k
geen bewerkingssamenvatting
k (Kees Langeveld heeft de pagina Evangelie naar Johannes/Commentaar/Hoofdstuk 12 hernoemd naar Johannes 12 zonder een doorverwijzing achter te laten) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
* 12: 1 - 19 De zalving van de Heer door Maria bij een maaltijd voor Hem aangericht. De glorieuze intocht van de Heer in Jeruzalem op een veulen.
* 12: 20 - 50 De Grieken; de Heer zou de kruisdood sterven; zijn toespraak tot de menigte.
== 7 ==
Joh 12:7 Jezus dan zei: Laat haar begaan; zij heeft dit bewaard voor de dag van mijn begrafenis. (Telos)
Het was de gewoonte doden te balsemen met zalven en specerijen. Door de drang van haar hart te volgen, door de zo kostbare zalf te besparen en Jezus' voeten daarmee te zalven, heeft zij de dag van Jezus' begrafenis voorgesteld, die nu zeer nabij is. Zij heeft zijn lichaam vooraf gebalsemd.
Maria had misschien, met Thomas en de andere discipelen, weet van de dreiging van de zijde van de godsdienstige elite. Het is goed mogelijk dat zij de aanstaande dood van Jezus had aangevoeld en met het oog daarop Hem gezalfd had. Het is ook denkbaar dat zij geen kennis had van Jezus' aanstaande dood en hem niet met het oog daarop gezalfd had. Het kan een besturing van de Heilige Geest zijn geweest om door een zalving met kostbare nardus haar dankbaarheid voor de opwekking van Lazarus te uiten en zo de begrafenis van Jezus voor te stellen.
== 10 ==
Joh 12:10 De overpriesters nu beraadslaagden om ook Lazarus te doden, (Telos)
'''Ook Lazarus te doden.''' Dus niet alleen Jezus.
== Nabeschouwing ==
Maria, die aanvoelt wat Jezus zal overkomen, zalft zijn lichaam voor zijn begrafenis, en het huis wordt gevuld met de geur van de zalf. Het gelovig overblijfsel in Bethanië onderscheidt zich door de plaats die Jezus in hun hart had en Maria onderscheidt zich door haar verstaan van Jezus' waardij. Tegenover de dochter van Sion wordt een laatste getuigenis afgelegd, als haar koning Jeruzalem binnenkomt, zittend op het veulen van een ezelin, te midden van een juichende menigte, die getuige was geweest van Lazarus' opwekking. De Farizeeën zijn verward.
Nadat zijn heerlijkheid als Zoon van God was vertoond en de Heer aan Jeruzalem als Zoon van David was voorgesteld, wensen sommige Grieken, heidenen, Jezus te zien. Hun verzoek geeft aanleiding om een andere heerlijkheid van de Heer Jezus naar voren te brengen. Hij is de Zoon des mensen. En het uur was gekomen dat Deze verheerlijkt moest worden. Hij kon het koninkrijk niet aanvaarden en zegen brengen voor Joden of Grieken zonder te sterven. Terwijl de heerlijkheid van het koninkrijk werd uitgesteld, zou de Heer Zelf verheerlijkt worden als Zoon des mensen, en door te sterven als een graankorrel veel vrucht voortbrengen. Maar dit was voor een andere wereld - voor het eeuwige leven; men moet zijn leven in deze wereld haten een verworpen Christus volgen. We zien wat de raadsbesluiten van God zijn in verband met de mens die in de hemel wordt verheerlijkt, en hoe de dood van de Zoon des mensen dat tot stand zou brengen. De wereld hier beneden is nu definitief geoordeeld en haar vorst, de duivel, uitgeworpen. Een verhoogde Mensenzoon wordt het aantrekkende voorwerp en het verzamelpunt voor het geloof. Het hoofdstuk sluit af met de verwerping van de Joden. Van toen af is de bediening van de Heer in de besloten kring van zijn leerlingen.
== Bronnen ==
Patrik, Polus en Wels, ''de Verklaring van de Geheele Heilige Schrift, door eenigen van de voornaamste Engelsche Godgeleerden'' (18e eeuw). Enige tekst van het commentaar bij Joh. 12:7 is onder wijziging verwerkt op 8 dec. 2021.
Karl August Dächsel; F. P. L. C. van Lingen; H. van Griethuijsen, Antz. et al, ''Bijbel, of De geheele Heilige Schrift, bevattende al de kanonieke boeken van het Oude en Nieuwe Testament (volgens de Staten-overzetting): met in den tekst ingelaschte verklaringen en aanmerkingen van de beroemdste godgeleerden uit alle tijden'' (Kampen: Bos, 1893-1901), commentaar op Joh. 12:7. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 8 dec. 2021.
| |||