k
→Judas, naar zijn eigen plaats
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 19:
Zegt men dat God Saul immers verworpen heeft, dan moeten we dat zo verstaan, dat hij geen koning meer zou mogen zijn. Dit staat er ook uitdrukkelijk tot drie keer toe bij (1 Sam. 15:23,26; 16:1). We vinden dus geen oordeel over Sauls staat. En dan komt daar nog bij, dat David, als hij hoort over hun dood, Jonathan, maar ook Saul bezingt als een held, als beminde (2 Sam. 1:17-27). En dat hij de Amalekiet, die zegt Saul gedood te hebben, ook laat doden (:15,16). Als David geen oordeel over Saul uitspreekt, zouden wij het dan wel doen. Ons past immers niet het oordeel over anderen uit te spreken?
====
Wat Judas betreft. In Mattheüs wordt verhaald hoe hij aan zijn einde komt, maar er wordt geen oordeel geveld. Zo ook in de rede van Petrus in Handelingen 1, waar de Heilige Geest Petrus leidde. Petrus heeft na zijn verloochening zeker geen leedvermaak gehad. Hij kon er zeker niet bovenstaan en hem veroordelen. En het was toch alom bekend (1:19). En daarna, in het gebed gaat het om de vervanging van Judas. In zijn plaats moest een ander komen. Hij ging naar zijn eigen plaats (1:25). Dat is geen veroordeling, maar een vaststelling en in verband met het gebed om een plaatsvervanger van Judas, die naar zíjn (eigen) plaats ging. En bovendien wordt er geen plaats aangeduid.
Wat betekent de uitdrukking ‘''heengaan naar zijn eigen plaats’''? Als we dit met Mattheüs vergelijken, dan gaat het over het einde van Judas en moeten we het verstaan als de door hem gekozen weg of plaats. Hij ''heengaan''de, verworgde zichzelf (Matth. 27:5). Petrus wijst dus slechts op de weg die Judas verkoos, de dood. Een vergelijkbare uitdrukking vinden we onder andere in Johannes 16: 32. Daar zegt Jezus tot zijn discipelen: ‘Ziet, de ure komt, en is nu gekomen, dat gij zult verstrooid worden, een iegelijk naar het zijne’. Daar zegt de kanttekening: dat is in zijn eigen, dat is plaats of huis. De discipelen vluchtten elk een eigen kant op; naar de eigen gekozen plaats. En soms betekent het ook weg, of wat iemand kiest en/of toebehoort. Alleen de Heere komt het oordeel toe, zelfs over Judas. Denk in verband met dezelfde uitdrukking maar aan Jes. 53:6: ‘Een iegelijk keerde zich naar zijn eigen weg’. We zien dat de bijbelschrijvers geen oordeel vellen, wat zullen wij dan oordelen? Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld word (Matth. 7:1).
=== '''God bewaart…''' ===
| |||