k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
Rond 1900 werden Joodse nederzettingen gevestigd op de Golanhoogte. In 1923 werden in een overeenkomst tussen Engeland en Frankrijk de Golanhoogten gescheiden van het Britse mandaat Palestina en gevoegd bij het Franse mandaatgebied van Syrië en Libanon. In tegenstelling tot het Britse mandaat waren er geen voorwaarden voor de bevordering van zionistische belangen in het Franse mandaat. De Joden verlieten hun nederzettingen in de vroege jaren 1920.
In 1946 werd Syrië een onafhankelijke republiek. De Golan-hoogvlakte werd door Syrië gebruikt als een militaire basis van waaruit Israëlische gemeenschappen herhaaldelijk werden beschoten. Dit gold met name voor de Israëlische dorpen aan de rand van de Golan in de gedemilitariseerde zones, die waren ingesteld na de overeenkomst tot het staakt-het-vuren van 1949. Arabische pogingen om deze gebieden te koloniseren werden opnieuw voorkomen door Israël.
In de Zesdaagse Oorlog (1967) veroverde Israël grote delen van de Golanhoogten op Syrië, omdat vanaf die hoogvlakte Joodse nederzettingen bij het Meer van Galilea werden beschoten. In 1981 heeft Israël de hoogvlakte ingelijfd in het gebied van de Joodse Staat. De [[Verenigde Naties|VN]] veroordeelden zowel de verovering, bezetting en vervolgens de annexatie en dringen tot op heden nog op terugtrekking en onderhandeling met buurland Syrië. Syrië eist de Golan terug, gesteund door VN-resoluties.
| |||