Brontekst bekijken van Dorotheüs en Gorgoneüs

'''Dorotheüs''' en '''Gorgoneüs''' waren [[kamerheren]] van van de Romeinse keizer [[Diocletianus]] (die regeerde 284 — 305 na Chr.). 

Zij hadden de hofbeambte [[Petrus (hofbeambte)|Petrus]] in de Christelijke godsdienst onderwezen. Toen zij getuigen waren van de onmenselijke pijn, die Petrus leed, vroegen zij de vorst waarom hij in Petrus de overtuiging van hun gemoed strafte, die in hen allen leefde. Daarbij voegde zij de woorden: "dit is ons geloof, dit is onze godsdienst, dit is ons eendrachtig en gemeenschappelijk gevoelen". 

Terstond liet de keizer deze vrome mannen, die hij vroeger als zijn kinderen lief had, martelen, en wel met vrijwel dezelfde pijnigingen als Petrus geleden had, en tenslotte  werden zij opgehangen. 

Nadat zij enigen tijd waren begraven, werden hun lichamen weer opgegraven en in de zee geworpen, bevreesd als men was, dat de christenen die als goden zouden vereren. 

De marteldood van Dorotheüs en Gorgoneüs vond plaats in het jaar 313, het eerste van de tien jaren durende bloedige [[Vervolging van christenen|vervolging]] (303-313) die onder keizer Diocletianus begon. 
==Bron==
Adrianus Haemstede, ''Historie der martelaren; Die, om de getuigenis der evangelische waarheid, hun bloed gestort hebben, van Christus onze Zaligmaker af tot het jaar 1655''. Amsterdam: 1671. Herziene druk door D. Bolle, Rotterdam, 1881. Een gedeelte van blz. 40 is verwerkt. Een online versie met verbeterde spelling is op http://www.iclnet.org/pub/resources/text/nederlandse/haemstedius-martelaren.htm.