Bijbel:Handelingen 17

Handelingen 17: ¹ Toen zij nu door Amfipolis en Apollonia waren gereisd, kwamen zij in Thessalonika, waar een synagoge van de Joden was.

² En volgens zijn gewoonte ging Paulus bij hen binnen en drie sabbatten lang onderhield hij zich met hen uit de Schriften,

³ terwijl hij uitlegde en aantoonde dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden, en dat Deze de Christus is, ‘deze Jezus, die ik u verkondig’.

⁴ En sommigen uit hen werden overtuigd en sloten zich bij Paulus en Silas aan en ook een grote menigte van de godsdienstige Grieken, en van de voorname vrouwen niet weinigen.

⁵ De Joden echter werden jaloers, namen enige boze mannen van het gepeupel te hulp, veroorzaakten een volksoploop en brachten de stad in tumult; en zij kwamen op het huis van Jason af en trachtten hen voor het volk te brengen.

⁶ Toen zij hen echter niet vonden, sleepten zij Jason en enige broeders voor de stadsbestuurders en riepen: Dezen, die het aardrijk in oproer brengen, zijn ook hier gekomen,

⁷ en Jason heeft hen opgenomen; en dezen handelden allen tegen de verordeningen van de keizer door te zeggen dat er een andere koning is: Jezus.

⁸ En zij brachten de menigte en de stadsbestuurders, die dit hoorden, in verwarring.

⁹ En toen zij van Jason en de overigen een borgtocht hadden ontvangen, lieten zij hen gaan.

¹⁰ De broeders nu zonden terstond ‘s nachts Paulus en Silas weg naar Berea, die, toen zij daar waren aangekomen, naar de synagoge van de Joden gingen.

¹¹ Dezen nu waren edeler dan die in Thessalonika: zij ontvingen het woord met alle bereidwilligheid, terwijl zij dagelijks de Schriften onderzochten of deze dingen zo waren.

¹² Velen dan uit hen kwamen tot geloof, en van de aanzienlijke Griekse vrouwen en mannen niet weinigen.

¹³ Toen de Joden uit Thessalonika echter vernamen, dat ook in Berea door Paulus het woord van God werd verkondigd, kwamen zij ook daar de menigten in opschudding en verwarring brengen.

¹⁴ De broeders echter zonden Paulus toen terstond weg om tot aan de zee te reizen; maar zowel Silas als Timotheus bleven daar achter.

¹⁵ Zij nu die Paulus begeleidden, brachten hem tot Athene toe; en nadat zij voor Silas en Timotheus bevel hadden gekregen om zo spoedig mogelijk naar hem toe te komen, vertrokken zij.

¹⁶ Terwijl nu Paulus in Athene op hen wachtte, werd zijn geest in hem geprikkeld, toen hij zag dat de stad vol afgodsbeelden was.

¹⁷ Hij onderhield zich dan in de synagoge met de Joden en met de godsdienstigen, en op de markt elke dag met hen die hij er aantrof.

¹⁸ En ook sommigen van Epicureïsche en Stoïcijnse wijsgeren redetwistten met hem, en ook sommigen zeiden: Wat wil deze naprater toch zeggen? En anderen: Hij schijnt een verkondiger van vreemde goden te zijn, omdat hij hun Jezus en de opstanding verkondigde.

¹⁹ En zij namen hem mee en brachten hem op de Areopagus en zeiden: Mogen wij weten welke deze nieuwe leer is waarover u spreekt?

²⁰ Want u brengt ons enige vreemde dingen ten gehore; wij willen dan weten wat dit betekent.

²¹ (Alle Atheners nu en de vreemdelingen die daar woonachtig waren, besteedden hun tijd voor niets anders dan om iets nieuws te zeggen of te horen.)

²² Terwijl nu Paulus midden op de Areopagus stond, zei hij: Mannen van Athene, ik zie aan alles dat u de goden bijzonder toegewijd bent.

²³ Want toen ik de stad doorging en uw voorwerpen van verering bekeek, vond ik ook een altaar waarop een opschrift stond: Aan een onbekende God. Wat u dan zonder het te kennen vereert, dat verkondig ik u.

²⁴ De God die de wereld heeft gemaakt en alles wat daarin is, Hij die Heer is van hemel en aarde, woont niet in met handen gemaakte tempels,

²⁵ en wordt ook niet door mensenhanden verzorgd alsof Hij nog iets nodig heeft, daar Hijzelf aan allen leven en adem en alles geeft.

²⁶ En Hij heeft uit een bloed het hele mensengeslacht gemaakt om op het hele aardoppervlak te wonen, terwijl Hij de bepaalde tijden en de grenzen van hun woonplaats heeft vastgesteld,

²⁷ opdat zij God zouden zoeken, of zij misschien naar Hem mochten tasten en Hem vinden, hoewel Hij niet ver is van ieder van ons.

²⁸ Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij, zoals ook enigen van de dichters onder u hebben gezegd: ‘Want wij zijn ook zijn geslacht’.

²⁹ Daar wij dus Gods geslacht zijn, behoren wij niet te menen dat de Godheid gelijk is aan goud, zilver of steen, aan beeldwerk van menselijke kunst en vinding.

³⁰ Met voorbijzien dan van de tijden der onwetendheid beveelt God nu aan de mensen, dat zij zich allen overal moeten bekeren,

³¹ omdat Hij een dag heeft bepaald, waarop Hij het aardrijk in gerechtigheid zal oordelen door een man die Hij daartoe heeft bestemd, waarvan Hij aan allen zekerheid heeft gegeven door Hem uit de doden op te wekken.

³² Toen zij nu van een opstanding van doden hoorden, spotten sommigen; en anderen zeiden: Wij zullen u daarover nog wel eens horen.

³³ Zo ging Paulus uit hun midden weg.

³⁴ Sommige mannen echter sloten zich bij hem aan en geloofden, onder wie ook Dionysius de Areopagiet, en een vrouw genaamd Damaris, en anderen met hen.