k
geen bewerkingssamenvatting
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Juda''' verwijst in de Bijbel naar verschillende personen, naar een land en naar een rijk. De naam betekent "''De dankende''"<ref>S.J. van Ronkel, ''Woorden...') |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
'''Juda''' verwijst in de [[Bijbel]] naar verschillende personen, naar een land en naar een rijk.
'''Naam.''' De Hebreeuwse naam is ''Jehuda'', met de klemtoon op de laatste lettergreep. Naar het Hebreeuws zouden we 'Juda' dan ook moeten uitspreken met de klemtoon op 'da'. De naam betekent "''De dankende''"<ref>S.J. van Ronkel, ''Woordenboek der eigennamen, naar hunne eerste spelling en oorspronkelijke uitspraak met eene korte beschrijving de personen, landen en plaatsen, in het Oude Testament voorkomende, en voor het grootste gedeelte ook etymologisch behandeld''. (Groningen: M. Smit, 1835) s.v. Juda. Van Ronkel was hoofdonderwijzer aan een Joodse school en beëdigd vertaler. </ref>, van het werkwoord ''jadob'' = loven, danken, prijzen (vgl. Gen. 29:35).
'''Verwijzingen.''' De naam verwijst naar:
# [[Juda (zoon van Jakob)|Juda]] de zoon van aartsvader Jakob;
| |||