k
→Bestuurlijke verdeling
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 33:
In 1993 werden de Oslo-akkoorden gesloten en kreeg de in 1994 opgerichte Palestijnse Autoriteit onder leiding van Mahmoed Abbas beperkte autonomie in delen van de Westelijke Jordaanoever, die daarvoor werd ingedeeld in gebieden met een A-, B- of C-status:
* Gebied A (18% van het grondgebied, 55% van de populatie) waar de Palestijnse Autoriteit zowel het burgerlijk bestuur als het veiligheidstoezicht uitoefent. Omvat voornamelijk de steden.
* Gebied B (20%<ref>"Zowat 22%" volgens [https://brabosh.com/2018/02/23/pqpct-gmm-3/ Graf van Jozua (Joshua) in Samaria opnieuw gevandaliseerd met swastika’s], nieuwsbericht op Brabosh.com, 23 feb. 2018.</ref> van het grondgebied, 41% van de populatie) waar de Palestijnse Autoriteit het burgerlijk bestuur uitoefent met gedeeld Israëlisch-Palestijns veiligheidstoezicht.
* Gebied C (62% van het grondgebied, 4% van de bevolking) omvat alle Joodse nederzettingen, alsook de toegangswegen er naartoe en het grootste deel van de niet-bevolkte gebieden op de Westoever. Het gebied staat onder volledig Israëlisch veiligheidstoezicht en bijna volledig Israëlisch burgerlijk toezicht. Het gebied heeft vruchtbare en bronrijke gebieden. Het omvat land aan weerskanten van het Israëlische veiligheidshek en een brede strook langs de Jordaan; en land waarin sinds 1967 veel Israëlische nederzettingen waren gesticht. In 2017 wonen er zo’n 450.000 Joden en 90.000 Arabieren<ref>Volgens de Joodse minister van Justitie Ayelet Shaked, zie [https://brabosh.com/2017/02/18/pqpct-ecz-2/ Israëlische partijen dringen aan op annexatie van Area C in Judea en Samaria], Brabosh.com, bericht 18 feb. 2017.</ref>.
Over de status van Jeruzalem zou vijf jaar na de Oslo-akkoorden van 1993 onderhandeld worden.
| |||