden. <blockquote>''Hnd 1:6 Zij dan die waren samengekomen, vroegen Hem aldus: Heer, zult U in deze tijd het koninkrijk voor
Israël zal de Christus der Schriften erkennen en aannemen. „Niet alle Israëlieten zullen zalig worden. Maar Israël als geheel zal wel een christelijke natie worden.” (Tj. de Jong, hersteld hervormd emeritus predikant uit Staphorst, 2012<ref>„[http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/de_allerhoogste_regeert_ook_in_syrie_1_665147 De Allerhoogste regeert, ook in Syrië]”, nieuwsartikel op RefDag.nl, 6 aug. 2012</ref>)
Regel 23:
Israël zal gereinigd en hersteld worden. De Israëlieten zullen, opnieuw en beter, Gods volk zijn en God zal hun God zijn, onder de zegenrijke regering van de Messias, die op de troon van Zijn vader David zal heersen en de volken met een ijzeren roede zal hoeden.
De gedachte
Door de vervangingstheorie echter worden de bijzondere plaats van en beloften voor Gods oude aardse volk 'weggetheologiseerd'.
Regel 37:
Na de reformatie, die de Schrift teruggaf aan het volk, kwam er weer meer zicht op het herstel van Israël. Met name in de Nadere Reformatie leefde er brede belangstelling en liefde voor Israël. Menige predikant verwachtte het herstel van Israël, zowel het geestelijke als het nationale herstel.
Vooral in de 19e eeuw herleefde de belangstelling voor de
In de handreiking ”Israël, volk, land en staat” (1970) heeft de toenmalige Hervormde Kerk nadrukkelijk uitgesproken dat de terugkeer van de Joden naar het land Israël moet worden gezien als een teken van Gods trouw. Gods verkiezing van het Joodse volk en de daarmee verbonden beloften blijven ook na kruis en opstanding van Jezus Christus van kracht. Daaruit volgt dat „ook de band tussen volk en land van Godswege gehandhaafd blijft.” Sommige theologen uit de Protestantse Kerk in Nederland echter wijzen dat standpunt af. Van een bijzondere plaats voor het Joodse volk in het heilshandelen van God is volgens deze theologen geen ruimte meer.
|