Homo sapiens erectus: verschil tussen versies

Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van aapmensen (australopitheken of australopithecinen). Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep (de naam australopithecus betekent 'zuidelijke aap’). Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. Men schat de lengte op max 110 cm en de schedelinhoud op 375-minder dan 500 ml.; ontdekker Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand met een kind. Omdat de leeftijd geschat wordt op 3.500.000 jaar, gaat men er nietautomatisch van uit dat de afdrukkenvoetafdrukken in ieder geval niet van Homo Sapienssapiens afkomstig kunnen zijn, maar van een Australopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. 8)

We zijn van mening dat het ontstaan van de aardlagen met de continenten en de alpiene gebergtevorming (met deklimaatveranderingen als klimaatveranderinggevolg), de twee belangrijkste gebeurtenissen in de geologische geschiedenis van de aarde zijn. Deze twee wereldomvattende catastrofen (cataclysmen) maken tevens onderdeel uit van de geschiedenis der mensheid.

'''tertiair (periode van het cenozoïcum)''' - In die tijd begonnen de Alpen en andere jonge gebergten te ontstaan in, onder andere, een zeearm van de Westelijke Tethys-zee. Het klimaat kende daardoor sterke schommelingen. Geologisch was dit een zeer onrustige periode. Naar onze mening begon de onrust ca 3650 voor Christus en was ze de oorzaak van het op drift geraken van de bevolking en een massale trek naar de vlakte van Sinear (Sumer), het noordelijk gedeelte van de Arabische Plaat. Deze periode kan beter genoemd worden ‘tertiair cataclysme’ met alpiene orogenese (gebergtevorming) (Ps. 104). Een belangrijk deel van de toenmalige bevolking had waarschijnlijk een meer gevestigd bestaan of waren nomadische herders binnen een uitgestrekt gebied. Door de geologische onrust geraakte hun voedselvoorziening in gevaar. Zij organiseerden zich en werden de bewoners van Sinear (Gen. 11:1-2).