Homo sapiens erectus: verschil tussen versies

 

Hoe arrogant moet een bijbelgetrouw christen met zijn getuigenis wel niet zijn in de ogen van degene die van God en Zijn Woord in principe niet wil weten of gewoon onbekend daarmee is!

het geloof dat wat voor de mens onmogelijk is, God mogelijk kan maken. Dankzij Zijn scheppingskracht kon Hij al het bestaande tot aanschijn roepen. Evenzo kan hij een verloren mensenkind verlossen van eeuwige straf en Zijn schepping vernieuwen. Zijn oordelen over de zonden van de mensen zijn waar, maar evenzo ook Zijn beloften van verlossing door het geloof in Jezus Christus als de beloofde Messias.

 

 

Het laat zich begrijpen dat het voor een bijbelgetrouw christen niet de vraag is of de moderne mens het resultaat is van een evolutie, of voortgekomen is uit het eerste door God volmaakt geschapen mensenpaar, Adam en Eva. Overeenkomstig de Bijbelse informatie is de scheppingsdaad van God niet anders dan een feitelijk gegeven (cq de schepping van Adam en Eva).

Met uitzondering van de medegelovigen die door middel van een andere interpretatie zoeken naar een 'tussenoplossing' voor het probleem 'schepping of evolutie', moet gesteld worden dat de onwil om de Bijbel te betrekken bij de geschiedenis van de mens en de aarde groot is. De belangrijkste vooronderstelling van hen die niet met het Goddelijke Woord willen rekenen, is, dat zij niet met God en Zijn Woord willen rekenen. De wetenschappelijke wereld heeft, als alternatieve vooronderstelling voor het geloof in een schepping door God, de evolutiegedachte aanvaard. In een tijd waarin men niet beter wist dat een cel niet meer was dan een soort 'druppeltje behangplaksel', klonk deze vooronderstelling wetenschappelijker, dan het in hun ogen sprookjesachtige verhaal van een scheppende God. Het tegendeel is echter waarheid gebleken.

 

 

De wetenschap heeft enorme vorderingen mogen maken. Ook het onderzoek naar het functioneren van een levende cel, doet de onderzoeker van de ene in de andere verbazing vallen. De verwondering neemt alleen maar toe, wanneer men de interactie tussen de cellen en de regelmechanismen in het lichaam van een plant of dier (cq de mens) gaat onderzoeken.

Het ontstaan van het leven is niet te herleiden tot een soort toevalligheidje. De evolutiegedachte begint met het eenvoudige en wil eindigen met het gecompliceerde (zoals de regelmechanismen of de zintuigen), maar weet daarbij niet goed oorzaak en gevolg van het ontstaan daarvan logisch te beredeneren. Geleerde en intelligente mensen hebben voor de TV voor de vuist weg wel erg simpele en logisch klinkende verhaaltjes verteld als antwoord op de vraag waarom een beestje, zoveel miljoen jaar geleden, kon veranderen in een ander soort. Ze konden niet anders. Daarmee toonden ze wel aan dat het geloof in evolutie geen volwaardig alternatief is voor het geloof in een Scheppergod, waarvan ook kinderen getuigen (Ps. 8).

 

 

Achter de scheppingsdaad van God schuilt een soort 'alles-of-niets-principe' (Ps. 33:9). Alleen Goddelijke almacht en wijsheid kan het leven tot stand brengen. Al zouden we van de Bijbel geen weet hebben, dan past ons nochtans slechts één conclusie: 'Dit is Gods Hand!' Zich beroepend op Zijn almacht, waarmee Hij alles schiep, eist God alle eer en aanbidding op (Job 38:4; Ps. 33:8; Jesaja 40:26; Jeremia 10:11-12 en 27:5).

Het is logischer te geloven in de scheppingskracht van God, dan het ontstaan van het leven toe te schrijven aan toevalligheden.

 

 

De Bijbel beschrijft ons niet alleen het ontstaan van aparte soorten organismen, maar vermeldt nog eens speciaal het ontstaan van het eerste mensenpaar. Duidelijk wordt aangegeven dat er een onoverbrugbare kloof is tussen mens en dier. Dit wordt benadrukt door het Bijbels gegeven dat Adam en Eva ontstaan zijn door een speciale scheppingsdaad van God. Daarbij waren zij geschapen naar het beeld van God. Adam en Eva kregen een zelfde lichaamsvor m als waarin de beloofde Zoon van God (Jezus Christus) Zich op aarde wilde vertonen, met de daarbij behorende kennis, gerechtigheid en heiligheid. De mens is de enige geschapen soort die in relatie staat met de enige ware God, of hij dat wil of niet, en aan Wie hij verantwoording schuldig is. Bovendien kregen Adam en Eva met hun nakomelingen een eeuwigheidsbestemming.

''(zie het artikel op Christipedia: '''Schepping)'''''

 

 

 

Volgens de gangbare wetenschap ''(in het vervolg: '''(vao) =''' volgens algemene opvatting/ zoals de wetenschap er momenteel over denkt)'' zou het menselijk geslacht zich ontwikkeld hebben uit een afsplitsing van een geslacht van aapmensen (australopitheken of australopithecinen). Dit zou hebben plaats gehad ca ruim 3,5 miljoen jaar geleden, toen '''Australopithecus afarensis''' op aarde rond liep (de naam australopithecus betekent 'zuidelijke aap’). Typische vertegenwoordiger van deze groep individuen is Lucy. Van haar is in Ethiopië (regio Afar, tussen Addis Abeba en Djibouti) een groot deel van het skelet gevonden. De handen en de voeten ontbraken. Men schatte de lengte op max 110 cm en de schedelinhoud op 375 ml; ontdekker Donald Johanson. De vondsten (aug 1978) van dezelfde ouderdom te Laetoli in Tanzania betreffen voetafdrukken in vulkanisch as, over een lengte van 70 meter. De afdrukken tonen de kenmerken van een normale menselijke voet (een geprononceerde hiel, grote teen in één lijn met de andere tenen, overlangse voetgewelf). Blijkbaar van een volwassen iemand met een kind. De ouderdom van de voetafdrukken werd geschat op 3.500.000 jaar. Algemeen gaat men er van uit dat de moderne mens (Homo sapiens) pas 300.000 jaar geleden ontstond. Er bleef daarom slechts één conclusie over: de voetafdrukken waren van een Australopithecus afarensis die in staat was rechtop te lopen, een familielid van Lucy. Daaruit trok men de conclusie dat de Australopithecus afarensis een belangrijke schakel moet zijn geweest naar de ontwikkeling van de mens. 8) Toen de Duitse paleontoloog Hans Reck in 1913 in een zeer oude laag in de Oldoway-kloof het geraamte vond van een modern mens, stond de evolutionistische wereld op zijn kop. Geraamte en laag behoorden tot dezelfde periode. Er was van enige verstoring geen sprake. Hans Reck kon maar tot één conclusie komen: lang voor de verschijning van de neanderdaler-mens leefde Homo sapiens reeds in Afrika. Zo bleef het probleem tot 1931, tot Reck ging samenwerken met L.S.B. Leaky. Er werden nog beenderresten van moderne mensen gevonden. Reck is kort nadien overleden. Leakey verklaarde toen dat alle gevonden resten van moderne mensen in oudere lagen gevonden konden worden vanwege verstoringen, zoals aardbevingen en daarin dus niet thuis hoorden. Evenals bij het probleem 'Lucy en de gevonden voetstappen' is ook hier dus sprake geweest van een conclusie, opgedrongen door een evolutionistische tunnelvisie! 10)