Chiliasme: verschil tussen versies

'''Vroege kerk.''' In de kerkhistorische periode van 100 - 325 na Christus neemt het chiliasme in het het denken over de toekomstige dingen een prominente plaats in. Het was de opvatting van vooraanstaande leraars als Barnabas, Papias, Justinus de Martelaar, Irenaeus, Tertullian, Methodius en Lactantius<ref>Kerkhistoricus Philip Schaff schreef: "The most striking point in the eschatology of the ante-Nicene Age (A.D. 100-325) is the prominent chiliasm, or millenarianism, . . . a widely current opinion of distinguished teachers, such as Barnabas, Papias, Justin Martyr, Irenaeus, Tertullian, Methodius, and Lactantius." (History of the Christian Church, Scribner, 1884; Vol. 2, p. 614). Aangehaald op Theopadia.com, http://www.theopedia.com/premillennialism</ref>. In de oude kerk, vooral toen de vervolging hevig woedde, koesterden velen de hoop op een duizendjarig vrederijk. Dat vond zijn verklaring enerzijds in de Schrift (onder andere Opb. 20:1-6) en de levendige hoop op de wederkomst van Christus, en anderzijds in de droeve toestand waarin de Christenen verkeerden.  

'''Grieks-Romeinse rijkskerk.''' Toen de kerk uit haar verdrukking verlost werd onder Constantijn, trad de leer van het duizendjarig rijk op de achtergrond. De voorzeggingen van de profeten begon men in geestelijke zin te verklaren en velen achtten, dat het duizendjarig rijk met Constantijn aangevangen was. Zo o.a.onder andere de kerkleraar Augustinus in zijn boek ''De Civltate Dei'' (Van de Stad Gods).