Homo sapiens erectus: verschil tussen versies

De soort 'mens' heeft volgens de Bijbel, en daarom ook in de christelijke antropologie, een zelfstandige plaats naast de overige schepselen, ondanks fysieke overeenkomsten met hen. Ook tussen giraffen en muizen bestaan duidelijke overeenkomsten. Gemeenschappelijke kenmerken tussen planten, dieren en mensen laatlaten zien dat ze allen uit de hand van één Schepper kwamen en allen reacties vertonen op het grote en complexe geheel van biotische en abiotische natuurwetten (invloeden, voortkomend uit de levende en levenoze natuur).

Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van aapmensen (australopitheken of australopithecinen). Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep (de naam australopithecus betekent 'zuidelijke aap’). Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. Men schat de lengte op max 110 cm en de schedelinhoud op 375-minder dan 500 ml.; ontdekker Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand met een kind. Omdat de leeftijd geschat wordt op 3.500.000 jaar, gaat men er niet van uit dat de afdrukken van Homo Sapiens afkomstig zijn, maar van een australopithecusAustralopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. 8)

'''tertiair (periode van het cenozoïcum)''' - In die tijd begonnen de Alpen en andere jonge gebergten te ontstaan in, onder andere, een zeearm van de Westelijke Tethys-zee. Het klimaat was onderhevigkende aandaardoor sterke schommelingen. Geologisch was dit een zeer onrustige periode. Naar onze mening begon de onrust 3650 voor Christus en was ze de oorzaak van het op drift geraken van de bevolking en een massale trek naar de vlakte van Sinear (Sumer), het noordelijk gedeelte van de Arabische Plaat. Deze periode kan beter genoemd worden ‘tertiair cataclysme’ met alpiene orogenese (gebergtevorming) (Ps. 104). Een belangrijk deel van de toenmalige bevolking had waarschijnlijk een meer gevestigd bestaan of waren nomadische herders binnen een uitgestrekt gebied. Door de geologische onrust geraakte hun voedselvoorziening in gevaar. Zij organiseerden zich en werden de bewoners van Sinear (Gen. 11:1-2).

We achten het mogelijk dat reeds voor het vertrek naar Sinear, of nog tijdens de torenbouw, jagende en voedselvergarende families (bij ons bekend als Homo erectus-mensen en Homo neanderthaler-mensen) alle richtingen zijn op gegaan en zoekend naar voedsel steeds verder zijn getrokken naar de beste jachtgronden. Ze waren in Afrika tijdgenoten van de Australopithecus. Het moet dus niet verbazen dat men voetafdrukken van de Homo sapiens heeft gevonden in dezelfde periode als waarin de Australopithecus Lucy leefde. In die tijd ontstond ook de Rift-vallei in Afrika. Vooral ook zij zijn getuigen geweest en ook slachtoffer van de heftige gebeurtenissen tijdens het tertiair. Zij zijn volledig uit beeld geraakt van de toenmalige bevolking. Het merendeel van de toenmalige bevolking, de achterblijvers, had waarschijnlijk een meer gevestigd bestaan of waren nomadische herders binnen een uitgestrekt gebied. Door de geologische onrust geraakte hun voedselvoorziening in gevaar. Zij organiseerden zich en werden de bewoners van Sinear (Sumer).